Дзядка могуць «дасудзіць» паводле сумнавядомага артыкулу за «непадпарадкаванне» на яшчэ некалькі гадоў пазбаўлення волі. Ён змог перадаць вестку з-за кратаў.
Журналіст «Новага часу» і актывіст анархісцкага руху Мікола Дзядок у няволі з 11 лістапада 2020 года, з лета 2022 года на турэмным рэжыме, а з 17 чэрвеня 2024-га – у штрафным ізалятары без лістоў, кніг, шпацыраў і нармальнага ложка. Цяпер супраць яго распачалі крымінальную справу паводле арт. 411 КК РБ за «непадпарадкаванне патрабаванням адміністрацыі папраўчай установы». Гэты артыкул дазваляе бясконца працягваць тэрмін зняволення практычна без доказаў «парушэнняў». Як паведамляе прысвечаны яму Telegram-канал паплечнікаў, Дзядок здолеў перадаць вестку з няволі.
,,«Гэтае пытанне ўздымаў яшчэ дзевяць гадоў таму, але тады ўсім было ўсё адно, а цяпер гэты артыкул ужываецца масава. І мой адкрыты ліст, напісаны ў сакавіку 2015, дагэтуль актуальны».
Той ліст Дзядок пісаў з магілёўскай турмы № 4 у сакавіку 2015 года, дзе яго трымалі ў межах «справы анархістаў». Тады яго арыштавалі 3 верасня 2010 года і доўга не маглі прыдумаць, за што асудзіць, у выніку асудзілі за «хуліганства» на 4 з паловай гады пазбаўлення волі. За тры месяцы да вызвалення яму працягнулі тэрмін яшчэ на год за «непадпарадкаванне».
«У чым жа складалася маё „злачынства“? – пісаў у 2015 годзе Дзядок. – У шаснаццаці дысцыплінарных парушэннях без нечага за два гады знаходжання ў турме № 4, у прыватнасці: нашэнне спартовага касцюму, перамовы з суседнімі камерамі і хаджэнне па камеры пасля 22 гадзінаў. Немалаважна тое, што за кожнае з гэтых шаснаццаці парушэнняў я ўжо быў пакараны ў дысцыплінарным парадку, атрымаўшы вымову або ад пяці да дзесяці содняў ШІЗА (штрафнога ізалятару), адседзеўшы ў штрафным ізалятары толькі ў гэтай турме шэсцьдзесят содняў».
Дзядок тады звяртаў увагу і на крымінальныя «понятия», спадчыну Савецкага Саюзу. Ён сцвярджаў, што турэмны кантралёр мог плюнуць на асфальт, сунуць асуджанаму ў рукі швабру і сказаць «Прыбірай!» – адмова будзе парушэннем і нагодай да крымінальнай справы, гэта «ў межах закону».
«Самі правілы ўнутранага распарадку складзены такім чынам, каб пакараць можна было любога асуджанага ў любы момант за такія рэчы, як няголенасць, бруднае адзенне ці абутак, незашпілены гузік на каўняры, за тое, што няправільна павітаўся ці не павітаўся з прадстаўніком адміністрацыі, не ўстаў у яго прысутнасці і за многае іншае, – расказваў Дзядок у 2015 годзе. –. Нярэдка акты аб парушэннях проста фальсіфікуюцца, і паспрабуй потым дакажы, што твой абутак на самай справе быў чысты!»
Тады ён прасіў «усіх, у каго ёсць сілы і магчымасць паўплываць на сітуацыю», каб спыніць гэткую практыку. Мінула дзевяць гадоў, а тая практыка толькі пашырылася.
У межах цяперашняй крымінальнай справы Дзядка затрымалі 11 лістапада 2020 года, пры затрыманні моцна збілі, чым сілавікі хваліліся на відэа. Як вядома праваабаронцам, яго збівалі і катавалі і пасля здымак відэа. За «грубыя парушэнні парадку», «заклікі да санкцыяў» і «незаконныя дзеянні з гаручымі рэчывамі» суддзя Анастасія Папко засудзіла яго на 5 гадоў калоніі строгага рэжыму. 28 чэрвеня 2022 года Дзядка перавялі на турэмны рэжым. На волю ён меў бы выйсці 25 красавіка 2025 года – калі б не новая справа паводле 411-га артыкулу.
Алесь Наваборскі belsat.eu
