W poniedziałek wieczorem w Białymstoku odbyła się comiesięczna akcja solidarności z Andrzejem Poczobutem – dziennikarzem, jednym z liderów mniejszości polskiej na Białorusi, przebywającym w kolonii karnej. Podkreślano, że sytuacja w tym kraju się nie zmienia i akcje wsparcia są wciąż potrzebne.
25 marca 2021 r. Andrzej Poczobut został zatrzymany w Grodnie po rewizji w jego mieszkaniu, a następnie przewieziony do aresztu śledczego w Mińsku.
Od maja ubiegłego roku odbywa karę ośmiu lat więzienia w Kolonii Karnej nr 1 w Nowopołocku, skazany za “wzniecanie, podżeganie do nienawiści” i “wzywanie do działań na szkodę Białorusi”. Białoruska prokuratura oskarżała go o “rehabilitację nazizmu”, a potem także o wzywanie do sankcji i działań na szkodę Białorusi.
Akcje solidarności odbywają się w Białymstoku od czerwca 2021 r., w centrum miasta, na skwerze przy pomniku ks. Jerzego Popiełuszki. Początkowo były to akcje wsparcia dwóch osób – także Andżeliki Borys. Po wyjściu prezes Związku Polaków na Białorusi z aresztu, uczestnicy comiesięcznych spotkań solidaryzują się z Poczobutem.
Na skwerze stoi instalacja z jego wizerunkiem. Poniedziałkowa manifestacja z udziałem 20, w tym przedstawicieli diaspory białoruskiej i Polaków z Białorusi zmuszonych do wyjazdu do Polski, odbyła się pod hasłem “Uwięziony za polskość”.
– Za dużo nie można tak naprawdę powiedzieć, bo niestety sytuacja na Białorusi się nie zmienia. Nadal jest bardzo ciężka, nasi koledzy są w więzieniu, Andrzej nadal jest w kolonii karnej w Nowopołocku. Dobrą informacją jest to, że na dziś nie jest w karcerze, no i zaczęli mu dawać leki na serce – powiedział podczas zgromadzenia wiceprezes zdelegalizowanego przez białoruski reżim Związku Polaków na Białorusi Marek Zaniewski.
Lato w kolonii to najgorszy okres, ponieważ jest gorąco, duszno, ludzie się bardzo męczą. To okres niebezpieczny zwłaszcza dla osób chorujących na serce, takich jak Andrzej – wyjaśnił Zaniewski.
Przyznał, że nadal nie ma możliwości przekazania Poczobutowi żadnej paczki, rodzina widziała go po raz ostatni ponad rok temu, nie ma też możliwości rozmów telefonicznych.
– Trzeba się zbierać, trzeba przychodzić tutaj i w każdy możliwy sposób mówić o represjach, które są na Białorusi, o więźniach politycznych, których liczba się nie zmniejsza, a zwiększa (…). Musimy mówić, musimy pamiętać o wszystkich naszych kolegach, nie tylko o Andrzeju – podkreślał wiceprezes ZPB.
– Co powiedzieć, gdy się nic nie zmienia? Gdy trzy lata temu organizowaliśmy pierwszą akcję to liczyliśmy wszyscy, że następnym razem może będzie już bez akcji (…), a tutaj trzy lata minęły, państwo się tutaj zadomawiacie, wszyscy przyzwyczajamy się do tej sytuacji, a tam się nic nie zmienia – mówiła szefowa podlaskiego oddziału stowarzyszenia Wspólnota Polska Anna Kietlińska.
I podkreślała, że z tej perspektywy bardzo ważne są te comiesięczne spotkania w Białymstoku. Odnosząc się do działalności Wspólnoty Polskiej na rzecz Polaków na Białorusi mówiła, że mimo represji są wciąż tam ludzie, którzy chcą działać – porządkują polskie cmentarze, dzieci chcą się uczyć języka polskiego.
– Tym, że tu stoimy, pokazujemy, że my się do końca nie przyzwyczailiśmy to tej sytuacji (na Białorusi) i mamy taką cichą nadzieję, że świat się zmieni i zakręci w taką normalną stronę – bez wojen, represji, bez państw, które niszczą człowieka, bez aparatu terroru – dodała Kietlińska.
pj/belsat.eu wg PAP
