Адзін з герояў прапагандысцкага фільму «Чужое неба» Белтэлерадыёкампаніі распавёў, як махляры пад відам прадстаўнікоў Офісу Святланы Ціханоўскай схілілі яго і ягонага знаёмага зняць сюжэт пра свае цяжкасці. Аднак імёны махляроў невядомыя, піша «Наша Ніва».
Частку фільму пра самога сябе зняў бабруйскі актывіст Уладзімір Лазараў, які з’ехаў з Беларусі праз палітычны пераслед. У верасні мінулага года яму пазванілі ў Telegram «свае хлопцы, змагары з Вільні», якія папрасілі падрыхтаваць матэрыял для іхнага медыя. Але ні імёнаў, ні назвы гэтага медыя Уладзімір не запомніў і не ўдакладняў.
,,«Мне сорамна, але я нават не памятаю, хто і як тады назваўся.Проста папрасілі зняць знаёмых беларусаў, расказаць, як яны жывуць. Яны так добра размаўлялі, што як бы сваімі зрабіліся… А ў мяне ж сапраўды шмат знаёмых у розных краінах і гарадах», – сказаў Лазараў.
Для фільму, як сцвярджае Уладзімір, ён падрыхтаваў сваю гісторыю. Таксама зняў былога прадпрымальніка і заснавальніка баранавіцкай газеты «Шаг» Анатоля Вайцяхоўскага, з якім яны пакуль разам жывуць у Беластоку – мужчыны здымалі адзін аднаго па чарзе. Анатоль, у сваю чаргу, думаў, што расказвае пра сваё жыццё на камеру «выключна для фондаў». Гэтак яму патлумачыў патрэбу ў відэа Уладзімір.
За кожнага героя паабяцалі ганарар – € 50. Грошы сапраўды былі пераведзеныя на рахунак, пасля таго як Уладзімір адправіў кадры невядомаму ў «Тэлеграме», папярэдне загрузіўшы іх на воблака. У транзакцыі відаць, што грошы былі дасланыя пры дапамозе брытанскага сэрвісу «Tonio Limite», які дапамагае рабіць інтэрнацыянальныя аплаты онлайн.
Таксама € 50 як «кампенсацыю за набыццё мікрафона» перавялі Анатолю, але зроблена гэта было крыптавалютаю.
На захаваных скрыншотах з ліставання паміж безыменным замоўцам з нікам @warta_1978 і Уладзімірам падрабязна відаць тэхнічнае заданне. Замоўца падкрэслівае, што ім абавязкова патрэбныя імя і прозвішча герояў, але абяцае, што гэта будзе «не для шырокай аўдыторыі», выключна «для структураў ЕЗ і лабістаў».
Таксама з ліставання, якое перадалі рэдакцыі, вынікае, што замоўца прасіў Уладзіміра зняць некаторых людзей на беластоцкай акцыі ў гонар Дня ваярскай славы ў 2024 годзе.
Але сам Уладзімір тады зрабіў справаздачу, што матэрыял атрымаўся няякасным, бо на імпрэзе было шумна. Таму, відаць, інтэрв’ю адтуль і не трапілі ў выніковы мантаж.
Віленскую ж кампанію герояў фільму «апрацоўвалі» два мужчыны, якія назваліся Аляксандрамі. Адзін з іх (адміністратар) выдаваў сябе за працаўніка Офісу Святланы Ціханоўскай, другі (рэжысёр) сказаў, што звязаны з пражскай незалежнай кінастудыяй «BARRANDOV».
Офіс Святланы Ціханоўскай аспрэчыў, што мае хоць якое дачыненне да гэтых здымак.
Дзяўчына, якая здымала віленскую кампанію герояў і сама стала адной з гераінь роліку, расказала «Нашай Ніве», што яны з сябрамі звярнуліся па дапамогу ў літоўскую паліцыю, а таксама ў Дэпартамент дзяржаўнай бяспекі з просьбай расследавання і абароны.
,,«Планавалася рэалізацыя праекту, закліканага падсвяціць праблемы, з якімі сутыкаюцца беларускія палітычныя ўцекачы. Мы не супраць агучваць праблемы, бо Літва – гэта дэмакратычная еўрапейская дзяржава, дзе існуе свабода слова, і мы спадзяёмся, што тут можна абмяркоўваць цяжкасці, не асцерагаючыся рэпрэсіяў, як гэта адбываецца ў Беларусі.
Але асабістую інфармацыю, якую, як запэўнівалі нас, будуць выкарыстоўваць для паляпшэння жыцця беларусаў у Літве, перавярнулі і выставілі пад сцягам беларускай прапаганды. Да гэтага мы не маем ніякага дачынення. Мы пачуваемся так, як быццам нас усіх выкачалі ў брудзе, і ад усяго гэтага проста хочацца плакаць. Абуральная эксплуатацыя ўразлівых людзей. Мы звярнуліся ў дзяржаўныя органы і чакаем іх рэакцыі», – адзначыла дзяўчына.
