«Трампісты захапілі ўсіх рэспубліканцаў». Чаму Сенат ЗША не можа дапамагчы Украіне
Сенат ЗША не прыняў законапраект, які ўключаў ваенную дапамогу Украіне ў памеры $60 млрд. Гэта адбылося таму, што «жменька рэспубліканцаў проста ўзяла ў закладнікі Рэспубліканскую партыю», распавядае «Белсату» амерыканістыка Аляксандра Філіпенка. Даведаліся, пры чым тут экс-прэзідэнт ЗША Дональд Трамп і ці зможа Украіна атрымаць дапамогу.
Законапраектам прапануецца выдаткаваць $118 млрд. З іх $60,06 млрд – на падтрымку Украіны, $14,1 млрд – на дапамогу Ізраілю, $4,83 млрд – на падтрымку партнёраў ЗША ў Інда-Ціхаакіянскім рэгіёне, якія супрацьстаяць агрэсіі з боку Кітая. Яшчэ $20,23 млрд – на ахову межаў ЗША. Апошняе пытанне – самае спрэчнае. Калі прэзідэнт ЗША Джо Байдэн заклікаў як мага хутчэй прыняць законапраект і пахваліў прапанаваныя міграцыйныя меры, то прыхільнікі Дональда Трампа супраць.
«Калі казаць пра прычыны, чаму не ўдалося прыняць гэты, здавалася б, кампрамісны законапраект аб дапамозе Украіне, Ізраілю, Тайваню і забеспячэнні бяспекі мяжы, кароткі адказ – хаос унутры Рэспубліканскай партыі. У яе няма жадання ісці на любыя кампрамісы з дэмакратамі напярэдадні выбараў.
Любы законапраект: кампрамісны, міжпартыйны – не на руку Дональду Трампу. Хаос у Кангрэсе як раз на руку Дональду Трампу, які называе сябе галоўным чалавекам, якія ўмеюць заключаць здзелкі. Яму цяпер важна паказаць, што без яго ў Белым доме ніякія міжпартыйныя законапраекты прымацца не могуць», – кажа Аляксандра Філіпенка.
Таму прыхільнікі Трампа ў Сенаце, нягледзячы на тое, што іх не большасць, проста блакуюць прыняцце якіх-небудзь рашэнняў.
«Рэспубліканцы-трампісты, правае крыло Рэспубліканскай партыі, практычна ўзялі ў закладнікі ўсю астатнюю Рэспубліканскую партыю, паколькі галасы гэтых рэспубліканцаў-трампістаў неабходныя. Звязана гэта ў першую чаргу з амерыканскімі выбарамі, з Дональдам Трампам, з яго поглядам на сітуацыю.
Таксама гэта звязана і з тым, што міграцыйнае заканадаўства – гэта адна з самых эмацыйна нагружаных тэм у амерыканскай палітыцы, паколькі гэта звязана не толькі з лічбамі, інфраструктурай. Гэта звязана з людзьмі, іх жыццямі, адпаведна, з эмоцыямі і пачуццямі, якія гэтыя людзі выклікаюць. І таму ў цэлым міграцыйнае заканадаўства прымаць у ЗША вельмі і вельмі складана. А калі яшчэ і накладваецца дапамога Украіне, Тайваню і Ізраілю – тым больш», – працягвае суразмоўніца.
Лідар дэмакратычнай большасці ў амерыканскім Сенаце Чак Шумер адклаў галасаванне і даў рэспубліканцам суткі, каб «разабрацца ў сабе».
«Гэта для таго, каб абмеркаваць, ці гатовыя яны, ці хочуць вылучаць нейкі сур’ёзны дадатак да міжпартыйнага законапраекта або, можа быць, яны ўжо зусім не хочуць гэта крытычна важнае галасаванне вырабляць.
У чацвер [8 лютага. – Рэд.] па Вашынгтону, гэта значыць ноччу па нашым часе, стане вядома, ці будзе новае галасаванне. Для прыняцця законапраекта неабходна 60 галасоў. Пакуль іх 58. Магчыма, за суткі атрымаецца змяніць меркаванне кагосьці з рэспубліканцаў або прыцягнуць яшчэ кагосьці на свой бок. У цэлым цяпер усё ўпіраецца ў Рэспубліканскую партыю, у скептыцызм таго ж Дональда Трампа, які не вельмі хоча дапамагаць Украіне і які крытыкуе тыя спробы ўзмацніць бяспеку межаў, якія мяркуецца прыняць», – кажа Аляксандра Філіпенка.
Трэба шукаць альтэрнатыўныя шляхі дапамогі
На думку эксперткі, ёсць сумневы, што 60 галасоў для адабрэння законапраекта атрымаецца сабраць.
«Здаецца, што трэба ўжо разглядаць нейкія альтэрнатыўныя варыянты дапамогі Украіне і нейкія шчыліны, якія ёсць, безумоўна, у амерыканскім заканадаўстве. У першую чаргу гэта звязана з тым жа ходам, які распачалі канадскія заканадаўцы, а менавіта перадача ўзбраенняў, якія трапляюць пад спісанне.
Гэта не дрэнная зброя. Гэта значыць, што гэта зброя, якая была разлічаная на пэўную колькасць гадоў, згодна з канадскім заканадаўствам. Гэта зброя 80-х гадоў. Калі мы глядзім на тое, як ваюе Расея, мы разумеем, што Расея ваюе і ў тым ліку значна больш старымі ўзорамі ўзбраенняў», – адзначае Філіпенка.
Пайсці па канадскім шляху маглі б і ЗША.
«Таксама ЗША могуць перадаваць зброю сваім еўрапейскім саюзнікам па Паўночнаатлантычным альянсе з мэтай, каб яна ў выніку трапіла ва Украіну. Увогуле, ёсць варыянты. Вядома, заканадаўцы вельмі хацелі ў адкрытую дапамагаць Украіне і вельмі хацелі атрымаць гэтую магчымасць дзякуючы прыняццю гэтага законапраекта», – падкрэслівае суразмоўніца.
Верагодна, што законапраект так і не пройдзе. Таму хутчэй за ўсё яго будуць драбіць і ўносіць іншыя законапраекты, лічыць Філіпенка. Напрыклад, асобна па дапамозе Украіне, асобна – па міграцыйнай палітыцы і гэтак далей.
«Гэта ўжо будзе залежаць ад амерыканскіх заканадаўцаў. Адзінае, што важна падкрэсліць: ніхто іх ніяк не абмяжоўвае ў тым, каб зноў і зноў вылучаць законапраекты, зноў і зноў іх абмяркоўваць, зноў і зноў спрабаваць іх прыняць. Таму, магчыма, мы ўбачым яшчэ спробы прыняцця нейкага падобнага заканадаўства», – заключае Аляксандра Філіпенка.
Арсен Рудэнка belsat.eu
