1 красавіка ў шматлікіх краінах свету адзначаецца Дзень смеху, або Дзень дурня, падчас якога прынята рабіць розыгрышы. Цяпер гэтая традыцыя распаўсюджаная практычна паўсюль.
Розыгрышы ў гэты дзень публікуюць і сродкі масавай інфармацыі. Аднак у шэрагу краінаў такія жарты ў СМІ рэгламентуюцца законам, піша ТАСС. Напрыклад, у ЗША працаўнікі прэсы абавязаны папярэджваць чытачоў, што тая ці іншая інфармацыя з’яўляецца першакрасавіцкай.
Пра карціну, якая растварылася
У 1950 годзе галандская радыёвяшчальная кампанія VARA ўзяла інтэрвʼю ў аднаго з супрацоўнікаў Дзяржаўнага музею ў Амстэрдаме. Музейны працаўнік распавёў, што падчас рэстаўрацыйных прац над карцінай Рэмбранта «Начны дазор» (1642) ён выпадкова пераблытаў рэчывы, і знакамітае палатно пачало растварацца на вачах.
Гэтая вестка прывяла да таго, што каля музею сталі збірацца ўсхваляваныя гараджане. Рэпарцёры нават паспелі ўзяць у іх каментары, перш чым абʼявіць, што яны сталі ахвярамі розыгрышу.
Пра ўраджай спагеці
У 1957 годзе ў тэлеперадачы «Панарама» брытанскі канал Бі-бі-сі паказаў сюжэт пра «вялікі ўраджай спагеці», вырашчаны ў Швейцарыі. Тэкст дыктара суправаджалі нібыта дакументальныя кадры збору «ураджаю». Поспеху розыгрышу спрыяла тое, што ў гэтыя гады спагеці заставаліся для жыхароў Вялікай Брытаніі экзатычнай ежай і, як правіла, прадаваліся ў выглядзе кансерваў. Пасля эфіру некалькі сотняў гледачоў звярнуліся на канал з пытаннямі, дзе можна набыць саджанцы спагеці. Гэты тэлевізійны розыгрыш лічыцца адным з самых знакамітых у гісторыі.
Пра каляровае тэлебачанне
У 1962 годзе на шведскім тэлебачанні, якое ў той час мела толькі адзін канал, які вяшчаў у чорна-белым фармаце, абвесцілі пра зʼяўленне новай тэхналогіі, здольнай зрабіць малюнак каляровым. Для гэтага на тэлеэкран трэба было нацягнуць нейлонавы панчоха і глядзець на яго пад пэўным ракурсам. Тысячы гледачоў рушылі ўслед парады вядоўцы. Каляровае тэлебачанне зʼявілася ў Швецыі толькі ў 1970 годзе, таксама 1 красавіка.
Пра «метрычны» час
У 1975 году вядоўцы аўстралійскай навіннай тэлеперадачы паведамілі пра пераход на дзесятковую ці «метрычную» сістэму вымярэння часу. Цяпер хвіліну меркавалася дзяліць на 100 секунд, гадзіну – на 100 хвілін, а дзень уключаў 20 гадзін. Акрамя таго, паводле новай сістэмы секунды належала называць «міліднямі», хвіліны – «сантыднямі», а гадзіны – «дэцыднямі». Гледачам прадэманстравалі ўзор «дзесятковых» гадзіннікаў. У розыгрышы прыняў удзел намеснік кіраўніка ўраду штата Паўднёвая Аўстралія Дезмонд Каркарана, у кароткім тэлеінтэрвʼю выказаўся ў падтрыманне пераходу да дзесятковы час. У шматлікіх званках на тэлестудыю гледачы пыталіся, як перавесці гадзіннік на новы час.
Перанос Эйфэлевай вежы
У 1986 годзе французскі штодзённік Le Parisien паведаміў чытачам пра рашэнне ўраду дэмантаваць Эйфэлевую вежу. Паводле нататкі, знакамітае збудаванне планавалі перанесці ў Disneyland, які ў той час будаваўся непадалёку ад сталіцы, а на месцы вежы ўзвесці стадыён на 35 тысячаў месцаў для Алімпійскіх гульняў 1992 году. Навіна выклікала шквал абурэння парыжанаў.
Пра Марадону і «Спартак»
У 1988 годзе ў газеце «Весткі» выйшаў артыкул пра тое, што знакаміты аргентынскі футбаліст Дыега Марадона вядзе перамовы пра падпісанне кантракту з кіраўніцтвам маскоўскага клубу «Спартак». Газета паведамляла, што «Спартак» гатовы набыць Марадону за 6 мільёнаў долараў. Пасля было апублікавана абвяржэнне, аднак яшчэ да гэтага навіна паспела разысціся: пра магчымы пераход аргентынца ў савецкі футбольны клуб паведаміла інфармагенцтва Associated Press.
Пра падзел Бельгіі
У 1992 годзе штодзённая брытанская газета The Times папярэдзіла чытачоў пра маючы адбыцца падзел Бельгіі. Згодна з артыкулам, нейкіх «сакрэтных перамоваў« меркавалася далучэнне паўночнай частцы краіны да Нідэрландаў, а паўднёвай – да Францыі. Аўтар публікацыі разважаў, які ўплыў акажа знікненне адной з еўрапейскіх краінаў на Еўрапейскую супольнасць (цяпер – Еўрапейскі звяз). Мноства чытачоў звярнулася за пацвярджэннем у амбасаду Бельгіі. Жарт выклікала такую хвалю абурэнняў, што міністру замежных справаў Вялікай Брытаніі Трыстана Гарэл-Джонсу прыйшлося выступіць з тлумачэннямі.
Пра новы тэрмін Ніксана
У 1992 годзе амерыканская радыёстанцыя NPR паведаміла, што былы прэзідэнт краіны Рычард Ніксан (1969-1974), які пайшоў у датэрміновую адстаўку ў выніку »Уотэргейцкага скандалу«, мае намер зноў балатавацца ў прэзідэнты на маючых адбыцца ў лістападзе выбарах. У эфіры радыёстанцыі прагучаў фрагмент звароту Ніксана да выбарнікаў (у ролі былога прэзідэнта выступіў комік Рыч Літл). Лозунгам выступу стала: »Я нічога дрэннага не рабіў і больш не буду«. Затым былі агучаныя каментары палітычных аналітыкаў і прадстаўнікоў выбарчага штаба дзейнага тады прэзідэнта ЗША Джорджа Буша (старэйшага). Толькі ў другой палове перадачы вядоўца раскрыў, што нечаканая навіна была жартам.
Пра новы расейскі герб
У 1993 годзе ангельская служба ІТАР-ТАСС апублікавала матэрыял пра тое, што ў Дзярждуму ўнесена прапанова пра змену расейскага герба. Новы герб павінен быў задаволіць усе палітычныя партыі. З гэтай мэтай нібыта прапаноўвалася пакінуць малюнак царскага арла з трыма галовамі, якія сімвалізуюць Канстытуцыйны суд, парламент і прэзідэнта. У лапах ён павінен быў трымаць серп і молат замест царскіх дзяржавы і скіпетра. Гэта паведамленне было адзначана агенцтвам Reuters як адно з лепшых першакрасавіцкіх жартаў 1993 года.
Пра пінгвінаў, што навучыліся лётаць
У 2008 годзе Бі-бі-сі прадставіла гледачам відэасюжэт пра лятаючых пінгвінаў. »Сенсацыйныя кадры« журналістам нібыта атрымалася захаваць падчас здымак у Антарктыцы. У відэарэпартажы пінгвіны не проста падняліся ў паветра, а паляцелі далей ад антарктычных халадоў да Амазонкі, каб пагрэць крылцы на сонцы. На самай справе »эксклюзіўны матэрыял« апынуўся якаснай камбінацыяй натурных здымак і кампʼютарнай графікі.
СК belsat.eu
