Экскурсавода Нацыянальнага мастацкага музею Мікіту Моніча вымусілі звольніцца за верш пра Лукашэнку
Гісторыка і мастацтвазнаўцу Мікіту Моніча вымусілі звольніцца з Нацыянальнага мастацкага музею. Падставай для звальнення стаў верш, на які яго натхнілі апошнія драматычныя падзеі ў Беларусі – у тым ліку канфіскацыя карцінаў з карпаратыўнай калекцыі «Белгазпрамбанку».
Пра сітуацыю пра сваё звальненне Мікіта Моніч распавёў у відэароліку на Фэйсбуку. Ён адзначыў, што 17 чэрвеня апублікаваў на сваёй старонцы ў сацсетках «апазіцыйна накіраваны», але «даволі акуратны» верш, які выкладаў ягонае асабістае меркаванне. Верш хутка набыў папулярнасць.
«Адміністрацыі Нацыянальнага мастацкага музею ў той жа вечар пазванілі і сказалі, што вось такі інцыдэнт адбыўся і трэба з гэтым нешта рабіць. Таму на наступны дзень мы пагутарылі з дырэктарам музею. Ён не хацеў мяне звальняць, гэтае пытанне нават не агучвалася першапачаткова. Гаворка ішла пра тое, каб я прыбраў гэты верш і не падводзіў музей у гэты цяжкі перадвыбарчы час. У мяне была сустрэчная прапанова, якая яго здзівіла: давайце я не буду прыбіраць верш, а вы мяне звольніце па пагадненні бакоў (як гэта і адбылося). Такім чынам музей будзе выведзены з-пад удару, з гэтай палітычнай гісторыі, а я змагу ў будучыні працягваць выконваць свае функцыі, вадзіць дзіцячыя экскурсіі», – распавёў ён.
Моніч падкрэсліў, што людзей нельга звальняць праз палітычныя погляды. «Гэта дрэнна, гэта варварства», – адзначыў ён.
Моніч таксама выказаў спадзеў, што ў будучыні зможа рабіць «самую галоўную справу свайго жыцця» – вадзіць экскурсіі.
Вось верш, за які звольнілі Мікіту Моніча:
Да, Александр, имя у вас что надо.
Значит «защитник». Себя и своего стада,
Руководитель и будущий житель ада,
Источник мемов, апологет парада.
Вам непонятна причина нашего гнева.
Всюду враги вам чудятся: справа, слева.
Хочется быть Македонским — выходит Ревва.
А по плодам, как водится, судят древо.
Холодно во дворце, коли дворец ледовый.
Пальцы синеют, к губам примерзает слово.
Сроку конец и за ним уж не виден новый.
Смерть у Кощея в ларце. Конец хреновый
Слуги верны, но в глазах их блестит опаска.
Страшной бывает, как оказалось, сказка.
Больше не греет АЭС или Тесла Маска.
Пройден и спален мост, там, впереди, развязка.
Поздно грозить, несогласных бросать по нарам.
Время бежать и оврагом ползти к ангарам.
25 лет прошло, просто вы стали старым.
Жалко, конечно, что вышло таким макаром.
Ладно, пора прощаться, уже светает.
Борт ваш на льду стоит, а вокруг всё тает.
Мы Вам простим, что вы приравняли к хлеву
Нашу страну, но, пожалуйста, оставьте Еву.
ІІ belsat.eu
