«Белсат» аналізуе вынікі чарговага тыдня поўнамаштабнай вайны, распачатай Расеяй ва Украіне.
«Белсат» аналізуе вынікі чарговага тыдня поўнамаштабнай вайны, распачатай Расеяй ва Украіне. Пра становішча на фронце станам на раніцу 15 ліпеня чытайце ў нашым матэрыяле.
Чарговы тыдзень баёў ва Украіне адзначыўся захаваннем ініцыятывы Узброеных сілаў РФ, якія наступаюць амаль па ўсёй лініі сутыкнення і маюць паступовыя прасоўванні на асобных участках фронту.
Разам з тым поспехі расейцам даюцца цаной істотных стратаў, якія, паводле Генеральнага штабу Збройных сілаў Украіны, стабільна перавышаюць тысячу чалавек за содні, што ў сваю чаргу ўказвае на высокую інтэнсіўнасць баявых дзеянняў.
На поўначы Харкаўскай вобласці расейцы не валодаюць перавагай, і баявыя дзеянні часцяком набываюць сустрэчны характар.
Так, на паўночным захадзе ад абласнога цэнтру ўкраінскія вайскоўцы ў чарговы раз выбілі праціўніка з памежнага сяла Сотніцкі Казачок. Але гэты лакальны поспех яшчэ не гарантуе ЗСУ стабілізацыю на гэтым участку фронту, паколькі войскі РФ ужо правялі ратацыю і намагаюцца вярнуць страчаныя пазіцыі, атакуючы з тэрыторыі Белгородскай вобласці.
Падобная карціна назіраецца і на іншых участках фронту на поўначы Харкаўшчыны – паміж сёламі Ліпцы, Глыбокае і Старыца, а таксама на тэрыторыі гораду Ваўчанск і ягоных ваколіцаў. Тут атакуюць абодва праціўнікі, і асобныя пазіцыі часцяком пераходзяць з рук у рукі, што, тым не менш, істотна не мяняе сітуацыі – фронт застаецца адносна стабільным.
Агулам, выглядае на тое, што расейскае камандаванне канчаткова адмовілася ад планаў па стварэнні так званай буфернай зоны ў паўночных раёнах Украіны (пры ўмове, што такія планы сапраўды існавалі) і проста напружвае фронт на поўначы, імкнучыся сцягнуць рэзервы Збройных сілаў з іншых участкаў фронту.
У такой сітуацыі выглядаюць дзіўнымі паводзіны ўкраінскага камандавання, якое, відавочна, разумеючы адсутнасць у праціўніка неабходных сілаў для істотнага прарыву фронту на кірунку, усё адно працягвае ўзмацняць паўночны фланг фронту і ўвязваецца ў баі на ўчастках, якія не маюць стратэгічнага значэння. Імаверна, такія дзеянні маюць у асноўным палітычны характар.
Моцны ціск з боку УС РФ захоўваецца на купянскім і ліманскім кірунках (лінія фронту на паўночным усходзе Харкаўскай, на захадзе Луганскай і поўначы Данецкай вобласцяў), дзе яны маюць істотную перавагу ў жывой сіле і тэхніцы, за кошт чаго дасягаюць частковых поспехаў.
Тактыка расейцаў заключаецца ў правядзенні рэгулярных атак на шматлікіх лакальных участках, з дапамогай якіх яны намагаюцца выявіць слабыя месцы ў абароне праціўніка, куды ў далейшым і будуць скіраваныя асноўныя сілы.
Яшчэ ў канцы чэрвеня аналітыкі праекту Deepstate звярталі ўвагу камандавання ЗСУ на стварэнне расейцамі ўдарнага кулаку колькасцю да 10 тысяч вайскоўцаў, які мусіць забяспечыць прарыў да левага берагу ракі Аскіл у ваколіцах пасёлку Баравая ў Ізюмскім раёне Харкаўскай вобласці.
Гэтая ж крыніца піша, што паведамленні былі праігнараваныя Генштабам ЗСУ, які не ўзмацніў кірункі дадатковымі агнявымі сродкамі, з дапамогай якіх можна было б загадзя наносіць уражанне па месцах засяроджання сілаў праціўніка.
У выніку расейцы, скарыстаўшыся перавагай у колькасці, здзейснілі ўдар у бок сяла Макееўка (у Луганскай вобласці) і дасягнулі тактычнага поспеху. Цяпер УС РФ, імаверна, паспрабуюць развіць дасягненне і замацавацца на заходнім беразе ракі Жарабец. І ўжо далей, з атрыманага плацдарму, працягнецца рух у кірунку Баравой і ракі Аскіл.
З поўдня ад ракі Сівэрскі Данец Узброеныя сілы РФ захоўваюць ініцыятыву, атакуючы адразу на некалькіх участках у бок гораду Сівэрск.
Таксама УС РФ ціснуць на пазіцыі праціўніка ў ваколіцах гораду Часаў Яр, дзе яны імкнуцца выпрастаць фронт уздоўж каналу Сівэрскі Данец – Данбас.
Між тым пакуль выглядае на тое, што ЗСУ ўдалося прыпыніць расейцаў і стабілізаваць сітуацыю на на гэтых участках фронту. Асаблівую ўвагу тут варта звярнуць на паўднёвы фланг краматорскага кірунку, дзе расейцам ніяк не ўдаецца заняць зруйнаванае сяло Клішчыеўка і тэрыторыі каля яго.
У больш складаным становішчы знаходзяцца Сілы абароны Украіны ніжэй па фронце ў Данецкай вобласці. Тут расейцы рухаюцца адразу ў некалькіх населеных пунктах на ўсходзе і поўдні тарэцкай агламерацыі, а таксама намагаюцца выйсці да заходніх ускрайках самога Тарэцку.
З улікам канфігурацыі фронту, імаверна, што бліжэйшым часам Узброеным сілам РФ удасца заняць вялізны плацдарм на ўчастку паміж населенымі пунктамі Нью-Ёрк – Леанідаўка – Залізнае (на поўдні ад Тарэцку), што ў перспектыве стварае ўмовы для захопу Тарэцку і далейшага выхаду да гораду Канстанцінаўка (у абыход Часавага Яру). Такім чынам, пад пагрозай можа апынуцца ўвесь паўднёвы фланг вышэйзгаданага краматорскага кірунку.
Відавочна, што дзеля стабілізацыі сітуацыі камандаванню ЗСУ давядзецца перакідаць рэзервы, якія, нагадаем, раней былі скіраваныя на поўнач краіны.
Адначасова з ціскам пад Тарэцкам, войскі РФ намагаюцца ахапіць лінію абароны ЗСУ на больш шырокім участку, рухаючыся на паўночным фланзе пакроўскага кірунку (на захадзе ад гораду Аўдзееўка) у бок трасы Пакроўск – Канстанцінаўка. Цяпер да гэтай стратэгічнай для ўсяго ўсходняга фронту артэрыі іх аддзяляе каля шасці кіламетраў. Між тым, хутчэй за ўсё, пакуль расейцы не будуць прарывацца наўпрост да трасы, а для пачатку паспрабуюць забяспечыць флангі для будучага прарыву.
На гэты ўчастак фронту таксама патрабуецца перакіданне рэзерваў ЗСУ, што пакуль не выглядае магчымым праз паступовыя прасоўванні расейцаў ніжэй па фронце ў ваколіцах населеных пунктаў Карлаўка і Краснагоркаў.
Менш паспяховым выглядае наступ войскаў РФ на поўдні Украіны, дзе яны ціснуць на двух асноўных участках фронту – на так званым урэмаўскім выступе (на мяжы Данецкай і Запарожскай вобласцяў) і ў ваколіцах гораду Арэхаў (цэнтральная частка Запарожскай вобласці).
На першым з іх расейцы за тыдзень прасунуліся на ўсходзе ад ракі Мокрыя Ялы і занялі сяло Ураджайнае. На другім участку фіксуецца невялікі рух каля сёлаў Вэрбовае і Работына.
Сімвалічным з’яўляецца той факт, што сваімі дзеяннямі на поўдні УС РФ намагаюцца ліквідаваць наступствы леташняга контрнаступу ЗСУ, які ішоў на гэтых жа ўчастках фронту, але маюць такія ж праблемы: асаблівасці рэльефу, адкрытая прастора стэпу і амаль цалкам знішчаныя баямі і без таго рэдкія лесапасадкі з’яўляюцца максімальна нязручнымі для бяспечнага прасоўванняў войскаў, што ў сваю чаргу запавольвае рух і прыводзіць да вялізных стратаў, хоць і не выключае лакальных прарываў.
На іншых участках фронту адзначаюцца лакальныя пазіцыйныя баі, а таксама артылерыйскія абстрэлы ўздоўж лініі сутыкнення.
Ва ўмовах актыўных баявых дзеянняў журналісты не маюць магчымасці аператыўна правяраць афіцыйныя паведамленні ўдзельнікаў вайны.
Наталля Кулыгіна belsat.eu
