Na południu Białorusi, w sercu Polesia, znajduje się wieś znana z tego, że zamieszkiwała ją prawie wyłącznie drobna szlachta. To właśnie jej mieszkańcy zainspirowali Wincentego Dunin-Marcinkiewicza do napisania wystawianej do dziś komedii „Pińska szlachta”.
W sztuce, która opowiada o perypetiach związanych z przyjazdem carskiego urzędnika do poleskiego zaścianka, występują bohaterowie noszący nazwiska rodów, które do dziś zamieszkują wieś.
– W 1849 r. autor przebywał w naszych stronach. Potwierdzeniem tego faktu jest wiersz „Wiasna”, podpisany „Alpień, maja 12 1849 r.” Drugi wiesz “Prypiać” (pol. Prypeć), napisany kolejnego dnia, zawiera notkę „Na wodach Prypeci” – podkreśla miejscowy nauczyciel i krajoznawca Iwan Laszkiewicz.
Wincenty Dunin-Marcinkiewicz, klasyk białoruskiej literatury i autor librett do licznych oper Stanisława Moniuszki został tu uhonorowany tablicą, którą umieszczono na budynku klubu wiejskiego. Tu też mieści się otwarte w 2017 r. niewielkie muzeum zaściankowej szlachty.
fot. Iwan Laszkiewicz
Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1479 r. Wtedy księżna Anna, wdowa po kniaziu Świdrygielle podarowała Olpień szlachcicowi Leszko-Zinowicz-Alpieńskiemu. W 1513 r. kniaź Fiodor Jarosławowicz podarował wieś Iwanowi Tuchaj-Lipskiemu. Te szlacheckie rody przetrwały do dziś, jednak w czasach sowieckich zakazano ich członkom używania podwójnych czy potrójnych nazwisk. Przed wojną funkcjonowało nawet powiedzenie, że „Olpień to druga Warszawa, bo mieszkał tu „szlachcic na szlachcicu”.
hl, jb/belsat.eu
