Europejscy przywódcy przybywają do afrykańskich stolic, chcąc znaleźć alternatywę dla gazu ziemnego z Rosji i wzbudzając nadzieje wśród liderów Afryki, że rosyjska inwazja na Ukrainę pomoże przyciągnąć na kontynent inwestorów – ocenia dziennik New York Times.
Amerykańska gazeta przypomina, że we wrześniu prezydent Polski Andrzej Duda przyjechał do Senegalu w poszukiwaniu kontraktów gazowych. Wcześniej w maju kanclerz Niemiec Olaf Scholz udał się do zachodnioafrykańskiego kraju w tym samym celu.
Z Afryki z kolei słychać głosy krytyki. Mamadou Fall Kane, doradca ds. energetyki prezydenta Senegalu Macky’ego Salla stwierdził, że wojna spowodowała „zwrot o 180 stopni” w rozmowach biznesowych prowadzonych między jego krajem a Europą.
Efektem wojny jest również ożywienie rozmów na temat od dawna uśpionego projektu gazociągu transsaharyjskiego, który zaopatrywałby Europę w nigeryjski gaz przez Niger, kolejny kraj na trasie niemieckiego kanclerza, i kolejny walczący z islamistami – podał NYT.
Ministrowie włoskiego rządu towarzyszyli z kolei kierownikom Eni, jednej z największych firm energetycznych na świecie, podczas wizyt m.in. w Algierii, Angoli i Mozambiku. W tym ostatnim kraju znajduje się terminal gazowy obsługiwany przez firmę, który ma rozpocząć transport gazu skroplonego do Europy w przeciągu kilku dni. Planowane są kolejne projekty. Rzeczniczka przedsiębiorstwa Eni, która nie zgodziła się na podanie nazwiska, przekazała, że inwazja Rosji na Ukrainę spowodowała potrzebę przyspieszenia przejścia na nowe źródła gazu.
Afrykańscy przywódcy narzekają w wywiadach, że potrzebna była wojna na Ukrainie, oddalonej od Afryki o tysiące kilometrów, aby Europa rozpoczęła z nimi poważne rozmowy biznesowe. Afrykanie uznali to za przejaw podwójnych standardów.
W przeszłości Europejczycy wielokrotnie pouczali Afrykanów na temat konieczności redukcji emisji dwutlenku węgla, nie pozwalając na rozwój afrykańskiej energetyki, podczas gdy Europa przez setki lat używała nie tylko gazu ziemnego, ale także znacznie brudniejszych paliw, takich jak węgiel, aby napędzać epokę przemysłową i budować imperia – zauważa NYT.
– Zaledwie dwa czy trzy miesiące temu, ci sami Europejczycy, którzy pouczali nas o polityce „bez gazu”, mówią, że chcą pójść drogą kompromisu – powiedział Amani Abou-Zeid, komisarz Unii Afrykańskiej ds. energetyki i infrastruktury.
Uznanie podwójnych standardów to dopiero początek – uważają afrykańscy przywódcy. Ich zdaniem Europa musi szybko zająć się finansowaniem afrykańskich projektów gazowych, nie tylko z myślą o eksporcie na Stary Kontynent.
W opinii NYT, mimo „lawiny wizyt europejskich przywódców” w Afryce, niektóre z projektów wciąż napotykają znaczne przeszkody.
Ponadto Rosja utrzymuje swoją pozycję na Czarnym Lądzie – m.in. poprzez Grupę Wagner, kontrolowaną przez Jewgienija Prigożyna. Nie można też pominąć fundamentalnej roli Chin w gospodarce afrykańskiej. Zaniechania prowadzenia interesów z Afryką stawia więc Europę w słabej pozycji. Zmiana tego stanowiska wymaga jednak nie tylko napływu pieniędzy na kontynent, ale także zmiany mentalnej, która wiąże się ze zmianą podejścia do afrykańskich partnerów.
