Tworzył z Moniuszką. Dzieła białoruskiego klasyka reżim uznał za ekstremistyczne
Białoruskie sądy i prokuratura przebiły kolejne „dno” w odnajdywaniu i ściganiu na Białorusi „ekstremistów” – pisze portal Związku Polaków na Białorusi. Sąd rejonowy miasta Żytkowicze w obwodzie homelskim na wschodzie Białorusi wydał werdykt, na którego mocy za ekstremistyczne uznany został zbiór wierszy klasyka białoruskiej literatury, poety epoki romantyzmu Wincentego Dunina-Marcinkiewicza.
Werdykt sądu ma charakter bezprecedensowy, gdyż po raz pierwszy na indeksie znalazła się produkcja państwowego wydawnictwa „Mastackaja Litaratura” (pol. Literatura Piękna). Chodzi o dwutomowy zbiór dzieł pisarza pt. „Utwory dramatyczne, wierszowane opowieści i opowiadania”.
Ściganie przez białoruskie władze dzieł białoruskiego klasyka odbywa się wedle wyraźnego klucza. Z obszernej spuścizny literackiej Dunina-Marcinkiewicza łukaszenkowscy prokuratorzy i sędziowie starają się wyeliminować dzieła, w których autor – zgodnie z duchem czasu – nawołuje do walki z rosyjskim imperializmem.
W sierpniu tego roku prokuratura w Mińsku uznała za ekstremistyczne dwa wiersze poety, pochodzące z okresu Powstania Styczniowego, a mianowicie utwory „Wiatry wieją” oraz „Rozmowa starego dziadka”. Ten drugi w wersji pisanej białoruską łacinką rozpoczyna się słowami:
Ej, skażycie, dobry ludzi!
Szto heta na świecie budzie?
Czy Boh nie zmiłujetsa nad nami
I daść pahinuć pad Maskalami?
Wincenty Jakub Dunin-Marcinkiewicz herbu Łabędź uważany jest za poetę białoruskiego oraz polskiego. Tworzył bowiem w obu językach. Urodził się w 1808 roku w folwarku Paniuszkiewicze pod Bobrujskiem. Będąc z pochodzenia drobnym szlachcicem wyznania katolickiego Dunin-Marcinkiewicz żywo interesował się kulturą i językiem warstwy chłopskiej Białorusi. Jego najwybitniejszymi dziełami są: komedia “Szlachta pińska”, będąca satyrą na carską biurokrację, i poemat “Hapon”, opowiadający o ciężkiej doli chłopstwa pańszczyźnianego.
Uważany jest za klasyka białoruskiej literatury oraz za twórcę białoruskiego teatru. Opera Dunina-Marcinkiewicza “Sielanka”, do której muzykę ułożył Stanisław Moniuszko, jest uznawana za pierwszą operę białoruską. Moniuszko napisał ogółem cztery opery do librett klasyka białoruskiej literatury.
W dniu 3 września 2016 roku na Placu Wolności w Mińsku odsłonięty został wspólny pomnik autorów „Sielanki”- siedzących obok siebie Wincentego Dunina-Marcinkiewicza i Stanisława Moniuszki.
pj/belsat.eu wg znadniemna.pl
