Давайце задамо сабе пытанне: без чаго б улада Лукашэнкі не выстаяла б у жніўні 2020? У чым сакрэт таго, што пры беспрэцэдэнтным узроўні рэпрэсій і ўзніклай нябачанай масавай нянавісці да міліцыі – сярод іх настолькі мала людзей сышло нават не тое, што ў апазіцыю, але хаця б у адстаўку?
Мая версія – сілавікі вераць у падтрымку Лукашэнкі з боку Расеі. І гэтая вера паўстала не на пустым месцы, яна актыўна падтрымліваецца і Крамлём, і самім Лукашэнкам.
Калі мы правядзем мысленны эксперымент і адбяром у Лукашэнкі ў жніўні 2020 падтрымку Крамля, што мы атрымаем? Уяўляецца, што многіх ахвяраў, у тым ліку – жыццяў беларусаў – атрымалася б пазбегнуць.
Можа быць беларусам перастаць вінаваціць сябе, называючы сябе баязліўцамі за нібыта «няздольнасць узяць уладу» у жніўні дваццатага?
Замест гэтага, давайце паспрабуем падвесці вынікі палітыкі ўрада краіны, якое называе беларусаў «брацкім народам» за 11 месяцаў са жніўня 2020 года. Паглядзім у вочы простым фактах:
Такім чынам, урад Расеі, адзіная з суседзяў Беларусі:
- прызнала сапраўднымі сфальсіфікаваныя вынікі выбараў Беларусі, а Лукашэнка – дзеючым прэзідэнтам;
- прадставіла грашовыя сродкі Лукашэнкі – у памеры 1,5 мільярда і паабяцала даць дадатковую дапамогу для кампенсацыі шкоды ад санкцый;
- паабяцала даць узброеную дапамогу незаконным уладам Беларусі для падаўлення мірных пратэстаў;
- па запыце незаконных уладаў Беларусі, аб’яўляла ў вышук беларускіх палітыкаў, вымушаных пакінуць краіну;
- праводзіла сумесныя са спецслужбамі незаконных уладаў Беларусі аперацыі па затрыманні ў Расеі беларускіх палітыкаў (Фядуты, Кастусёва, Зянковіча);
- захоплівала і выдавала незаконным уладам Беларусі палітычных уцекачоў, у тым ліку – спартоўца Кудзіна ў парушэнне пастановы ЕСПЧ;
- на сайце Крамля за подпісам Пуціна з’явіўся артыкул з прамой пагрозай адабраць у Беларусі траціну тэрыторыі ў выпадку змены ранейшай прарасейскай знешняй палітыкі;
- адмовілася ад дыялогу з беларускімі незалежнымі палітыкамі, у тым ліку – прызнанай ва ўсім свеце лідаркай беларускага народа С. Ціханоўскай.
Ці можна лічыць такую палітыку прыязнай? Па адносінах да Лукашэнкі, які незаконна сілай зброі захапіў уладу – так. А ў адносінах да беларускага народу?
Са жніўня месяца беларусаў масава саджаюць у турмы па ілжывых абвінавачваннях, дзе збіваюць і катуюць, каля дзесяці чалавек загінула. Усе краіны суседзі Беларусі праявілі салідарнасць з беларускім народам (акрамя адной). Усе, акрамя той, што называе сябе «братэрскім народам». Усе, акрамя Расеі.
Літва, Літвія, Украіна, Польшча:
- не прызналі вынікі выбараў, не прызналі Лукашэнку прэзідэнтам;
- падключыліся да еўрапейскага пакету санкцый супраць рэжыму Лукашэнкі;
- не выдаюць рэжыму Лукашэнкі палітычных уцекачоў;
Польшча і Літва
- выдаюць беларускім палітычным уцекачам гуманітарныя візы;
- прадставілі беларускім дэмакратычным сілам магчымасць працаваць на сваёй тэрыторыі.
Так можа справа не столькі ў нашай смеласці або баязлівасці, а ў тым, што без адкрыта абвешчанай сілавой падтрымцы Лукашэнкі Расеяй – рэжым не выстаяў бы.
Лічу, мы абгрунтавана расцэньвалі гэтую пагрозу, як рэальную, памятаючы пра тое, як Расея развязала вайну на Данбасе, у Грузіі, увязалася ў ваенны канфлікт у Сірыі.
Таму не трэба называць «баязлівасцю» або «няздольнасць узяць уладу» цалкам вытлумачальнае нежаданне губляць людзей у вайне з праціўнікам, які шматразова перавышае па сіле.
Ходкая фраза, якой апісваюцца ўзаемаадносіны рускіх і беларусаў – «брацкі народ». Акрамя агульнай гісторыі, Расея для Беларусі – самы буйны гандлёвы партнёр, ваенны саюзнік і партнёр па дамове аб Саюзнай дзяржаве. З моманту заключэння гэтага дагавора ўрад Расеі апошнія 20 гадоў перыядычна робіць заявы аб неабходнасці «больш шчыльнай інтэграцыі» і жаданні зрабіць Саюзную дзяржаву з практычна намінальнага аб’яднання – усё больш сутнасным і рэальным.
Мы можам напісаць 1000 артыкулаў на тэму, што «урад гэта адно, а народ – іншае», але людзі па сваёй прыродзе асацыююць дзеянні ўрадаў краін з іх народамі.
І ні гандлёвае партнёрства, ні агульная гісторыя, ні саюзная дзяржава – не пераважаць у вачах беларусаў падтрымку тэрарыстычнага рэжыму.
Беларусь не выходзіць з «сферы ўплыву Расеі». Крэмль сваімі ж рукамі выганяе нас з яе.
Міхаіл Кірылюк для belsat.eu
Рэдакцыя можа не падзяляць меркавання аўтара.
