Skandal wokół Świetlany Aleksijewicz – czy rzeczywiście uważa, że białoruski to język wioskowy?
Autorka „Wojna nie ma nic z kobiety” w wywiadzie udzielonym “Frankfurter Allgemeine Zeitung” miała powiedzieć, że „Białoruski język jest bardzo chłopski i niedojrzały literacko”.
Była to odpowiedz na pytanie dziennikarki Kerstin Holm – który chciała się dowiedzieć, dlaczego pisarka choć pochodzi z Mińska nie pisze w ogóle po białorusku. Aleksijewicz miała również powiedzieć, że uważa się za przedstawiciela rosyjskiej kultury.
Wsiowy stereotyp
Po takiej wypowiedzi w białoruskich mediach niezależnych pojawiły się głosy dezaprobaty. Polityka obecnego białoruskiego państwa polega na rugowaniu białoruskiego z życia codziennego i zepchnięciu go do getta. Ma ona swoje źródło w czasach sowieckich, gdy białoruski był przedstawiony jako język niewykształconych kołchoźników. Ludzie ze wsi po przeniesieniu się do miasta musieli przerzucić się na rosyjski, by podkreślić wzrost swojego społecznego statusu.
Aleksijewicz tłumaczyła potem w wywiadzie dla Radia Swoboda, że dziennikarka nieznająca dobrze rosyjskiego musiała przekręcić jej słowa. Autorka „Cynowych żołnierzyków” podkreśliła, że w rzeczywistości posiada dwie duchowe matki „białoruską wioskę i kulturę rosyjską”, i że białoruski to język jej dzieciństwa. Jednak Kerstin Holms potwierdziła, że w tekście pojawia się dosłowny cytat.
Ciepło o Łukaszence
W swoim wywiadzie dla FAZ Aleksijewicz wypowiadała się ciepło o Łukaszence nazywając go politykiem jaki spełnia oczekiwania większości Białorusinów i jest bliski prostym ludziom.
Aleksijewicz choć pisze po rosyjsku – jej najbardziej znane książki dotyczą Białorusi. „Wojna nie ma nic z kobiety” to rozmowy z białoruskimi weterankami II wojny światowej. „Cynowe żołnierzyki” opisują ciężki los białoruskich weteranów wojny afgańskiej na Białorusi. „Czarnobylska modlitwa” opowiada o białoruskich ofiarach atomowej katastrofy. Pisarka ostatnio otrzymała Nagrodę Pokojową Księgarzy Niemieckich.
Jb/Biełsat
