Кіраўнік Беларусі паразмаўляў з першым намеснікам генеральнага дырэктара ТАСС Міхаілам Гусманам.
Пра Колю
Ён 172 сантыметра ўжо, і я яго за руку ўжо вадзіць не магу, гэта ўжо іншы чалавек. [Кажуць]: вось яго няма побач, там нешта з ім здарылася… Ды нічога не здарылася, ён у школе.
Вось усе заклапаціліся: ай-ай-ай, гэта ж прынц наследны, гэта ж Лукашэнка яго рыхтуе… Слухай, ну гэта ідыятызм… У нас не раней за 35 гадоў ты можаш стаць прэзідэнтам. Гэта што, я яшчэ 20 гадоў павінен быць прэзідэнтам?! Але ж я не дажыву да гэтага, пакуль Коля будзе прэзідэнтам…
Я не хачу, каб ён пасля мяне быў прэзідэнтам. Гэта ўжо ў краіне павінна нешта надзвычайнае адбыцца, каб пасля мяне адразу стаў нават старэйшы сын, здольны, разумны хлопец, дасведчаны ўжо, больш за 40 гадоў, каб ён стаў прэзідэнтам. У нас няма ў сям’і гэтага, разумееце, мы не пануем, бацька іхны не пануе, ён служыць. А гэта вялікая розніца. Адна справа – панаваць, а іншая – служыць. Я пытаюся: «Коля, чым будзем займацца, калі вырасцем?» – «Толькі не тваёй працай».
А кім ён будзе, ні ён не ведае яшчэ, ні я. Але шчыра скажу, я хачу, каб ён вырас без гэтых недахопаў, на якія сёння многія маладыя людзі пакутуюць, і каб у жыцці быў запатрабаваны…
Я хачу, каб ён быў чалавекам. Чалавекам. Усё.
Пра стаўленне і адносіны з Расеяй
…У нас таксама тры гады практычна нацыяналісты былі ва ўладзе, сябры цяперашніх асобных украінскіх (нават не сённяшніх, а ўчорашніх) нацыяналістаў. Мы маглі б зайсці вельмі далёка. І толькі прэзідэнцкія выбары (выбары 1994 года) у свой час выратавалі нас. Невядома, адкуль узяўся гэты Лукашэнка і правёў рэферэндум па Саюзе Беларусі і Расеі. І нам давялося разварочвацца, у нас расейцы на валізках сядзелі…
У нас перамяшаная ў Беларусі кроў: і габрэі, і палякі, і ўкраінцы, і расейцы, і беларусы – сумесь такая… У нас людзі з задавальненнем прымаюць расейцаў. Мы едзем у Расею.
Было б няпраўдай, калі б мы звярталі ўвагу і казалі толькі пра станоўчыя бакі. У нас шмат праблем. На гэтым шляху мы хіба не разумелі ў чымсьці Расею. А Расея хапалася то за газавую трубу, то за нафтавую – і размахвала, перакрываючы нам то газ, то нафту, то не прапускаючы нашы тавары на сваю тэрыторыю. Мы недзе, напэўна, не зусім правільна паводзілі сябе, хоць стараліся старэйшага брата не крыўдзіць і не злаваць. Гэта таксама праўда.
Для мяне расейскі чалавек мала чым, якасцю толькі, адрозніваецца ад беларускага. Чым адрозніваецца? Я кажу: беларус – гэта расейскі чалавек са знакам якасці.
Калі б у мяне спыталі: «Ты хто больш, беларус ці расеец?», То, абсалютна сумленна, я б не змог адказаць.
Бог так стварыў сітуацыю, што Беларусь менавіта такая, як яна цяпер ёсць, патрэбна Еўрапейскаму звязу і Расеі. Такая ціхая, спакойная, бяспечная краіна, дзе можна праводзіць любое мерапрыемства Еўропы ў інтарэсах Еўразвязу і Расеі, яна і патрэбна. Гэта паказалі і падзеі ва Украіне.
Пра армію і абарону
Беларускае войска – 75 тыс., Мы цяпер да 55 апускаемся. Гэта колькасць для Беларусі вялізная. Самая сучасная армія, як натаўцы прызнаюць, на постсавецкай прасторы ў рамках СНД абараняе не толькі Беларусь, але і Расею, у Расеі ж у гэтым кірунку практычна нічога няма. Наша супрацьпаветраная абарона…
…Мы ж падпісвалі дамову аб адзінай сістэме СПА, Расея вельмі нас прасіла пра гэта. У нас сумеснае СПА, сумесная групоўка на заходнім напрамку, натаўцы гэта ведаюць, і аснова групоўкі – беларуская армія.
Гэта значыць, мы галоўную функцыю – бяспека, абарону – ажыццяўляем разам. Таму што мы са сваёй арміяй, няхай яна 55 тыс. альбо 75, не зможам супрацьстаяць сучасным пагрозам без Расеі. У той жа час Расея без Беларусі, без нашай ролі ў абароне, не абыдзецца на заходнім напрамку.
