Як прафесійны «ябацька» будзе кіраваць Нацыянальным тэатрам оперы і балету?
Што акторам і артыстам тэатру прыходзіцца набываць на працы за свае грошы?
Як «суддзю» з Ліды жыць далей з іміджам чалавека, якому наклалі ў заплечнік?
Ці раздача хіджабаў футбалісткам-мусульманкам – гісторыя пра барацьбу за роўныя правы?
Адказы на гэтыя ды іншыя пытанні вы пачуеце ў чарговым выпуску праграмы Змітра Міцкевіча «Без акрэдытацыі».
Гэтым разам гасцямі выпуску былі звольненая артыстка сімфанічнага аркестру Нацыянальнага тэатру оперы і балету Беларусі Ала Джыган, журналіст «Трыбуны» Дзмітрый Сіняк, а таксама вядоўца блогу на канале «ePramova» Валянцін Бойка.
Вось некаторыя тэзісы з выступаў удзельніц ды ўдзельнікаў праграмы:
Ала Джыган
- Была ў шоку ад рэакцыі былых калегаў на словы міністра культуры.
- Магчыма, гэтыя людзі заслугоўваюць такога кіраўніцтва
- У нас быў шанец даць штуршок развіццю культуры, калі міністрам быў Павел Латушка
- Лідскі суддзя не задумваецца пра прычыны такога стаўлення да сябе, а толькі хоча пакараць вінаватага
Валянцін Бойка
- Для рэжыму няма розніцы паміж тэатрам і заводам, які вырабляе зялёны гарошак
- Эпізод з заплечнікам суддзі не забудзецца, і людзям з улады яшчэ далей жыць з іхнымі ўчынкамі
- Трэба праводзіць асветніцкую працу, каб ва ўсіх жанчын была свабода выбару
Дзмітрый Сіняк
- Калі падхалімаў у кіраванні будзе ўсё больш, узровень у гэтых сферах будзе толькі зніжацца, а людзі будуць сыходзіць
- На месцы суддзі з Ліды варта радавацца, што ён знайшоў у заплечніку фекаліі, а не, напрыклад, бомбу, як гэта бывае ў іншых краінах
- У мусульманскіх дзяўчат, якія займаюцца спортам, і так ёсць хіджабы – ім не трэба іх выдаваць
Поўную версію дыскусіі глядзіце ў праграме «Без акрэдытацыі».
