Wojska rosyjskie wkroczyły do Czasiwego Jaru, a walki toczą się już na wschodnich obrzeżach miasta. W pobliżu Awdijiwki Rosjanie nadal atakują dużymi siłami, próbując zająć wschodni brzeg rzeki Durna. Na południu Siły Zbrojne Ukrainy, nie zawsze skutecznie, próbują utrzymać terytoria wyzwolone podczas zeszłorocznej kontrofensywy. W Krynkach, na lewym brzegu Dniepru w obwodzie chersońskim, ukraińscy żołnierzy wciąż się utrzymają, a Rosjanie zmieniają taktykę, aby zlikwidować niewygodny przyczółek. Ukraińskie drony ustanawiają nowe rekordy zasięgu – w zeszłym tygodniu przeleciały aż do rosyjskiej Jełabugi, 1200 kilometrów od linii frontu.
Rosjanie wkroczyli do Czasiwego Jaru
W ciągu ostatniego tygodnia rosyjskie oddziały szturmujące Czasiw Jar przekroczyły ostatni kilometr dzielący je od obrzeży miasta i rozpoczęły walki w pierwszej dzielnicy (Kanał) w granicach miasta. Jest to najbardziej wysunięta na wschód część Czasiwego Jaru. W północnej części miasta znajduje się strefa przemysłowa, w południowej – budynki wielokondygnacyjne. Pomiędzy nimi znajduje się kilka ulic mieszkalnych. To właśnie o te ostatnie toczą się teraz walki.
Dzielnica Kanał jest oddzielona od reszty – większej części miasta – kanałem Siewierskij Doniec-Donbas i jednym mostem. Obszar ten jest również wyjątkowy, ponieważ znajduje się na dominującej wysokości, górując nad całym miastem.
W połowie ubiegłego tygodnia Siły Zbrojne Rosji rozpoczęły szturm przy użyciu dużej liczby pojazdów opancerzonych i wkroczyły na pierwsze ulice przy wjeździe do miasta od wschodu. Według analityków ukraińskiego projektu DeepState był to najbardziej zmasowany atak na Czasiw Jar od początku wojny. Wzięły w nim udział 32 pojazdy opancerzone wspierane przez co najmniej cztery myśliwce szturmowe Su-25. Pomimo zniszczenia 19 rosyjskich czołgów i pojazdów opancerzonych, piechocie udało się zdobyć przyczółek w kilku domach. Analitycy zauważają, że ukraińska linia obrony na obrzeżach miasta była – po raz kolejny – niewystarczająco przygotowana.
Zaciekłe walki na wschodnich obrzeżach miasta trwały do końca ubiegłego tygodnia. Sądząc po napływających sprzecznych informacjach, Siły Zbrojne Ukrainy wciąż nie ustabilizowały sytuacji. Niektórzy blogerzy wojskowi twierdzą, że Rosjanie zostali wyparci z miasta, podczas gdy inni donoszą, że rosyjskie wojska stale zwiększają swoją obecność w granicach administracyjnych miasta i okopują się w kolejnych domach w sektorze prywatnym.
Głównodowodzący Sił Zbrojnych Ukrainy, generał Ołeksandr Syrski, napisał na swoim kanale Telegram 6 kwietnia, że Czasiw Jar pozostaje pod kontrolą ukraińskiej armii, a wszystkie próby przebicia się do niego przez Rosjan zakończyły się niepowodzeniem.
Aby przebić się do zachodniej części Czasiw Jaru (ok. 80 procent całego miasta), Rosjanie potrzebują sukcesów na flankach, aby uniknąć forsowania kanału Siewierskij Doniec-Donbas (na północ i południe od miasta znajdują się obszary, gdzie biegnie on kilkaset metrów pod ziemią). W tym celu siły rosyjskie muszą jednak w pełni zająć wsie Iwaniwśke i Bohdaniwka, które na razie pozostają pod częściową kontrolą Ukraińców.
Rozpoczynająca się bitwa o Czasiw Jar, położony na dominującym wzniesieniu, o trudnej topografii i otoczony lasami (czynnik, który może odegrać kluczową rolę teraz, gdy na drzewach pojawiają się liście, ukrywając żołnierzy i pozycje), może stać się kolejną „maszynką do mielenia mięsa” dla armii rosyjskiej i kosztować życie tysięcy żołnierzy i setek coraz bardziej deficytowych pojazdów opancerzonych. Kilka kilometrów od Czasiw Jaru znajduje się Konstantynówka, przed wojną 70-tysięczne miasto. To ona otacza od południa aglomerację Słowiańsk-Kramatorsk – główny polityczny cel rosyjskiej ofensywy w Donbasie.
Ciężkie straty na zachód od Awdijiwki
Armia rosyjska kontynuuje powolne wypieranie Sił Zbrojnych Ukrainy ze wschodniego brzegu rzeki Durna, pięć kilometrów od okupowanej Awdijiwki. Zgodnie z wcześniejszymi przewidywaniami, ukraińskiej armii udało się ustabilizować załamaną linię frontu. Naturalne przeszkody – rzeka, stawy i wysokie brzegi – znacznie ograniczają manewrowość nacierających jednostek rosyjskich. Niemniej jednak we wsiach Berdyczi i Semeniwka Rosjanie próbują raz po raz zdobyć przyczółek na zachodnim brzegu rzeki Durna, jak dotąd bez powodzenia.
Cechą charakterystyczną walk na tym obszarze jest to, że siły rosyjskie po raz kolejny używają dużej liczby pojazdów opancerzonych, które wysyłają do szturmu na ukraińskie pozycje. Jedną z innowacji taktycznych jest załadowanie jednego transportera opancerzonego lub czołgu jak największą liczbą żołnierzy i wysłanie go z dużą prędkością w kierunku pozycji przeciwnika. Przypuszczalnie zakłada się, że pojazdy zdołają „prześlizgnąć”, umożliwiając piechocie okopanie się i oczekiwanie na posiłki.
Wideo: rozmowa z ukraińskim żołnierzem o wycofaniu się z Awdijiwki w lutym 2024 roku
Rzeczywistość okazuje się jednak nieco inna. W ciągu jednego dnia walk w samym tylko sektorze Awdijiwki 25. Samodzielna Brygada Powietrznodesantowa SZU zniszczyła 10 czołgów, pięć BMP i jeden MT-LB. Wcześniej w tym tygodniu do 50 rosyjskich pojazdów opancerzonych szturmowało pozycje SZU w pobliżu okupowanej wsi Toneńke, z których około połowa została zniszczona.
Wideo: ukraiński dron FPV atakuje rosyjski MT-LB z piechotą na pancerzu
Zdjęcia i filmy wykonane na tym odcinku frontu pokazują, że Rosjanie ponoszą ogromne straty nie tylko w sprzęcie, ale także w ludziach. Muszą atakować w całkowicie otwartym terenie, gdzie po miesiącach zaciętych walk praktycznie nie ma już schronów, w warunkach dominacji powietrznej ukraińskich dronów.
Okupanci intensyfikują natarcie na południu
Nie mniej intensywne niż w Donbasie walki trwają na południu Ukrainy. Rosyjska armia stara się zniwelować wyniki zeszłorocznej operacji zaporoskiej Ukraińców. Rok temu ukraińskim siłom zbrojnym udało się przełamać obronę rosyjskich sił zbrojnych w trzech obszarach: przeciąć tzw. występ wremiwski, wyzwolić wieś Robotyne 20 kilometrów od okupowanego Tokmaka i wyzwolić wsie Łobkowe i Piatichatki w pobliżu zniszczonej zapory w Kachowce. Obecnie dwie pierwsze lokalizacje znajdują się pod poważną presją ze strony Rosjan, a wyzwolone terytoria mogą ponownie znaleźć się pod okupacją.
Jeśli oceniać wyzwolone terytorium wyłącznie pod względem powierzchni, to głównym sukcesem ukraińskich sił zbrojnych w ubiegłym roku był tzw. występ wremiwski. W ciągu kilku miesięcy walk ukraińskie wojsko odzyskało kontrolę nad ponad 200 kilometrami kwadratowymi terytorium na styku obwodów donieckiego i zaporoskiego. Teraz Rosjanie prowadzą tam kontrofensywę. Najtrudniejsza sytuacja dla Ukraińców jest w rejonie wsi Staromajorśke. Ukraiński bloger wojskowy Bohdan Mirosznikow opisuje ją jako „huśtawkę”.
Analitycy DeepState twierdzą, że Rosjanie próbują zająć wzgórza na zachód od wioski. Jeśli im się to uda, dalsze utrzymywanie wioski stanie się „bardzo kosztowne”. Utrata wioski zagroziłaby integralności linii obrony na tym odcinku frontu i mogłaby doprowadzić do odwrotu ukraińskich żołnierzy z sąsiednich wiosek. Sukces na tym kierunku jest bardzo ważny dla rosyjskiego dowództwa, ponieważ może doprowadzić do wystąpienia zagrożenia dla miasta Wuhłedar również z zachodniej flanki.
Najtrudniejsza sytuacja dla SZU jest w okolicach wsi Robotyne. Utworzywszy w wyniku kontrofensywy występ w kierunku Tokmaka, Ukraińcy nie zdołali go powiększyć, w wyniku czego występ zamienił się w „worek ogniowy”. Teraz, atakując jednocześnie z trzech stron, rosyjskie siły zbrojne sukcesywnie go zmniejszają.
Walki toczą się już w samej wsi Robotyne, a Rosjanie zajęli kilka pozycji w jej południowej części. Według rzeczniczki Sił Obrony Południa Ukrainy Natalii Humeniuk Rosjanie aktywnie wykorzystują lotnictwo do atakowania pozycji Sił Zbrojnych Ukrainy (SZU) korygowanymi bombami lotniczymi (KAB). Ukraińcy nadal nie mają środków, by im przeciwdziałać.
DeepState informuje o problemach komunikacyjnych między jednostkami SZU broniącymi Robotyne i ostrzega, że ich nierozwiązanie może doprowadzić do utraty tej ważnej miejscowości.
Linia frontu w rejonie Łobkowe-Piatichatki jest stabilna. Żadna ze stron nie prowadzi tu aktywnych działań.
Walki o Krynki trwają
Przyczółek ukraińskich sił zbrojnych na lewym (wschodnim) brzegu Dniepru we wsi Krynki w obwodzie chersońskim nadal istnieje, pomimo oświadczeń rosyjskiego ministra obrony Siergieja Szojgu sprzed prawie dwóch miesięcy o jego „likwidacji”. Z lotu ptaka część wioski, w której toczą się walki, widać księżycowy krajobraz usiany setkami kraterów, w którym nie ma się gdzie ukryć. Jednak wciąż są tu żołnierzy Sił Zbrojnych Ukrainy.
Robert „Madziar” Browdi, dowódca 414. Samodzielnego Batalionu Dronów Uderzeniowych, opisał charakter walk w tym miejscu.
– Sytuacja wygląda teraz zupełnie inaczej. Ilość sprzętu spadła do zera. Zabrali wszystko, co porusza się w zasięgu większości dronów, których używamy – poinformował.
Według niego Ukraińcy są obecnie atakowani wyłącznie przez rosyjską piechotę przy aktywnym wsparciu dronów; same FPV mogą atakować przyczółek do 100 razy dziennie. Zdaniem Madiara przyczółek, pomimo trudności z jego zaopatrzeniem, może zostać utrzymany co najmniej do czerwca.
Wideo: kompilacja ataków dronów FPV ukraińskiego 414. Batalionu z marca 2024 roku
Pod koniec ubiegłego tygodnia rzeczniczka południowowego zgrupowania wojsk ukraińskich Natalia Humeniuk opisała nową taktykę Rosjan pod Krynkami. Według niej próbują oni zdezorientować ukraińskich obrońców, atakując jednocześnie ze wszystkich stron dużą liczbą małych grup szturmowych. Jak dotąd taktyka ta nie przyniosła im sukcesu.
Tymczasem Ukraina oskarżyła Rosję o nową zbrodnię wojenną. Biuro Prokuratora Generalnego Ukrainy odniosło się do wideo, które pojawiło się w kanałach Telegramu, pokazujące „rosyjskie wojska strzelające do trzech schwytanych ukraińskich żołnierzy”. Opis filmu twierdzi, że incydent miał miejsce w pobliżu Krynek w obwodzie chersońskim. Nie ma na to niezależnego potwierdzenia. Nie wiadomo również, kiedy film został nakręcony.
Ukraińskie drony zawitały do Tatarstanu
W zeszłym tygodniu ukraińskie drony ustanowiły nowy rekord. We wtorek, 2 kwietnia, zaatakowały one obiekt w Jełabudze, gdzie montowane są irańsko-rosyjskie drony kamikadze Shahed. Odległość od tego miasta do terytorium Ukrainy wynosi około 1200 kilometrów. To pierwszy ukraiński atak na terytorium Tatarstanu. Inny dron uderzył w rafinerię ropy naftowej w sąsiednim Niżniekamsku, 20 kilometrów bliżej Ukrainy.
Siły Zbrojne Ukrainy, niezdolne do prowadzenia działań ofensywnych na linii frontu z powodu braku niezbędnej broni i amunicji, skutecznie prowadzą wojnę środkami asymetrycznymi. Wykorzystując drony morskie i powietrzne, Ukraińcy faktycznie pokonali rosyjską Flotę Czarnomorską, której większość ocalałych okrętów opuściła Krym. Korzystając z dronów, Ukraina od miesiąca atakuje rosyjskie rafinerie ropy naftowej. Celem ataków są również rosyjskie bazy lotnicze.
Wideo: atak ukraińskiego drona na Jełabugę, gdzie montowane są irańsko-rosyjskie drony Shahed
Drony stają się coraz ważniejszą bronią. Na polu bitwy ich operatorzy odpowiadają już za niemal połowę strat przeciwnika. Wkrótce ataki całych rojów dronów dalekiego zasięgu mogą stać się codzienną rosyjską rzeczywistością setki kilometrów za linią frontu.
Według źródeł niemieckiego BILD już w 2024 roku SZU będą dysponować dronami zdolnymi do rażenia celów oddalonych o ponad 2000 kilometrów. Jeśli ich produkcja będzie możliwa na masową skalę, ukraińska armia nie będzie już potrzebować pocisków dalekiego zasięgu, które są z dużymi ograniczeniami dostarczane przez kraje zachodnie. Co więcej, ukraiński przemysł pracuje nad stworzeniem dronów zdolnych do lotu na odległość 3000 kilometrów. W takim przypadku cała europejska część Rosji – od Murmańska po Ural – znalazłaby się w strefie rażenia.
Iwan Łysiuk/ vot-tak.tv, lp/ belsat.eu
