Ofensywa wojsk rosyjskich na Awdijiwkę nie słabnie, a walki toczą się na podejściach do koksowni, której zdobycie pozwoli wojskom rosyjskim przeciąć ukraińską logistykę. Tymczasem ukraińskie siły zbrojne nadal utrzymują i stopniowo rozszerzają przyczółek na okupowanym lewym (wschodnim) brzegu Dniepru w obwodzie chersońskim. W zeszłym tygodniu strony wymieniły dwa niszczycielskie ataki rakietowe: w obwodzie zaporoskim Ukraińcy zniszczyli konwój batalionu Czuwaszów, a Rosjanie namierzyli ukraińskich żołnierzy podczas ceremonii wręczenia nagród. W obu przypadkach liczba zabitych i rannych wyniosła kilkadziesiąt osób. Ukraińskie siły zbrojne nie zaprzestają również ostrzału rakietowego Krymu – w sobotę uszkodzony został kolejny okręt rosyjskiej Floty Czarnomorskiej.
Awdijiwka się trzyma
Szturm na Awdijiwkę trwa już prawie miesiąc. W tym czasie rosyjskie natarcie na flankach bronionego przez Ukraińców miasta posunęło się północy i południu o około półtora kilometra. Jak dotąd nacierające siły nie były w stanie wykreować krytycznego zagrożenia dla ukraińskiego garnizonu w Awdijiwce: na południu ugrzęzły w walkach na obrzeżach wsi Siewierne, podczas gdy na północy próbują pokonać nasyp kolejowy i zająć wieś Stepowe (Petriwśke).
Największe obawy budzi sytuacja w pobliżu koksowni. Kompleks ten jest kluczowy dla kontrolowania ukraińskiej logistyki. Obok przebiega główna droga asfaltowa zaopatrująca obrońców miasta. Jeśli Rosjanom uda się przejąć zakłady, Awdijiwka znajdzie się o kilka kilometrów od całkowitego otoczenia.
Wojska rosyjskie atakują koksownię od strony zdobytej dwa tygodnie temu hałdy. Grupy szturmowe co jakiś czas wdzierają się na teren zakładu, ale nie są w stanie zdobyć tam przyczółka – są niszczone lub wycofują się pod naporem ukraińskiego ognia.
– Sytuacja pozostaje trudna, wróg kontynuuje ataki, głównie ze względu na przewagę liczebną – szturmując nasze pozycje małymi grupami piechoty. Trwają ataki artyleryjskie, wykorzystywane jest także lotnictwo. Siły Zbrojne Ukrainy utrzymują się i uniemożliwiają wrogowi zajęcie miasta – komentują sytuację pod Awdijiwką analitycy ukraińskiego projektu DeepState.
Rosyjskie kanały na Telegramie również nie informowały ostatnio o sukcesach rosyjskich wojsk. Na przykład kanał Rybar, powiązany z rosyjskim Ministerstwem Obrony, informował 5 listopada, że SZU kontratakowały w pobliżu zakładów i odepchnęły wysunięte jednostki Rosjan. Inny Z-kanał ubolewał nad brakiem koordynacji działań i rotacji wojsk na linii frontu podczas „najkrwawszych bitew”, co skutkowało „brakiem zdecydowanego pokonania obrony wroga”.
Pojawiają się również nowe szacunki rosyjskich strat poniesionych podczas bitwy o Awdijiwkę. 4 listopada brytyjski wywiad podał, że w ciągu ostatnich trzech tygodni siły rosyjskie mogły stracić około 200 pojazdów opancerzonych i kilka tysięcy żołnierzy zabitych w pobliżu miasta.
Analityk OSINT (białego wywiadu) Naalsio prowadzi statystyki strat, potwierdzone danymi wizualnymi. Według stanu na 4 listopada armia rosyjska straciła co najmniej 209 sztuk sprzętu (146 całkowicie zniszczonych) w pobliżu Awdijiwki, podczas gdy Ukraińcy stracili tylko 14 (6 całkowicie zniszczonych).
Pomimo tak ciężkich strat, rosyjskie dowództwo przygotowuje nową zmasowaną ofensywę na Awdijiwkę, ściągając posiłki na jej obrzeża. Według ukraińskiego eksperta wojskowego Ołeksandra Kowalenki, potencjał rosyjskich sił zbrojnych zgromadzonych w pobliżu Awdijiwki jest ponad dwukrotnie większy niż w czasie bitwy o Bachmut.
Niecały kilometr od obecnej linii frontu w pobliżu Awdijiwki Rosjanie już wznoszą swoje fortyfikacje – zauważono tam dużą ilość sprzętu inżynieryjnego i konstrukcji betonowych. Po zakończeniu ich budowy odzyskanie tych pozycji będzie trudnym i krwawym zadaniem.
Rośnie przyczółek na lewym brzegu Dniepru
Ukraińskie siły zbrojne kontynuują operację na lewym brzegu Dniepru w obwodzie chersońskim w celu utworzenia przyczółka, który pozwoli dużym siłom przekroczyć rzekę i rozpocząć ofensywę w kierunku Krymu. Pomimo wszelkich prób podejmowanych przez Rosjan, pas wybrzeża od wsi Daczy w pobliżu zniszczonego Mostu Antonowskiego do wsi Krynki, o długości ponad 30 kilometrów, pozostaje strefą aktywnych działań wojennych. Ukraińskie siły zbrojne utrzymują obecność przynajmniej w kilku punktach wzdłuż tego pasa wybrzeża.
Aby utworzyć przyczółek, który pozwoliłby dużym siłom piechoty i ciężkiemu sprzętowi rozpocząć przeprawę przez Dniepr, Ukraińcy muszą posunąć się kilka kilometrów w głąb bagnistego lewego brzegu rzeki i całkowicie wyzwolić co najmniej kilka wsi, zabezpieczając ewentualną przeprawę.
Analityk wojskowy Kostiantyn Maszowiec twierdzi, że ukraińskie wojsko umocniło się w co najmniej trzech miejscach na lewym brzegu Dniepru: w pobliżu Mostu Antonowskiego, we wsiach Piszczaniwka i Pojma (Czurupinsk) w pobliżu zniszczonego mostu kolejowego oraz we wsi Krynki.
Ukraińcy odnieśli największy sukces na lewym brzegu Dniepru w Krynkach, gdzie przed wojną mieszkało około 1000 osób. Pomimo codziennych ataków rosyjskiego lotnictwa, część wsi pozostaje pod ukraińską kontrolą. Duża ilość wrogiego sprzętu i siły żywej została zniszczona na obrzeżach wioski. Niebagatelną rolę w tej operacji odgrywają ukraińscy operatorzy dronów, którzy niszczą rosyjski sprzęt i korygują ogień artylerii z przeciwległego brzegu rzeki.
Wspomniany Rybar twierdzi, że Ukraińcy okopali się w Krynkach, a rosyjskie próby wyparcia ich stamtąd nie powiodły się. Inne rosyjskie kanały narzekają na słabą współpracę między rosyjskimi jednostkami walczącymi w tym rejonie oraz poziom dowodzenia i kontroli operacją.
Przedstawiciele ukraińskiego dowództwa dość oszczędnie komentują walki na lewym brzegu Dniepru. Według Natalii Humeniuk, rzeczniczki ukraińskiej armii na południu kraju, ukraińskie siły zbrojne kontynuują „potężne operacje kontrbateryjne”, aby odepchnąć rosyjską artylerię jak najdalej od kontrolowanych miejscowości na wyzwolonym prawym brzegu. Komentarze na temat „innych form aktywności bojowej SZU” nazwała „niestosownymi”.
Hekatomba batalionu z Czuwaszji
31 października kanał na Telegramie Sierditaja Czuwaszyja (ros. Wściekła Czuwaszja) opublikował informację o zniszczeniu dwa dni wcześniej konwoju pojazdów przewożących żołnierzy 1. batalionu 1251. Pułku Strzelców Zmotoryzowanych zmobilizowanych z Czuwaszji. Filmy dostępne w Sieci pokazują co najmniej kilkanaście zniszczonych pojazdów (prawdopodobnie pociskami HIMARS). Według doniesień wolontariuszy, cytowanych przez rosyjskie portale lokalne, w ataku zginęło nawet 120 osób, a batalion został niemal całkowicie zniszczony.
Później pojawiły się listy nazwisk przynajmniej części rannych – wymieniają one 19 zabitych i 40 rannych żołnierzy. Batalion liczył łącznie 200 żołnierzy.
Władze republiki nazwały informacje o śmierci żołnierzy czuwaskich żołnierzy „fejkiem” rozpowszechnianym przez „agentów zagranicznych” spoza Rosji. Dowódca pułku Władisław Matuzas, którego niektóre kanały początkowo wymieniły wśród zabitych, osobiście zaprzeczył tym informacjom.
Rosjanie znaleźli się pod ostrzałem w obwodzie zaporoskim, w pobliżu wsi Ilczenkowe, 3 kilometry na południe od miejscowości Nowoprokopiwka, o którą toczą się obecnie walki. Duża koncentracja rosyjskich żołnierzy została prawdopodobnie wykryta przez ukraińskie drony, których operatorzy przekazali artylerzystom współrzędne celu.
Atak Iskanderem na ukraińskich artylerzystów
Rosyjscy żołnierze wielokrotnie masowo ginęli od ognia rakietowego Sił Zbrojnych Ukrainy. W przypadku Ukraińców zdarza się to znacznie rzadziej. Najnowszym takim przypadkiem jest ostrzał miejsca pobytu artylerzystów ze 128. Samodzielnej Zakarpackiej Brygady Szturmowej podczas obchodów Dnia Artylerii i Wojsk Rakietowych we wsi Zariczne w obwodzie zaporoskim.
Wioska znajduje się na granicy z obwodem dniepropietrowskim, 20 kilometrów od linii frontu. Cele w takiej odległości są wyraźnie „widoczne” dla dronów zwiadowczych. Wykrywają one cel, przesyłają jego współrzędne do jednostek rakietowych i artyleryjskich, a następnie, po otrzymaniu rozkazu, uderzają. Dlatego też każde masowe nagromadzenie siły żywej i sprzętu wojskowego bez dodatkowej obrony przeciwlotniczej może prowadzić do tragicznych konsekwencji.
Tak właśnie stało się 3 listopada, kiedy dowództwo postanowiło zorganizować uroczyste wydarzenie i wręczyć odznaczenia najbardziej zasłużonym artylerzystom 128. Brygady. Pocisk balistyczny Iskander uderzył w miejsce, w którym zgromadziło się ponad stu żołnierzy, w tym dziesiątki oficerów.
W wyniku ostrzału zginąć mogło nawet 28 żołnierzy (według brygady zmarło 19), a 53 osoby zostały ranne. Wśród zabitych był pułkownik Wołodymyr Woznyj, jeden z najlepszych artylerzystów w kraju Dmytro Milutin, a także inni oficerowie i żołnierze Sił Zbrojnych Ukrainy, którzy otrzymali odznaczenia państwowe za udane działania na froncie. Wielu z nich mieszkało na Zakarpaciu, skąd wywodzi się brygada.
Od poniedziałku na Zakarpaciu ogłoszono trzydniową żałobę po poległych żołnierzach, minister obrony Rustem Umerow zażądał śledztwa w sprawie masowej śmierci wojskowych, a prezydent Wołodymyr Zełenski nazwał rosyjskie uderzenie „tragedią, której można było uniknąć”.
Ukraińscy wojskowi, eksperci i wolontariusze określili incydent „zbrodnią zaniedbania”, przejawem „sowieckiego idiotyzmu” i „niekompetencji”, i zauważyli, że w ciągu półtora roku od rosyjskiej inwazji było wiele podobnych historii, choć nie wszystkie z nich trafiły na pierwsze strony gazet.
Nowy atak na rosyjską Flotę Czarnomorską
Wieczorem 4 listopada Ukraińcy ponownie przeprowadzili udany atak na obiekty rosyjskiej Floty Czarnomorskiej na okupowanym Krymie. Po raz pierwszy eksplozje rozległy się w stoczni w Kerczu, która znajduje się 250 km od linii frontu.
Niemal natychmiast w mediach społecznościowych pojawiły się filmy przedstawiające pożar w dokach obiektu, w którym znajduje się jeden z najnowszych rosyjskich okrętów wojennych – mały okręt rakietowy Askold projektu Karakurt, zwodowany w Kerczu w 2021 roku i przenoszący pociski Kalibr (8 wyrzutni), których rosyjska marynarka wojenna używa do ostrzeliwania terytorium Ukrainy.
Obrazy płonących doków szybko rozprzestrzeniły się w mediach społecznościowych, a rosyjskie Ministerstwo Obrony nie zaprzeczyło atakowi na obiekt, zauważając jednak, że obrona powietrzna zestrzeliła 13 z 15 pocisków manewrujących.
Dowódca ukraińskich sił powietrznych Mykoła Ołeszczuk potwierdził 4 listopada, że atak został przeprowadzony z użyciem francuskich rakiet manewrujących SCALP-EG.
Rosyjscy korespondenci wojskowi nazywają rosnące użycie zachodnich pocisków manewrujących i balistycznych ATACMS przez SZU „poważnym zagrożeniem”, z którym rosyjskie siły zbrojne nie są obecnie w stanie w pełni sobie poradzić.
Już następnego dnia, 5 listopada, pojawiły się tradycyjne zdjęcia satelitarne, pokazujące, że Askold rzeczywiście doznał zauważalnych uszkodzeń górnego pokładu. Ślady po uderzeniu pocisku są również widoczne w stoczni, która także będzie potrzebowała czasu na odbudowę.
Iwan Łysiuk/ vot-tak.tv, lp/ belsat.eu
