Film “Nie bój się” opowiada o walce Białorusinów o uczciwe wybory. Przedstawione są losy osób, które odpowiedziały się na apel blogera Siarhieja Cichanouskaha i wzięły udział w kampanii prezydenckiej 2020 roku. Wydarzenia te pokazane są przez pryzmat obserwacji reżysera Michaiła Arszynskaha, który był świadkiem niesamowitej konfrontacji politycznej w 2020 roku. Z kamerą w ręku obserwował każdy etap kampanii prezydenckiej i rejestrował, jak władze utrudniały zbieranie podpisów i przekazywanie ich do komisji wyborczych, jak jednoczyły się sztaby kandydatów opozycji i razem z nimi podróżował po regionach Białorusi.

Biało-czerwono-biała flaga jak nigdy dotąd utrwala się jako symbol narodowy, w którego obronie ludzie gotowi są ponieść ofiarę. To nie jest żadna przesada. Za historyczne biało-czerwono-białe symbole narodowe można teraz otrzymać nie tylko niczym nieuzasadnioną wysoką grzywnę, ale również stracić życie.

Wiele tajemnic przyciąga do Jurowicz badaczy i wolontariuszy. Historycy wciąż szukają odpowiedzi na pytanie – dlaczego akurat tam przybył jeden z najbogatszych i najbardziej wpływowych zakonów katolickich. Archeolog Oleg Iov łączy pojawienie się jezuitów w Jurowiczach w XVII wieku. z wydarzeniami sprzed tysiąca lat.

Solidarne działania kobiet stały się motorem, który dodawał siły i nadziei białoruskim protestom w czasie, gdy wydawało się, że funkcjonariuszom bezpieczeństwa udało się siłą powstrzymać białoruską rewolucję. W ciągu dwóch miesięcy protestów kobiety z kwiatami w dłoniach i w białych sukienkach stały się znanym na całym świecie symbolem nowej Białorusi. Będą to trzy ludzkie historie, które łączy wspólna idea kobiecego protestu.

Aleksander Viсhor nie brał udziału w głosowaniu wyborach prezydenckich i nie wziął udziału w protestach. 9 sierpnia 2020 r. został zatrzymany i był torturowany na śmierć. Hienadź Szutau poszedł na protest tylko z ciekawości. Został postrzelony w tył głowy. Jacy byli ci ludzie i jak zginęli, o tym opowiada reportaż „Pójść i nie wrócić” odcinek drugi.

Historia aktywistów „Kraj do Życia” Dzmitryego Lukomskiego i Violety Majszuk, którzy podczas kampanii wyborczej agitowali na korzyść Swiatłany Cichanouskiej. Z powodu prześladowania przez władze musieli opuścić Białoruś.

Reportaż „Gdzie jest moja flaga?” opowiada historię walki białoruskiej działaczki opozycyjnej z reżimem w Białorusi. Dlaczego pani Nina jeździ na wiece? Dlaczego jest zła na policję i czy drobna kobieta będzie w stanie oprzeć się tuzinowi funkcjonariuszy, którzy zablokują jej drogę do kościoła w centrum Mińska?

“Where we are?”– tak nazywa się piosenka, którą Siarhei Douhushau zadedykował swojej żonie Violecie. I tak naprawdę to jest nasz ogólny nastrój. Gdzie jesteśmy podczas wybuchu pandemii koronawirusa? A gdzie jesteśmy, gdy na Białorusi dzieją się straszne i wielkie wydarzenia polityczne?

Film opowie o życiu aktorów Teatru im. Kupały po ich gwałtownym odejściu w geście solidarności ze zwolnionym Pawłem Łatuszką, w odpowiedzi na sfałszowanie wyników wyborów na prezydenta Republiki Białoruś i przemoc ze strony sił zbrojnych.

Reportaż o ludziach, którzy ponieśli śmierć podczas powyborczych protestów na Białorusi w 2020 roku.

Ludzie, którzy w pierwszych dniach powyborczych protestów trafili za kraty słynnego aresztu śledczego przy ul. Akreścina w Mińsku i padli ofiarą tortur, dzielą się swoimi wspomnieniami i emocjami w reportażu Arkadzia Nieściarenki.

BT, ONT i STV to trzy główne kanały państwowe, które od dawna służą jako narzędzie propagandy władz białoruskich. Trudno powiedzieć, co się dzieje wewnątrz kanału ONT, ale wiadomo jedno: wspierani przez codzienne pikiety liczni pracownicy ONT i BT zaczęli głośno mówić o konieczności podawania prawdziwych relacji z wydarzeń w kraju.