Пастановачныя кадры, хлусня і скажэнне гісторыі – каб атрымаць прэстыжныя фотапрэміі

Дзяніс Дзюба распавядае пра фотаздымкі, што былі адзначаныя аўтарытэтнымі ўзнагародамі, але ў выніку аказаліся фальшыўкай.

[vc_single_image image=”1″ img_size=”large”]

Журы сёлетняга World Press Photo спачатку дыскваліфікавала пятую частку ўсіх заявак за маніпуляцыі са здымкамі, а потым пад ціскам грандаў фотарэпартажу двойчы распачынала следства ў дачыненні да серыі Джовані Тройла «Цёмнае сэрца Еўропы» пра бельгійскі горад Шарлеруа. Пагрозы арганізатараў фотафестывалю ў Перпін’яне не прыняць выставу WPP зрабілі сваё – узнагароду ў італьянца забралі за хлусню пад адным са здымкаў.

Апошні прэцэдэнт з маной здарыўся два гады таму, і таксама з суайчыннікам Тройла. У 2013 годзе Паола Пелегрын з «Магнума» тлумачыў хлусню ў подпісу пад здымкам з Рачэстэра памылкай асістэнта, што адпраўляў здымкі на конкурс. Культавага рэпартэра ўратавала імя: узнагароду не забралі. Тройла падобным аўтарытэтам пахваліцца не можа.

Цалкам тэкст можна прачытаць у аўтарскім праекце Дзяніса Дзюбы «Паралакс».