Касцёл святога Мікалая ў вёсцы Княжыцы Магілёўскага раёну быў пабудаваны ў XVIII стагоддзі. Помнік архітэктуры ўлучаны ў дзяржаўны спіс гісторыка-культурных каштоўнасцяў. Сёння касцёл знаходзіцца ў катастрафічным стане: сцены будынку пакрылі шчыліны ад нізу да верху, ужо пачаў абвальвацца дах. Адным словам, касцёл можа абрынуцца ў любы момант.
Экскурсавод Алег Дзьячкоў неаднаразова звяртаў увагу ўладаў на неабходнасць ратаваць будынак. 1 верасня 2018 году Алег распавёў пра праблемы касцёла міністру культуры Юрыю Бондару, а да 1 сакавіка 2019 году даслаў сваё пытанне кіраўніку краіны на «Вялікую размову».
«Мы павінны захаваць касцёл святога Мікалая ў Княжыцах. Я кажу гэта не як экскурсавод, які зацікаўлены ў тым, каб паказаць прыгожы аб’ект турыстам, а як старшыня Таварыства беларускай мовы ў Магілёве, бо мне важна перадаць спадчыну нашчадкам. Мясцовых жыхароў на чым будзем выхоўваць, калі нічога не застанецца? Трэба, каб нашая гісторыя была бачная і вядомая перад усім нам самім», – кажа экскурсавод Алег Дзьячкоў.
У адказ на сваё пытанне Алег Дзьячкоў атрымаў ліст з аблвыканкаму, якому даручана займацца захаваннем і добраўпарадкаваннем гісторыка-культурных каштоўнасцяў.
«Для правядзення аднаўленчых прац патрабуюцца сродкі ў памеры 370 тысяч рублёў. У сувязі з абмежаванымі магчымасцямі абласнога і раённага бюджэту правядзенне далейшых работ па кансервацыі не прадстаўляецца магчымым», – сказана ў лісце за подпісам намесніка старшыні аблвыканкаму Андрэя Кунцэвіча.
Як стала вядома Алегу Дзьячкову, кансервацыя касцёла ўсё ж уключана ў планы на 2020 год. Пэўную частку ад патрэбнай сумы – 90 тысяч рублёў – плануюць узяць з Магілёўскага раённага бюджэту.
Астатнія грошы на кансервацыю касцёла Магілёўскі аблвыканкам даручыў райвыканкаму шукаць у фондзе прэзідэнта па падтрымцы культуры і мастацтва, а таксама па-за бюджэтам (у спонсараў).
Згодна п.1, арт.75 «Кодэкса аб культуры», захаванасць гісторыка-культурнай каштоўнасці абавязаны забяспечыць яе ўласнік. Касцёл святога Мікалая ў Княжыцах знаходзіцца ва ўласнасці Княжыцкага сельскага выканаўчага камітэту.
Касцёл у Княжыцах – унікальны помнік архітэктуры для Беларусі, тым больш для ўсходніх рэгіёнаў. Гэта выбітны прыклад позняга барока. Падобных будынкаў на Беларусі больш не захавалася.
Касцёл стаіць на старой менскай шашы ў 15 км ад Магілёва ў вёсцы Княжыцы. Калі ехаць з Менску ў Магілёў па сучаснай М4, то, каб пабачыць гісторыка-культурную каштоўнасць, трэба збочваць.
Незвычайны лёс напаткаў будынак. З 1791 па 1864 гады ў ім працаваў касцёл, а ўжо праз 10 год будынак стаў выкарыстоўвацца пад патрэбы праваслаўнай царквы. Дзеля гэтага прыйшлося надбудаваць адзін вялікі і тры маленькіх купалы на галоўным фасадзе. У жніўні 1964 года прыход абязлюдзеў і царква назаўжды зачынілася.
Больш за 5 год таму будынак касцёлу праз яго небяспечнасць абнеслі плотам і забілі ўсе ўваходы ў яго. Але нейкі час людзі працягвалі пранікаць унутр касцёла. Цяпер усе баяцца туды заходзіць, бо відавочны небяспечны стан будынку.
Другое пытанне, якое дасылаў на «Вялікую размову» Алег Дзьячкоў, датычылася занядбанага стану трох будынкаў на вуліцы Лазарэнка ў Магілёве. Дамы №7, №13 і №15 уваходзяць у гісторыка-культурную каштоўнасць «Гістарычны цэнтр Магілёва».
У кожнага будынку – свой уласнік, але адзін і той жа лёс: будынкі абкрадаюць, падпальваюць, але нікому да гэтага няма ніякай справы.
У сваім адказе на зварот экскурсавода Магілёўскі аблвыканкам паведаміў, што сітуацыя з гісторыка-культурнымі каштоўнасцямі на вуліцы Лазарэнка ў Магілёве «знаходзіцца на кантролі Магілёўскага гарвыканкаму». Адзначаецца, што адзін з былых уласнікаў дому №7 нават прыцягваўся да адміністрацыйнай адказнасці за неналежнае ўтрыманне абʼекта.
«Думаю, гэтыя помнікі нікому не патрэбныя: ні грамадскасці, ні ўладам. І калі далей іх будуць гэтак сама «ахоўваць» як зараз, то праз пару год ад іх нічога не застанецца. Там крадуць усё, што могуць. Скралі пліту з датай яе закладкі 1910 год, яшчэ раней – каваны казырок. Справы па крадзяжах нібыта заводзяць, але сэнсу няма ніякага», – кажа Алег Дзьячкоў.
Цяпер усе тры будынкі на вуліцы Лазарэнка зачынены, абвешаны будаўнічай сеткай і ў некаторых месцах агароджаны, але гэтыя меры не ўратуюць іх ад хуткага разбурэння: калі нічога не рабіць ужо цяпер, то будынкі дабʼюць час і надворʼе.
Вольга Васільева belsat.eu