За складаную жыццёвую сітуацыю – караюць. У мужчыны забралі інваліднасць і збіраюцца адняць кватэру
Інваліднасць страціў, але на працу пайсці не можа. Жыхар Горадні Аляксандр Компель змагаецца за права атрымоўваць выплаты па стане здароўя. Аднак камісія яму адмаўляе. Што рабіць, калі працаваць не магчыма, а на дапамогу дзяржавы разлічваць не атрымліваецца?
Ледзьве перасоўваецца па кватэры, выходзіць толькі ў двор і рэгулярна трапляе з прыступамі ў шпіталь. Распавядае пра свой дрэнны стан здароўя гарадзенец Аляксандр Компель:
«Я праходжу 500 метраў – пачынаю задыхацца. Гэта проста пачынаецца пекла нейкае. Я не магу ні хадзіць, ні сядзець фактычна. Калі я доўга сяджу, у мяне пачынаецца наймацнейшы галаўны боль».
Раней мужчына меў інваліднасць трэцяй ступені з прычыны выяўленай фібрыляцыі перадсэрдзяў. У 2013-ым спадару Аляксандру рабілі аперацыю, а два гады пазней інваліднасць забралі. З таго часу мужчына неаднаразова змагаўся з медычна-рэабілітацыйнай экспертнаю камісіяй, каб яму вярнулі інваліднасць:
«Я тэлефанаваў ім туды ў Менск. Я казаў, я хачу прыехаць туды, каб вы мяне там непасрэдна ў маёй прысутнасці мяне маглі агледзець. І я давязу яшчэ астатнія паперы, якія будуць патрэбныя, бо я зразумеў, што тут не будзе ўсіх папераў. Выкліку майго не было, яны разгледзелі без мяне».
Сродкаў для існавання ў спадара Аляксандра проста няма. Набываць лекі, а гэта выдаткі на 160 рублёў штомесяц, дапамагаюць неабыякавыя знаёмыя. Але на адной дапамозе перабівацца немагчыма. Аляксандр Компель:
«Я, вядома, запазычыўся за кватэру, дастаткова немалую суму. І быў на камісіі там у аблвыканкаме, але ніякага рашэння яны мне не вынеслі. Сказалі, што збіраюцца проста адбіраць кватэру, вось і ўсё. Фактычна яны не пастанавілі мне дапамагчы, што я трапіў у жыццёвую сітуацыю, а вырашылі караць далей».
Мы папрасілі доктара пракаментаваць сітуацыю з дыягназамі спадара Аляксандра. Уладзімір Пруднікаў адзначае, што цукровы дыябет можа ў перспектыве выклікаць яшчэ горшыя ўскладненні:
«Гэта сіндром дыябетычнай стапы. Гэта адно з небяспечных ускладненняў, якія могуць прывесці нават да страты канцавіны».
Тым не менш, інваліднасць прызначаюць не паводле дыягназу, але паводле агульнага стану пацыента – ягонай дастасаванасці да побыту і працы. Прадстаўнік Незалежнага прафсаюзу радыёэлектроннай прамысловасці Ігар Комлік сцвярджае, што такія выпадкі адмоваў у прызнанні інваліднасці не адзінкавыя:
«Патлумачыць гэта можна тым, што, на жаль, нашая дзяржава ашчаджае на шэрагу сацыяльных пытанняў. Да іх можна аднесці ўстанаўленне інваліднасці».
Ігар Комлік раіць Аляксандру Компелю напісаць скаргу ў Міністэрства аховы здароўя з патрабаваннем скіраваць яго на незалежную экспертную камісію. У выпадку чаго, прафсаюз РЭП гатовы ў гэтым дапамагчы.
Вітаўт Сіўчык, belsat.eu
