Oba filmy Biełsatu opowiadają o walce Białorusinów: przeciwko represyjnemu systemowi wewnątrz kraju i przeciwko prorosyjskim bojownikom w ukraińskim Donbasie. Pokaz w Warszawie organizuje inicjatywa „Wolna Białoruś”, telewizja Biełsat oraz kawiarnia „Państwo Miasto”.
Zgodnie z planami organizatorów po pokazie z widzami spotkają się główni bohaterowie filmu „Miłość po białorusku” Nasta i Źmicier Daszkiewiczowie oraz reżyser „Ochotników” Antoś Ciależnikau.
„Ochotnicy”(film dokumentalny, reż. Antoś Ciależnikau, 2015
„Przez lornetkę widzą ruiny lotniska w Doniecku. Kiedy separatyści je zniszczyli, a Ukraińcy musieli opuścić ruiny, to oni stali się pierwszą linią obrony pomiędzy Ukrainą a prorosyjską Doniecką Republiką Ludową. Separatyści boją się ich i nienawidzą. Ci ludzie nie należą do oficjalnych sił zbrojnych, nie dostają żołdu, państwo ich nie zbroi. Do pierwszych ataków szli z nożami w rękach. Łączy ich walka o wolną Ukrainę. Bohaterowie filmu to żołnierze Ochotniczego Korpusu Ukraińskiego „Prawy Sektor”.
Dla jednych są nielegalną formacją zbrojną, dla innych – bohaterami Ukrainy. W rzeczywistości są bardzo różnymi ludźmi, przeważnie rosyjskojęzycznymi i dalekimi od politki. Są wśród nich również Białorusini. Pod ostrzałem, ryzykując życiem na linii frontu, autor – białoruski dokumentalista pracował miesiąc, aby pokazać prawdze oblicze obrońców wsi Pieski”.
„Miłość po białorusku” (film dokumentalny, reż. Andrej Kuciła, Wiaczasłau Rakicki, 2013)
„Miłość po białorusku dla Nasty Pałażanki i Źmitra Daszkiewicza to miłość przez więzienne kraty. Po protestach w grudniu 2010 roku oboje wtrącono do więzienia. Nasta po odsiadce w areszcie śledczym KGB została skazana na rok w zawieszeniu, Źmicier trafił do kolonii karnej na dwa lata.
W więzieniu zawarli ślub i Nasta zmieniła nazwisko na Daszkiewicz. Chłopak wyszedł na wolność w 2013 roku. Zza krat napisali do siebie tysiące listów, które opowiadają nam, co czują Białorusini, którzy pokochali w czasach dyktatury.”
МL, belsat.eu
