Украінскія партызаны XXI стагоддзя. Што іх чакае?
Карыстальнік «Facebook’у» Jonah Karlsen – – лідар «антыДНРаўскага супраціву» – узяў на сябе адказнасць за выбух, які прагрымеў 20 кастрычніка ў Данецку. Выбухоўка спрацавала побач з месцам, дзе праводзіў нараду г. зв. віцэ-прэм’ер “ДНР” Андрэй Пургін. Лідар “Данецкай народнай рэспублікі” Аляксандр Захарчанка ўжо даўно адкапаў свой кулямёт, каб ваяваць з прыхільнікамі адзінай Украіны. Ці зробяць тое самае праціўнікі самаабвешчаных лідараў і рэспублікаў?
[vc_single_image image=”1″ img_size=”large”]
Самая эфектыўная вайна
«Вораг наступае – мы адступаем, вораг прыпыніўся – мы яго непакоім, вораг адступае – мы пераследуем». Гэтае простае правіла партызанскай вайны належыць Маў Цзэ Дуну, які лічыў партызанку самым надзейным і эфектыўным сродкам барацьбы з акупантамі, дыктатарамі ды каланіяльнымі рэжымамі.
«АнтыДНРаўскі супраціў» – не важна, ці гэта падрыхтаваныя дыверсанты, былыя вайскоўцы ці мабільныя тактычныя групы, – яны заявілі пра пачатак сваёй украінскай guerillа, «маленькай вайны», як называлі калісьці партызанскі супраціў іспанскія змагары часоў напалеонаўскіх войнаў.
Гісторыя паказала, што ў «лясных братоў» ёсць вельмі вялікі шанец паставіць праціўніка на калені, але пры ўмове, што партызанку падтрымае мясцовае насельніцтва. Паводле апошніх сацыялагічных даследаванняў, кожны трэці жыхар Данбасу звязвае сваё жыццё з Расеяй. Гэтыя патэнцыйныя грамадзяне «ДНР» і «ЛНР» не плачуць па страчанай радзіме. Ніхто з іх не пойдзе адкопваць кулямёт, каб распачаць сваю маленькую вайну супраць захопнікаў.
Украінскім партызанам давядзецца разлічваць толькі на сябе
Па-першае, сярод тых, хто пайшоў у войскі самаабвешчаных рэспублікаў, шмат мясцовых, ваяваць з якімі ну ніяк не выпадае. Па-другое, прапагандысцкая машына Расеі няспынна прадукуе новыя міфы пра хунту, кібаргаў і амерыканскіх наёмнікаў. А гэта значыць, што партызанскі супраціў, які прадугледжвае інфармацыйную вайну, мусіць навучыцца размаўляць з саветызаванымі жыхарамі Данеччыны і Луганшчыны на іхнай мове – расейскай.
Акрамя інфармацыйнага фронту прыйдзецца зруйнаваць інфраструктуру малых і сярэдніх мястэчак Данецкай і Луганскай абласцей. Знішчыць трэба ўсё: ад водаправодаў да высакавольтных лініяў і чыгуначных станцыяў.
Давядзецца забіваць. Тэрор і акцыі застрашвання раней ці пазней паўплываюць на дзеяздольнасць кіроўных органаў рэспублікаў, створаных пад пратэктаратам Масквы. Ліквідацыю жывой сілы праціўніка таксама ніхто не адмяняў.
[vc_single_image image=”3″ img_size=”large”]
Усё гэта працяг расплаты ўкраінскай нацыі за палітычную блізарукасць палітыкаў. І тых, хто паспяхова збег з краіны, і тых, хто намагаецца заняць іхнае месца.
Юрась Высоцкі, belsat.eu
