Вёска Абчак пад Менскам моцна пацярпела ад ліпеньскага ўрагану. Людзі літаральна засталіся без дахаў над галавою. У гэткіх умовах жыхары былі амаль палову лета, так і не дачакаўшыся годнае кампенсацыі ад дзяржавы. Працэс аднаўлення ідзе вельмі марудна, бо вызначаная мясцовым сельсаветам сума кампенсацыі складае дзве тысячы рублёў, і гэтых сродкаў папросту не стае на тое, каб ліквідаваць пашкоджанні. Да восені атрымалася толькі часткова накрыць дамы. Разам з тым кіраўнік вобласці Сямён Шапіра адразу пасля стыхіі публічна паабяцаў, што дзяржава дапаможа пацярпелым аднавіць дамы.
Вот ужо некалькі гадоў жыхары вёскі Праснакі Капыльскага раёну абыходзяцца без лекара. І гэта не таму, што ўсе вяскоўцы могуць пахваліцца хвацкім здароўем. Проста два гады таму фельчарска-акушэрскі пункт зачынілі. Вяскоўцы вымушаныя карыстацца паслугамі лекара ў суседняй вёсцы Грозава, што за сем кіламетраў ад Праснакоў. Мясцовыя скіравалі калектыўны зварот у Капыльскую раённую лякарню.
У адказе ім прапанавалі звяртацца да лекара, які будзе прыязджаць у вёску раз на месяц, або да фельчара-акушэра – з перыядычнасцю раз на тыдзень. Але людзі з гэтым не пагаджаюцца, бо хваробы прыходзяць, не зважаючы на расклад.
Сёлета на фінансаванне аграпрамысловага комплексу з рэспубліканскага і мясцовага бюджэтаў выдаткавалі каля 16 трыльёнаў недэнамінаваных рублёў, у тым ліку і на развіццё сацыяльнае сферы. Аднак, нягледзячы на гэта, колькасць вясковага насельніцтва няспынна скарачаецца. Мы запыталіся ў мінакоў на вуліцах Менску: чаму людзі пакідаюць вёску і што трэба змяніць, каб зрабіць яе прывабнаю для жыцця?
Каталіцкая супольня аднаго са сталічных раёнаў атрымала дазвол пабудаваць касцёл. Месца для будоўлі вылучылі ў гарадскім скверы Котаўка, але гэта не задаволіла іншых жыхароў раёну. Разам з эколагамі яны зарганізавалі каля абранай для касцёлу пляцоўкі дзяжурства 24 гадзіны на содні. На цяперашні момант усе будаўнічыя працы ў скверы спынілі. Ува ўсіх бакоў гэтага канфлікту свая праўда. Вернікі кажуць, што святыня толькі ўпрыгожыць і добраўпарадкуе гэтае месца, жыхары раёну сцвярджаюць, што яны пазбавяцца ўлюбёнага месцу для адпачынку, а эколагі ўдакладняюць, што праект не стасуецца з Генпланам забудовы Менску.
У мінулай праграме мы распавядалі пра судовыя спрэчкі паміж Аксанай Лабёнак і будаўнічаю кампаніяй «Прыгарадбудінвест». Цяпер чарга яе калегі ў няшчасці Сяргея Басалыгі. Пяць гадоў таму ён падпісаў дамову з будаўнічаю кампаніяй ды набыў у той аблігацыі на кватэру ў пасёлку Бараўляны. І вось ужо 4 гады не прымае жытла, бо дом, з ягонага гледзішча, не адпавядае праекту. Незалежная экспертыза прызнала патрабаванні нашага героя аб’ектыўнымі, да таго ж з Міністэрства будаўніцтва і архітэктуры ён атрымаў адказ, што пабудаваны дом не адпавядае стандартам. Спадар Басалыга намагаецца стварыць у судзе прэцэдэнт і паказаць іншым незадаволеным дольнікам, што з забудоўнікамі можна і варта змагацца.