Стрыт-арт у Беларусі: хто супраць?


[vc_row][vc_column][vc_raw_html]JTNDaWZyYW1lJTIwd2lkdGglM0QlMjI1NjAlMjIlMjBoZWlnaHQlM0QlMjIzMTUlMjIlMjBzcmMlM0QlMjJodHRwcyUzQSUyRiUyRnd3dy55b3V0dWJlLmNvbSUyRmVtYmVkJTJGR1BRQXotT3JDUkUlMjIlMjBmcmFtZWJvcmRlciUzRCUyMjAlMjIlMjBhbGxvd2Z1bGxzY3JlZW4lM0UlM0MlMkZpZnJhbWUlM0U=[/vc_raw_html][vc_column_text]На шэрым абліччы бетонных беларускіх гарадоў пачалі з’яўляцца квяцістыя плямы, адзнакі самага спрэчнага з усіх відаў выяўленчага мастацтва – стрыт-арту.Госць «Размовы дня» – кіраўнік праекту «Сігнал», арганізатар фестываляў стрыт-арту Алег Ларычаў.

«Стрыт-арт – гэта з’ява, якая цяпер знаходзіцца на этапе самаасэнсавання, самаідэнтыфікацыі. Кожны ўдзельнік гэтага працэсу сябе па-рознаму пазіцыянуе, робіць розныя рэчы ў розных стылях, разнастайныя пасланні. Агулам гэта ўсё прэса называе стрыт-артам. Насамрэч стрыт-арт – гэта больш медыйная з’ява, пунктам адліку якой можна лічыць той момант, калі сусветныя медыі сталі называць не «графіці», а «стрыт-артам», а калекцыянеры звярнулі ўвагу на творы вулічных мастакоў», – адзначыў спадар Ларычаў.

Больш – у відэаматэрыяле.МЯ, belsat.eu