[vc_row][vc_column][vc_raw_html]JTNDaWZyYW1lJTIwd2lkdGglM0QlMjI0ODAlMjIlMjBoZWlnaHQlM0QlMjIyNzAlMjIlMjBzcmMlM0QlMjJodHRwcyUzQSUyRiUyRnd3dy55b3V0dWJlLmNvbSUyRmVtYmVkJTJGWEkwY3NySmtPTjQlMjIlMjBmcmFtZWJvcmRlciUzRCUyMjAlMjIlMjBhbGxvd2Z1bGxzY3JlZW4lM0UlM0MlMkZpZnJhbWUlM0U=[/vc_raw_html][vc_column_text]Чаму сярод лекараў дастаткова часта можна сустрэць беларускамоўных адмыслоўцаў? Як пацыенты ўспрымаюць гэта? Чаму беларуская мова рэдкая па-за гуманітарнымі сферамі?Лекар-рэаніматолаг Андрэй Вітушка, які абараніў нядаўна кандыдацкую дысертацыю па педыятрыі на беларускай мове, перакананы, што «праблема беларускай навуковай тэрміналогіі ў медыцыне вырашаная».Таму – абы ў медыкаў было жаданне гаварыць і даследаваць нешта па-беларуску. У любым разе, адзначае Андрэй Вітушка, «мова – не мэта, а сродак».Падрабязней – у «Размове дня» з Усеваладам Сцебуракам.
