Мы сачылі за пабудовай беларускай станцыі з самага першага дня, і ведаем, што паводле першай справаздачы пра бяспеку, у выпадку звышпланавай аварыі зона суцэльнай эвакуацыі складае 800 метраў. Гэта абсалютнае глупства. Мы не верым, што Беларусь прадставіць нейкія абʼектыўная звесткі, якія б паказалі рэальную бяспеку ці небяспеку станцыі.
У літоўскім грамадстве пытанне Астраўца не зʼяўляецца раздражняльнікам, бо для многіх літоўцаў пытанне атамнай энергетыкі закрытае тры гады таму. Мяркую, калі працэс пабудовы станцыі будзе працягвацца і яе нарэшце пабудуюць, у літоўскім грамадстве будзе шмат незадаволеных.Што ў такім выпадку гэта азначае практычна: літоўцы будуць сядзець на парахавой бочцы ці дамагацца яе закрыцця?Натуральна, ёсць не шмат механізмаў, якія дазваляюць зачыніць станцыю, якая дзейнічае, асабліва па-за тэрыторыяй Літвы. Мы цудоўна ведаем, што станцыя ў Калінінградзе павінная была працаваць на экспарт, і праект быў замарожаны, бо электрычнасць з той станцыі ніхто б не стаў набываць. Улічваючы, што Еўразвяз не будзе набываць электрычнасць у Астраўцы, тое ж самае можа здарыцца і з беларускай станцыяй.Калі будуюцца такія вялікія генеруючыя магутнасці, пытанне экспарту стаіць вельмі востра. Калі няма магчымасці экспарту – станцыя будзе працаваць вельмі нестабільна. А калі станцыя працуе нестабільна – гэта дадатковая рызыка ў плане бяспекі.Працяг размовы глядзіце ў відэаматэрыяле.
