Władimir Makowicz w kwietniu 2014 r. wsławił się, gdy jako „przewodniczący parlamentu DLR” odczytał „deklarację niezawisłości”.
Makowicz przed wojną na Ukrainie pracował jako kynolog i udzielał się jako szef prorosyjskich organizacji w Doniecku. Po proklamowaniu nowej republiki aktywista „rosyjskiej wiosny” szybko naraził się swoim kolegom z władz DLR. 30 lipca 2014 r. bez porozumienia z nimi zorganizował akcję, która zakończyła się śmiercią dziennikarza rosyjskiego Kanału 1. Namówił on grupę matek wojskowych i rosyjskich dziennikarzy, by udali się w pobliże bazy wojskowej ukraińskiej armii w Doniecku, gdzie miało dojść do rzekomo umówionego wcześniej poddania żołnierzy. Ukraińcy jednak odpowiedzieli ogniem i rosyjski dziennikarz zginął przeszyty serią. Makowicz trafił wtedy na pewien czas do aresztu. Potem stracił posadę we władzach „republiki” i zajmował się działalnością „ludowego Frontu Noworosji”.
Rosyjskie źródła podają dwie przyczyny śmierci – obrzęk mózgu oraz zawał serca.
To już kolejny przypadek śmierci liderów tzw. „rosyjskiej wiosny” – czyli akcji inspirowanych przez Rosję, które doprowadziły do wojny na Ukrainie.
Jest to kolejna śmierć osób związanych z ruchem separatystycznym na Ukrainie. W lutym 2017 r. został zabity dowódca oddziału Somali Michaił Tołstych występujący pod pseudonimem Giwi. W styczniu 2017 r. zmarł przywódca Ługańskiej Republiki Ludowej Walerij Bołotow. W październiku 2016 r. zabito w Doniecku dowódcę Aresena Pawłowa ps. Motorola. W maju 2015 r. zginął dowódca oddziału „Prizrak” Aleksiej Mozgowoj.
