Ksiądz Sławomir Laskowski przyjechał do Homla jeszcze za czasów ZSRR.
W roku 1989, kiedy przybył tam młody polski duchowny, w Homlu nie było ani parafii, ani świątyni katolickiej. Dziś wspólnota parafialna liczy ok. tysiąca wiernych.
To właśnie księdzu Laskowskiemu udało się przekonać władze, aby przekazały na kościół pracownię malarską, na miejscu której wcześniej była kaplica.
„Ksiądz Sławomir przyjechał na puste miejsce. Nie było kościoła, niczego. Ale on odbudował, szukał środków, jeździł po całym świecie, szukał kto może pomóc. Był człowiekiem pracującym od podstaw. Szedł do ludzi i znajdował kontakt z różnymi ludźmi” – mówi o nim obrońca praw człowieka z Homla Aleś Jausiejenka.
Polski duchowny pomagał też w odrodzeniu innych parafii na Homelszczyźnie, gdzie Kościół Katolicki wielką wagę przykładał też do dobroczynności. Dzięki siostrom zakonnym – terezjankom i benedyktynkom samarytankom powstała „wioska dziecięca” dla niepełnosprawnych dzieci, misja humanitarna Caritasu, grupy anonimowych alkoholików i anonimowych narkomanów.
Ksiądz Sławomir ubiegał się o białoruskie obywatelstwo. Odmówiono mu go mimo wielu lat pobytu i posługi kapłańskiej na Białorusi.
“Szukałem woli Boga i zwróciłem się o nadanie mi białoruskiego obywatelstwa, ale pięć lat temu odmówił mi tego prezydent. I wtedy postanowiłem, że to też działanie Pana Boga i powinienem iść dalej. Po drugie, każdy z nas ma swoje ograniczenia – ja też. I wydaje mi się, że nie mam już nic, co mógłbym dać swoim parafianom. Nie chcę być dla nich przeszkodą. Mam nadzieję, że wielu nauczyło się iść za Jezusem. Po trzecie, tu powinna rosnąć Boża chwała, a nie chwała ojca Sławomira. Po czwarte, trochę zmęczyłem się przez te lata i muszę złapać trochę innego powietrza” – tak mówi o zakończeniu swojej posługi na Białorusi sam ks. Laskowski.
Po powrocie do kraju ksiądz Sławomir zamierza objąć jedną z parafii na Lubelszczyźnie. A katolicy w Homlu czują się osieroceni.
