Wszystko jasne – koronawirusem można dziś wytłumaczyć wszystko. Władze powołują się na epidemię, mówiąc o spadku poziomu życia wyborców. Z kolei opozycja zawiesiła prawybory w trosce o zdrowie wyborców. Tylko czy wyborcy w to uwierzą?
Tę bardzo poważną przyczynę rezygnacji Pawła Siewiarynca (lidera Białoruskiej Chrześcijańskiej Demokracji) z prawyborów należy odstawić na bok. Przyjrzyjmy się drugiej, mniej poważnej.
Do prawyborów na wspólnego kandydata opozycji zaproszeni zostali wszyscy chętni. Nie mówię tu o samych kandydatach, bo ich wysuwały partie, ale o wyborcach. Każdy chętny Białorusin mógł przyjść i oddać głos na człowieka, który rzuci wyznawanie Alaksandrowi Łukaszence.
Czy ktoś wątpił, że władze tego nie wykorzystają? Jak twierdzi prowadzący dotąd w prawyborach Siewiaryniec, na wiecach wyborczych zaczęły pojawiać się tłumy urzędników miejskich, którzy oddawali głosy na jego przeciwnika – Juryja Hubarewicza.
Czy to już powód, by zrezygnować z wyścigu wyborczego? Przy czym nie tylko zrezygnować z udziału, ale też ogłosić, że jedyne wyjście to wyjście na ulice?
Można sobie tylko wyobrazić ten protest. Zwolennicy Siewiarynca wyszli by na place z hasłami “Precz z Hubarewiczem! Nasz kandydat to jedyny kandydat!”. Pod takimi transparentami mogliby chodzić po mieście do samych wyborów. Jak śpiewano w czasach sowieckich: “Czukcza w czumie czekał świtu aż do lata”. I Białoruska Chrześcijańska Demokracja jest gotowa maszerować aż do lata, byle bez Hubarewicza.
Nie w tym rzecz, że koronawirus zmienił wszystko i kampania przedwyborcza poszła niezgodnie z planem. Rzecz w tym, że taki scenariusz nie został przewidziany przez samych organizatorów prawyborów. Oni z góry przyjęli, że w prawyborach wezmą udział tylko mieszkańcy opozycyjnego getta i nieliczni aktywiści społeczni.
A tego, że białoruski elektorat nie składa się jedynie z opozycji i aktywistów, nie mieściło im się w głowach. A gdyby to założyli?
Wyobraźcie sobie taki obrazek. Kandydaci na wspólnego kandydata przyjeżdżają do miejscowości NN. Rozsiadają się za stołem prezydium, by wszyscy zobaczyli, że są nie tylko mądrzy i politycznie wyedukowani, ale też przystojni (tylko Kanapackiej brakuje, ale niech ona zostanie na pikiecie). Zaczyna się spotkanie z potencjalnymi wyborcami. I wtedy do wynajętej sali wchodzi kilku wysokich, dobrze ubranych gentlemanów, a w śród nich siwy mężczyzna z rozpoznawaną fryzurą “na pożyczkę” i wąsami.
– Nie przerywajcie sobie – uspokaja szefa sali, który tłumaczy, że spotkanie władz miasta odbędzie się przecież innego dnia i w innym miejscu. – Ja tylko przechodziłem z chłopcami obok. Powiedzieli mi, że można popatrzeć, pytanie zadać. No, to postanowiłem wejść! I co teraz, wygonicie?
I, tak serio, co teraz? Wyprosić Łukaszenkę z sali, na której trwa głosowanie? Zarówno on, jak i ochrona mają dokumenty, mogą oddać głos. Czy demokratyczni kandydaci mogą im tego odmówić? A może naprawdę chcą oddać swoje głosy na panią Kawalkową… A może zechcą dopisać na swoich kartach np. Kandydata Pandę. Mają do tego prawo.
– Oni nie są naszymi wyborcami! – może sakramentalnie orzec Ihar Barysau, który jest demokratycznym odpowiednikiem Lidzii Jarmoszynej, szefowej Centralnej Komisji Wyborczej.
Ale kto tak powiedział? Kto w ogóle powiedział, że w wyborach prezydenckich biorą udział jedynie chrześcijańscy demokraci i kilku niegłosujących? Czy opozycja naprawdę liczy na to, że poprze ją większość? Proszę bardzo, przekonajcie wiceprzewodniczącego kolejnego rejonowego komitetu wykonawczego, że jesteście tą wyczekiwaną alternatywą. A może pani Kawalkowa przekona nawet Łukaszenkę? Według mnie, stanowczo przeceniacie swoje możliwości.
Ale nie. Za dobrze znacie swoją wartość. Wyjście poza granice getta oznaczałoby dla Was polityczną śmierć.
To co, kiedy stypa?
Alaksandr Fiaduta, belsat.eu
INNE TEKSTY AUTORA W DZIALE OPINIE
Redakcja może nie podzielać opinii autora.
