Równo 20 lat temu, 25 sierpnia 1991 r. na piątym nadzwyczajnym posiedzeniu Rady Najwyższej Białoruskiej SSR przyjęto ustawę o suwerenności państwa białoruskiego, a także dekret o politycznej i gospodarczej niezależności. Tym samym Białoruś odzyskała niepodległość i po raz pierwszy w swojej historii przestała być zależna od innych państw.
Jak zauważył Siarhiej Nawumczyk w swojej książce „Siedem lat odrodzenia…” jednym z deputowanych, który głosował przeciw podpisaniu deklaracji był Aleksander Łukaszenka.
24 sierpnia 1991 r. przedstawiciele Białoruskiego Frontu Narodowego zwołali na placu Lenina kilkudziesięciotysięczną demonstrację. Podczas posiedzenia Rady Najwyższej opozycyjni działacze demokratyczni: Walancina Holubewa, Zanona Pazniaka i Haliny Siamadzianau nie dopuścili do trybuny jednego z głównych komunistów, Anatola Malafeewa, który występował przeciwko niepodległości.
25 sierpnia br. do dymisji podał się przewodniczący Najwyższej Rady BSRR Mikołaj Dziemiancej. Pierwszym przywódcą niepodległej Białorusi został Stanisław Szuszkiewicz, pełniący wcześniej funkcję wiceprzewodniczącego.
19 września 1991 r. Rada Najwyższa zdecydowała o zmianie nazwy kraju na Republikę Białoruś. Zostały wówczas wprowadzone nowe symbole państwowe. Zdecydowano o powrocie do biało – czerwono – białej flagi oraz herbu Pogoni, używanych w latach 1918 – 1919 przez Białoruską Republikę Ludową. Zmienione symbole obowiązywały do 1995 r. Prezydent Łukaszenka zorganizował wtedy referendum, w jego wyniku wprowadzono nową symbolikę nawiązującą do czasów sowieckich. Niezależni obserwatorzy stwierdzili, że referendum nie spełniało standardów demokratycznych.
Biełsat
