Religijna propagandystka, doktor filozofii i prawa ręka kremlowskiego ideologa. Kim była Daria Dugina?
Daria Dugina, córka kremlowskiego ideologa i filozofa Aleksandra Dugina, zginęła 20 sierpnia w zamachu bombowym pod Moskwą. Popierała ona ideologię ojca, nazywała Ukrainę „ państwem dysfunkcyjnym”, odwiedziła okupowany Mariupol i podziwiała Władimira Putina. Korespondenci naszego rosyjskojęzycznego serwisu Vot Tak sprawdzili, co wiadomo o życiu Duginy i zamachu, w którym zginęła.
„Odmówiłabym modlitwę, wyraziłabym skruchę, przeprosiłabym wszystkich”
– Gdyby powiedziano mi, że to mój ostatni dzień, poszłabym na spacer, potem do cerkwi, usiadłabym, odmówiła modlitwę, wyraziłabym skruchę, przeprosiła wszystkich, których obraziłam. Pewnie wzięłabym Biblię, poczytała i popłakała – tak Daria Dugina odpowiedziała na pytanie prawicowego rosyjskiego blogera Nikołaja Rosowa w kwietniu 2021 roku.
20 sierpnia 2022 roku Daria w towarzystwie ojca Aleksandra Dugina wzięła udział w prawosławnym festiwalu „Tradycja”, którego współorganizatorem jest polityk i pisarz Zachar Prilepin. Tam „ideolog Putina”, jak określa się jej ojca w zachodnich mediach, wygłosił kolejny wykład. W drodze powrotnej terenowa toyota land cruiser prado, którą Dugina wracała z festiwalu, eksplodowała. 29-latka zginęła na miejscu.
Dugina, (znana też pod pseudonimem “Płatonowa” – tak podpisywała się w mediach społecznościowych i artykułach), jest absolwentką wydziału filozofii Moskiewskiego Uniwersytetu Państwowego, specjalistką w zakresie historii filozofii starożytnej i kontynentalnej. W 2015 roku uzyskała tytuł doktora – napisała pracę „Interpretacja filozofii politycznej Platona w komentarzach Proklosa”. Wszystko wskazuje na to, że swój pseudonim przyjęła po ateńskim filozofie.
Studia we Francji, Cargrad i Le Pen
Po studiach na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym Dugina przeniosła się do Francji. Tam studiowała historię neoplatonizmu i odbyła staż na Université Bordeaux Montaigne. Jednocześnie pracowała jako specjalna korespondentka nacjonalistycznego kanału telewizyjnego Cargrad. Niemal każdy jej materiał z Francji (zwłaszcza w okresie poprzedzającym tamtejsze wybory prezydenckie w 2017 roku) składał się z zachwytów nad liderką skrajnie prawicowego Frontu Narodowego Marine Le Pen i opowieści o wymierzonej w polityk propagandzie. Na zakończenie każdego materiału Dugina dodawała prognozę zbliżającej się porażki Emmanuela Macrona. Ostatecznie Macron wygrał wybory w drugiej turze z dwukrotnie lepszym wynikiem.
W stacji miliardera Konstantina Małofiejewa, jednego ze sponsorów ideologii „rosyjskiego miru” i wojny w Donbasie, Płatonowa prowadziła też program „Nasz punkt widzenia”, poświęcony wojnom informacyjnym. W swoich tekstach omawiała „proces odwrotu świata od neoliberalnej hegemonii” i wychwalała ruchy prawicowe w całej Europie. Podobne tematy poruszała w felietonach dla propagandowego kanału Russia Today.
Wiosną 2022 roku Dugina, którą już wtedy propagandziści nazywali analitykiem politycznym, przygotowała dla rosyjskiego portalu Life prognozy dotyczące nowych wyborów prezydenckich we Francji, ponownie przewidując zwycięstwo Le Pen. Jednak i tym razem Le Pen przegrała w drugiej turze.
Od momentu wybuchu samochodu Duginy jej śmierć najintensywniej relacjonuje właśnie kanał Cargrad. Na stronie kanału pojawiło się kilkanaście materiałów na ten temat. W niektórych z nich pada stwierdzenie, że „Rosja straciła wielką córkę”.
Szacunek do Putina, podziw dla Kadyrowa
Po rozpoczęciu pełnowymiarowej wojny na Ukrainie Dugina jeszcze bardziej zaangażowała się w pracę propagandową: była m.in. gościem programu jednego z naczelnych rosyjskich propagandystów Władimira Sołowjowa, a także pojawiała się na różnych prokremlowskich kanałach w YouTube, gdzie przedstawiano ją jako komentatorkę polityczną Międzynarodowego Ruchu Eurazyjskiego. W wywiadach twierdziła, że granice Rosji z Ukrainą są tak naprawdę „granicami Rosji z USA” i określała sąsiedni kraj jako dysfunkcyjny. W marcowej rozmowie z youtuberem Nikołajem Rosowem Dugina podziwiała Władimira Putina i Ramzana Kadyrowa.
– Bardzo podobają mi się oświadczenia naszego prezydenta. Są one bardzo egzystencjalne. Tak jakby nie było możliwości cofnięcia się – z jednej strony są pełne desperacji, ale z drugiej są takie, jakie powinny być. Działa bardzo subtelnie, nie narzuca swojego zdania, ale wszystko wyjaśnia. Śledzę jego poczynania z wielkim szacunkiem. W tej chwili Kadyrow wygłasza wiele ciekawych oświadczeń, a Szojgu (minister obrony Rosji – belsat.eu) milczy. Jestem zadowolona i mile zaskoczona, muszę to przyznać – powiedziała.
Na początku lata Dugina odwiedziła okupowany Mariupol, zrobiła zdjęcia w zakładzie Azowstal i znalazła tam „rusofobiczną literaturę”.
– Całą piwnicę wypełnia rusofobiczna literatura – jeśli posiedzisz tam miesiąc, to staniesz się rusofobem. Jest dużo swastyk, nazistowskich napisów. Takie rzeczy są potrzebne, gdy ludzie nie mają motywacji. Atmosfera wewnątrz jest zupełnie zgniła, nie z powodu piwnic, ale z powodu ducha, energii – powiedziała w Radiu Sputnik.
Mimo europejskiego wykształcenia i zamiłowania do dzieł znanych filozofów, komentarze “Płatonowej” nie były zbyt oryginalne. W ostatnich jej wypowiedziach niemal słowo w słowo powtarzane były popularne rosyjskie tezy propagandowe: mówiła o „bezdusznym Zachodzie”, krytykowała wszystkich przeciwników wojny i twierdziła, że „to Ukraina zaatakowała Rosję”. W ostatnim jej tekście na forum Armia-2022 napisała, że wydarzenia w Buczy to „inscenizacja z trupami, które miały sprawiać wrażenie, że to ofiary rosyjskiej agresji”.
Na początku lipca Wielka Brytania nałożyła na Duginę sankcje. W uzasadnieniu stwierdzono, że jej działania „destabilizują sytuację Ukrainy i zagrażają integralności terytorialnej oraz suwerenności kraju”. Pod koniec jesieni miała ukazać się książka pt. „Księga Z” o wojnie Rosji z Ukrainą; Dugina jest w niej wymieniona jako jedna z autorów.
Sakralna ofiara czy ofiara “ręki Zełenskiego”?
Jeszcze zanim ugaszono płonący na autostradzie samochód Duginy, ze wszystkich stron zaczęły napływać różne wersje wydarzeń. O atak oskarżano przede wszystkim Kijów. Głównymi zwolennikami tej wersji byli Zachar Prilepin i szef samozwańczej DRL – Denis Puszylin. Jednak Mychajło Podolak, doradca szefa kancelarii prezydenta Ukrainy, oświadczył, że jego kraj nie ma nic wspólnego z morderstwem. Jako powód ataku wymienił walkę o władzę i wpływy różnych frakcji wewnątrz samej Rosji.
Dwa dni po wybuchu do ataku przyznała się Narodowa Armia Republikańska – dotychczas nieznana organizacja podziemna, która ma zrzeszać „rosyjskich aktywistów, polityków i żołnierzy, a obecnie również partyzantów” przeciwnych rządom Putina.
Początkowo wiele mediów i kanałów telegramowych pisało, że wysadzony samochód należał do Aleksandra Dugina – rzekomo to on był celem ataku. Rano 21 sierpnia i rosyjskie portale Agents.Media i Komsomolskaja Prawda podały, że samochód należał do samej ofiary. Dugin, według jednej z wersji, miał z nią jechać, ale w ostatniej chwili przesiadł się do samochodu Konstantina Małofiejewa.
Agencja prasowa TASS informuje z kolei, że samochód podczas festiwalu stał na parkingu, na który każdy mógł wejść. Jak donosi REN TV, kamery na parkingu nie działały od co najmniej dwóch tygodni.
– Nie było żadnej kontroli przy wjeździe na parking, więc materiały wybuchowe mogły być podłożone gdziekolwiek i komukolwiek. Tak też się stało – podaje źródło agencji TASS.
Według wstępnych doniesień ładunek wybuchowy został umieszczony pod karoserią po stronie kierowcy. Znajdowało się w nim około 400 gramów trotylu. Komitet Śledczy Obwodu Moskiewskiego wszczął sprawę karną z artykułu o „zabójstwo popełnione przy użyciu publicznie niebezpiecznych środków” (cz. 2 art. 105 Kodeksu Karnego Rosji). W wyniku wybuchu samochód został całkowicie spalony. W nocy media sfilmowały na miejscu zdarzenia zszokowanego ojca ofiary. Jak informował politolog Siergiej Markow, Dugin po incydencie trafił do szpitala.
Warużan Sargsian/vot-tak.tv, ksz/belsat.eu
