Białoruś jest wdzięcznym planem filmowym również dla rosyjskich reżyserów, gdyż można znaleźć tu wiele miejsc, które zmieniły się niewiele od czasów sowieckich.
Filmy Rosyjskie
Serial w reżyserii Jurija Maroza powstawał w latach 1999-2011. Scenariusz został oparty na cyklu powieści rosyjskiej pisarki Aleksandry Marininy. Bohaterami serialu kryminalnego „Kamieńska” są policjanci wydziału kryminalnego Głównego Urzędy Spraw Wewnętrznych. Popularny rosyjski serial, mimo, że rozgrywający się w realiach moskiewskich, prawie w całości został nakręcony w Mińsku. Za takim rozwiązaniem przemawiały niższe koszty produkcji.
„Awangarda” (“Awangard”)
Film reżyserii Walerego Todorowskiego z 2008 roku jest jednym z najbardziej widowiskowych rosyjskich filmów ostatnich lat. Duża część ujęć była robiona w Mińsku, ponieważ jego ulice bardziej odpowiadały atmosferze Moskwy lat 50, niż wygląd współczesnej stolicy Rosji. W filmie można zobaczyć mińską aleję Niepodległości, ulicę Lenina, zabudowę wokół garnizonu, a nawet Cmentarz Moskiewski. Dla zwiększenia wiarygodności scenografii, na alei pojawił się przywieziony z muzeum pierwszy miński trolejbus.
„Stiljagi” to po rosyjsku i białorusku bikiniarze – barwna subkultura lat 50 w krajach komunistycznych interesująca się jazzem i Ameryką. Większą część zdjęć nakręcono Mińsku, który najlepiej oddawał klimat Moskwy lat 50. W filmie rozpoznajemy miński Prospekt Niezależności i ul. Lenina, po których jeździ wypożyczony z muzeum pierwszy miński trolejbus.
Linki do filmu: część1 część2 część3 część4 część5 część6 część7 część8 część9 część10
Władimir Karabanow to kolejny rosyjski reżyser, który swój film postanowił zrealizować w Mińsku i jego okolicach. Nakręcony w 2010 roku „Słoń” jest przykładem dojrzałego kina z ekscentrycznym Siergiejem Sznurom – charyzmatycznym liderem zespołu rockowego Leningrad w roli głównej. Podczas kręcenia filmu Białorusini mogli podziwiać słonia spacerującego bezpośrednio po ulicach stolicy.
Sensacyjny film Piotra Buslowa, który powstał w 2011 roku, poświęcony został ostatnim latom życia Włodzimierza Wysockiego- rosyjskiego aktora, pieśniarza i poety. Producenci filmu właśnie na Białorusi odnaleźli autentyczne lotnisko z lat 70-tych. Dzięki temu rekonstrukcji wymagały wyłącznie oznaczenia samolotów. Pozostaje jednak pytanie, czy to, że Białoruś dysponuje lotniskami, jakich na świecie nie ma już od 40 lat, jest rzeczywiście powodem do dumy.
Filmy Białoruskie
Wojny film o białoruskich partyzantach II wojny światowej Wiktara Trudaua z 1965 roku nie jest tak znany jak te, które wyszły spod skrzydeł Białoruskiego Studia Filmowego. Jednak w kontekście wartości kulturowych film ten zasługuje na znacznie więcej uwagi. W 1994 roku UNESCO umieściło film „Przez cmentarz” w setce najlepszych filmów wszechczasów. Istotnym elementem nadania filmowi takiego tytułu były starożytne cmentarze w Nowogródku i grobowiec rodu Śwjatopołków- Mirskich na Mirskim zamku, gdzie miały miejsce zdjęcia do filmu.
link do filmu on-line
„Kochana” (“Kachanaja”)
Zrealizowany w 1965 roku film o absolwentach mińskich szkół Ryczarda Wiktaraua nie zapisał się wśród arcydzieł radzieckiej kinematografii, jednak wielu krytyków doceniło jego nietypową, eksperymentalną formę, przypominającą obecny w kinie europejskim neorealizm. Szczególnie cenne dla historyków i naukowców są unikatowe zdjęcia Mińska. W filmie widzimy „nową” aleję Niepodległości ( wtedy Lenina), odbudowany stadion „Dynamo”, budowę Domu Oficerów, Pałac Sportu i inne.
Serial Witala Czacwierykoua kręcony w latach 1970- 1972, pokazuje działalność mińskiego podziemia w czasie wojny. Film wykorzystuje dokumentalne fotografie Mińska z czasów wojny.
Film reżyserii Igara Dabraljubaua z 1983 roku urósł nie tylko do rangi klasyka kina białoruskiego, ale i stał się jednym z ulubionych radzieckich filmów. Zdjęcia do filmu powstały w centrum Grodna, również w nowopowstałych dzielnicach miasta Pierasiołka i Dziewatouka. Film opowiada o procesie przenoszenia się ze wsi do miasta. „Białe Rosy” to nazwa wsi, która wkrótce zostanie zburzona pod budowę nowych osiedli mieszkaniowych.
Oparty na faktach radziecki dramat wojenny z 1985 roku w reżyserii Elema Klimowa. Akcja filmu rozgrywa się w 1943 roku w kilku okupowanych przez wojska niemieckie wioskach na Białorusi. Film został uznany z jeden z najbardziej przerażających filmów i wojnie. Szokujący film wzbudził kontrowersje wśród krytyków. Znalazł się na liście „50 filmów, które trzeba zobaczyć przed śmiercią” przygotowanej przez brytyjską telewizję Channel 4. Film “Idź i patrz” był ostatnim filmem Klimowa, który powiedział, że po jego nakręceniu nie ma już nic do powiedzenia.
„Nazywam się Arlekin” (“Mienia zowut Arlekino”)
Radziecki dwuczęściowy film w reżyserii Walerija Rybariewa został wyprodukowany przez studio filmowe „Bielarusfilm” w 1988 roku. Zdjęcia do filmu były robione w Grodnie. Dramat „Arlekino” oparty został na powieści Jurija Sziekoczihina, który był też autorem scenariusza do filmu. Opowiada o życiu młodzieży w Grodnie epoki pierestrojki i upadającego ZSRR.
Wiele zdziwienia wywołały w Mińsku wojska w mundurach żołnierzy SS i flagi ze swastyką wywieszone na głównych ulicach stolicy. W 2012 roku Mińsk stał się planem filmu Siergieja Talibaua, którego premiera planowana jest na kwiecień 2013 roku. Film opowiada o poszukiwaniu relikwii rodu Radziwiłłów- złotej rzeźby dwunastu apostołów. Akcja rozgrywa się w Berlinie oraz w Nieświeżu.
Jb/nj/Biełsat
