«Прыкладна вызначыць жыццяздольнасць эканомікі краіны можна паводле пераліку тавараў, якія яна экспартуе», – адзначае эксперт. – «І чым бліжэйшы кошык экспартных паслуг нейкай краіны да таго, што экспартуюць багатыя краіны, тым багацейшаю гэтая краіна становіцца». Адпаведна, трэба рухацца ў кірунку багатых краінаў.
Двойчы складаўся спіс экспартных пазіцыяў, у якіх Беларусь магла б пайсці наперад. Было вызначана каля 30-ці пазіцыяў. За апошнія 10 гадоў гэтыя пазіцыі практычна адныя і тыя ж. Гэта так званыя плады, што нізка вісяць, якія нашая краіна чамусьці не хоча «сарваць».
Нашая дзяржава не такая сацыяльная, якою сябе пазіцыянуе. Так, сапраўды, у нас было некалькі інструментаў вельмі эфектыўных у падтрыманні галоўным чынам непрацаздольных грамадзянаў.
Падчас крызісу 2014–2015 гадоў галоўнаю крыніцаю беднасці сталі працаздольныя людзі, якія былі альбо на частковай занятасці, альбо маглі страціць працу. І аказалася, што сацыяльнае падтрыманне працаздольных, якія засталіся без працы, у нас практычна адсутнічае. Адпаведна трэба перадусім развіваць гэты кірунак.
Нашыя ўлады кажуць: давайце мы не будзем выполваць пустазелля, а лепш пасеем туды нешта карыснае. Буйныя непрыбытковыя прадпрыемствы знішчаюць рэсурсы. Яны вырабляюць адмоўны дададзены кошт і тым самым забіраюць рэсурсы ў тых, хто мог бы выкарыстаць іх больш эфектыўна.
Некаторыя семʼі ў рэгіёнах, дзе няма працоўных месцаў з годнай аплатаю працы, у якасці забеспячэння стратэгіі сацыяльнага падтрымання сямʼі выбіраюць стратэгію нараджэння дзяцей. Але гэта працуе, пакуль дзіцяці не споўніцца тры гады. А далей? Яны, паляпшаючы сваё становішча за кошт такой нелагічнай стратэгіі, закладваюць будучы механізм, які гэтую беднасць яшчэ больш павялічыць праз некалькі гадоў.
У нас дзяржава ўсе гэтыя гады ўмела толькі павялічвацца ў эканоміцы, усё рабіць сама. А цяпер ёй трэба зменшыцца і дазволіць развівацца прыватнаму бізнесу.
Рызыкі пагаршэння будучых даходаў большыя, чымся шанец таго, што даходы будуць расці. А людзі працягваюць марнаваць грошы, спадзеючыся на далейшы рост даходаў. Нашая эканоміка не здольная далей працягваць тэмпы росту. Таму цяпер як найменш мае сэнс задумацца пра тое, каб сямейны бюджэт сыходзіўся, і не трэба было браць чарговы крэдыт, каб пагасіць стары. Любыя рэформы, калі яны пачнуцца, будуць даваць пагаршэнне сітуацыі. І трэба быць да гэтага гатовым і мець запас, на які можна будзе пражыць некалькі месяцаў без працы.
Сіламі Гомельскага дэмакратычнага форуму ў абласным цэнтры распачаўся шэраг сустрэчаў, прысвечаных мэтам устойлівага развіцця ААН. На першую сустрэчу «Пастка галечы: ці зможа Беларусь стаць багатай?» быў запрошаны эканаміст Сяргей Чалы.
Ганна Вашчанка, belsat.eu