15 лютага Беларусь адзначала ўгодкі вываду савецкіх войскаў з Афганістану. Прайшло 28 гадоў.
Прыкладна 700 нашых суайчыннікаў не вярнуліся з Афганскай вайны і прыкладна столькі ж праз яе сталі інвалідамі.
«Тры месяцы вучэбкі, яшчэ месяц – на баявую аператыўную падрыхтоўку, і ўсё, цябе адпраўлялі на тэрыторыю Афганістана і ты павінен быў выконваць адказнаеныя складаныя аперацыі», – рапавядае праваабаронца Алег Волчак, удзельнік вайны ў Афганістане.
«Я назіраю, чытаю, як шмат маладзёнаў, радыкальных. […] Сёння ісці ў нейкія незразумелыя, няясныя фарміраванні ваенныя, дзесьці ваяваць, служыць – гэта наўпрост не прагматычна».
Спадар Алег лічыць, што праца наймітам – гэта «фактычна гэта выкінутыя гады і шлях у нікуды»: ці загінеш, ці статус будзе непацверджаны, або пад пытаннем, ці трапіш пад крымінальную справу – той краіны або па нашых, беларускіх, законах.
«Ваяваць на баку Данбасу, ДНР – гэта наагул варʼяцтва. Фактычна ты можаш не выйсці адтуль жывым. Таму што ты не будзеш патрэбен ні Расеі потым. Расея нікога не ўпускае пасля гэтай вайны – навошта ім гэтыя найміты? Цябе не пусцяць ва Украіну. Ты не выедзеш [з тэрыторыі сепаратыстаў – рэд.]. То бок, гэта замкнёнае кола».