Відэазварот, дасланы ў рэдакцыю Вольгай Сцяпанавай у кастрычніку
Жыхарку Віцебску Вольгу Сцяпанаву прызналі вінаватай у гібелі дзіцяці пасля хатніх родаў, але жанчына абскардзіла гэтае рашэнне ў абласным судзе.
Пачынаючы з 9 студзеня ўжо прайшло 6 паседжанняў у справе. Сёння пачнуцца судовыя спрэчкі.
У інтэрнэце з’явілася петыцыя з патрабаваннем апраўдаць Вольгу Сцяпанаву, у якой змяшчаецца і зварот жанчыны з некаторымі падрабязнасцямі гісторыі. Між іншага жанчына распавяла, што ў яе не прынялі зварот да Аляксандра Лукашэнкі, спаслаўшыся на «няправільнае афармленне».
Ніжэй падаем фрагменты са звароту Вольгі Сцяпанавай.
Сёння, магчыма, будзе вынесены прысуд, і стане, нарэшце, зразумела, ці надышоў час паставіць кропку і забыць увесь гэты маразм або наперадзе яшчэ пратэст у Вярхоўны суд і вынясенне гэтай справы на міжнародны ўзровень.
Чым гэты суд адрозніваецца ад папярэдняга? У першую чаргу – усеагульнай атмасферай азлобленасці і абурэння. Я, аказваецца, з’яўляюся прычынай шмат якіх бедаў шмат паважаных медычных супрацоўнікаў, доблесных следчых і судовых работнікаў. Гэтакі траблмейкер рэспубліканскага маштабу.
Замест таго, каб з удзячнасцю прыняць вынесены мне прысуд, асмелілася скаргі пісаць і адкрытыя звароты ў сетку выкладваць, чым моцна патрывожыла высокія чыны. І, мяркуючы па ўсім, уляцела ўсім. Таму паказанні сведак (аналагічныя папярэднім) у гэты раз шчодра напоўненыя абурэннем, абурэннем, пагрозамі і ўласным бачаннем таго, што адбылося (чытай – здагадкамі). А чаго вы, уласна, хацелі?! Дача загадзя ілжывых паказанняў – сурʼёзнае злачынства, і, ідучы на падобнае, можна было прадказаць падобнае развіццё падзей.
Настроі такія, што мой адвакат усурʼёз баіцца чарговага абвінаваўчага прысуду, нягледзячы на рыторыку апошніх трох месяцаў, рашэнне апеляцыйнага суда і заявы высокапастаўленых асоб, напрыклад, такіх як інтэрвʼю, у якім міністр аховы здароўя Валерый Малашка сцвярджае, што ў тым, што здарылася, аказваецца «не вінаватыя ні медыкі, ні жанчына».
Для мяне засталося таямніцай, якія часткі цела спадара міністра заціснулі ў ціскі, каб ён агучыў падобнае, але нават нешта падобнае на мінімальныя выбачэнні ён суправадзіў адкрытым пляўком у твар беларускіх жанчын. Інакш як разумець прапанову заплаціць за нармальныя ўмовы для родаў і кваліфікаваную медычную дапамогу 2 тыс. рублёў пры сярэдніх заробках у 300-500 руб. у месяц?!
Зрэшты, час пакажа. У мяне склалася ўражанне, што з канца кастрычніка мінулага года мая справа знаходзіцца пад кантролем чалавека, не пазбаўленага розуму, аналітычных здольнасцяў і асцярожнасці, чалавека, які разумее, што мая фізічнае адсутнасць на судовых пасяджэннях ніяк не ўплывае на маю зацікаўленасць у справядлівым і законным зыходзе справы. Менавіта на яго здаровы сэнс я зараз спадзяюся. Нягледзячы на ўсё, што адбылося, Беларусь па-ранейшаму застаецца маёй Радзімай, імя якой я менш за ўсё хачу запляміць у міжнародных скандалах.
А пакуль чакаем прысуд.
Глядзіце таксама:
НМ, belsat.eu