Сябры Студэнцкага этнаграфічнага таварыства разам з параю маладых – Адаркаю ды Яўгенам, згулялі сапраўднае традыцыйнае беларускае вяселле падчас фэсту «Камяніца» ў атачэнні беларускіх сельскіх будынкаў Музею народнай архітэктуры і быту ў Строчыцах.
Акрамя жадання пары маладых звязаць сябе на ўсё жыццё непарушальнымі вузамі, удзельнікі вяселля хацелі падтрымаць музей і паказаць сучасным беларусам ды гасцям з замежжа важнасць вясельных абрадаў.
На вяселле маладых прывезлі да старой карчмы ў сапраўднай брычцы на кані ўпрыгожаным, кветкамі ды бразготкамі. Сваты сустракалі маладых паводле традыцыі – хлебам ды чаркаю, далі перайсці праз шкуру каб жаніх з нявестай трапілі ў новае заможнае сямейнае жыццё. А гулялі вяселле за сталом на падворку.
Сваякоў маладой і маладога абдаравалі традыцыйнымі сімвалічнымі падарункамі: паясамі, посцілкамі, частку з якіх калісьці нявеста павінна была саткаць сама да вяселля.
Маладыя сядзелі ў галаве стала пад абразом Святога Мікалая, а потым на лаве – на сабраных у гасцей грошах, каб быць заможнымі ў сямейным жыцці. Не абышлося без цікавых вясельных прымавак, выканання гарачай вясельнай музыкі нават на кухонным посудзе, жартаў, спеваў і танцаў з карагодамі.
Традыцыйна, напрыканцы цырымоніі маладых адорвалі і частавалі вясельным караваем. Не забылі падарыць і далі пакалыхаць спавітую калоду, каб у іх нараджаліся дзеці.
Наступае найбольш сур’ёзная фінальная абрадавая частка вяселля – свякроў здымае вянок і фату з маладой, валасы прыбіраюць пад хустку. Гэта азначае набыццё вольнай дзяўчыны статусу жонкі.
Закончылася ўсё сумесным… ламаннем лавы, на якой дагэтуль сядзелі маладыя. Сэнс гэтага абраду ў тым, каб жаніх ужо ніколі больш не спраўляў іншага вяселля ў сваёй хаце і гэтае вяселле было на ўсё жыццё.
Глядзіце ўсе фота:
Вячаслаў Радзіміч, belsat.eu
Фота аўтара
