Пуцін паставіў Лукашэнку ў ігнор?

Кантакты прэзідэнтаў Расеі і Беларусі на бліжэйшы час не запланаваны, паведаміў сёння Дзмітрый Пяскоў, прэс-сакратар Уладзіміра Пуціна. Такім чынам, інтрыга вакол запрашэння беларускага лідэра ў Сочы, якая нібыта мела месца, рассыпаецца.

Нагадаю, што расейскі телеграм-канал «Незыгарь» на мінулым тыдні зрабіў ўкід: маўляў, Пуцін запрасіў Аляксандра Лукашэнку правесці ў Сочы кароткі адпачынак з 31 студзеня па 5 лютага. І нібыта потым Уладзімір Макей, кіраўнік беларускай дыпламатыі, тэлефанаваў калегу Сяргею Лаўрову з просьбай перанесці сустрэчу двух прэзідэнтаў.

Запрашэння ў Сочы, хутчэй за ўсё, не было

Пікантнасць сітуацыі ў тым, што 1 лютага ў Менск прыбывае дзяржсакратар ЗША Майк Пампэа, а такога высокага заакіянскага госця (чыноўнік такога рангу з Вашынгтона прыляціць ўпершыню за ўсю эпоху кіравання Лукашэнкі) без варыянтаў трэба прымаць на ўзроўні кіраўніка дзяржавы.

Каментатары ахвотна акунуліся было ў канспіралогію, мяркуючы, што запрашэнне ў Сочы – хітры ход з мэтай сарваць сустрэчу Лукашэнкі з Пампэа. Ўспомнілі, як годам раней з-за перамоваў у Сочы, якія зацягнуліся, беларускі прэзідэнт не патрапіў на Мюнхенскую канферэнцыю, дзе, як меркавалася, мог перасекчыся з канцлерам ФРГ Ангелай Меркель.

Цяпер высвятляецца, што ніякага запрашэння ў Сочы на ​​гэты раз, хутчэй за ўсё, не было. Таму што цяжка сабе ўявіць адмову Лукашэнкі ў духу: даруй, дарагі саюзнічак, але мне амерыканец даражэйшы!

Hавiны
Майк Пампэа пачаў свой візіт ва Украіну, на чарзе – Беларусь
2020.01.31 10:52

Тым больш што беларускі кіраўнік сам артыкуляваў жаданне перацерці асабіста з Уладзімірам Уладзіміравічам журботныя нафтагазавыя справы.

Увогуле, больш падобна на тое, што гаспадар Крамля вырашыў пакуль паставіць упартага беларускага партнёра ў ігнор.

Беларускі кіраўнік пайшоў на прынцып

Між тым аб цане газу Менск і Масква дамовіліся толькі на студзень – люты. А кантракты з найбуйнейшымі расейскімі нафтавымі кампаніямі на 2020 год і наогул не падпісаныя. Нафта з Расеі цячэ тонкім ручаем толькі дзякуючы пастаўкам ад Міхаіла Гуцарыева, даўняга прыяцеля Лукашэнкі. Сам жа ён загадаў падначаленым шукаць па ўсіх азімутах альтэрнатыўную нафту. І першую партыю нарвежскай нафты ўжо перапрацоўвае наваполацкі «Нафтан».

Але беларускія НПЗ вымушаныя працаваць напаўсілы, таму што сыравіны мала. Да таго ж альтэрнатыўная нафта, па прыкідках экспертаў, прыкметна даражэй.

Іншымі словамі, Лукашэнка пайшоў на прынцып. Бо расейскі бок не адмаўляецца пастаўляць нафту наогул, пытанне ў цане, якая, на думку беларускага кіраўніцтва, несправядлівая (хоць фактычна складае толькі 83% да сусветнай).

ВИДЕО
Нефтяные галеры Лукашенко. Где Беларусь пыталась найти альтернативу российской нефти
2020.01.31 11:38

Сказаўшы «а», трэба гаварыць «б»

І гэта зацятасць беларускага лідэра быццам бы вартыя пахвалы. Апазіцыя і незалежныя эканамісты даўно казалі, што татальная залежнасць па энергарэсурсах ад Расеі небяспечная.

Але бяда ў тым, што, сказаўшы «а», Лукашэнка не кажа «б». А на голую браваду перад Расеяй і ўласным электаратам рэсурсу анахранічнай беларускай эканамічнай мадэлі надоўга не хопіць. Тым больш што нахапалі крэдытаў, па якіх цяпер трэба рабіць каласальныя выплаты.

Па ідэі, цяпер трэба шукаць не столькі альтэрнатыўную нафту, колькі альтэрнатыўны шлях эканамічнага развіцця. Ды што там шукаць – не трэба вынаходзіць ровар. Патрэбна палітычная воля, каб пачаць даўно рэкамендаваны экспертамі новы курс са спадзяваннем на ІТ-сферу, высокія тэхналогіі і прыватны сектар.

Тады і газу столькі не спатрэбіцца, і закупкі нафты можна было б спакойна скараціць з цяперашніх 24 млн т у год (такія аб’ёмы ў свой час далі падставу назваць Беларусь «нафтавым эміратам») да 7-8 млн – каб НПЗ забяспечвалі бензінам ды дызелем ўнутраны рынак.

Але падобных перабудоўных прамоваў беларусы ад афіцыйнага лідэра ў гэтыя дні не чуюць. Ён раз за разам праводзіць нарады ўсё ў тым жа духу, што «ўсім трэба напружыцца і працаваць».

І яшчэ красамоўны штрых: учора на пасаду намесніка кіраўніка Адміністрацыі прэзідэнта, які курыруе эканоміку, замест Мікалая Снапкова, які прытрымліваецца рынкавых падыходаў, прызначаны Валерый Бельскі, якога эксперты лічаць прыхільнікам эмісійнага крэдытавання рэальнага сектара. А на гэтыя граблі, калі друкавалі і марна упіхвалі ў дзяржсектар шалёныя грошы, Беларусь ужо наступала.

Таксама ўчора пры кадравых прызначэннях кіраўнік дзяржавы параўнаў прыватызацыю дзяржпрадпрыемстваў са здачай незалежнасці Беларусі.

Амерыканцы могуць даць вуду, але…

Так, Лукашэнка відавочна не хоча здаваць Беларусь Крамлю, паколькі гэта для беларускага правадыра азначае бясслаўны, з цалкам магчымымі небяспекамі канец яго доўгай бязмежнай улады над краінай.

Але без рашучай трансфармацыі старой, завязанай на расейскія энергарэсурсы эканамічнай мадэлі Беларусь як мінімум пагрузіцца ў стагнацыю. Верагодны і сур’ёзны крызіс. Ўзровень жыцця насельніцтва прасядзе. І тады расейская прапаганда тыпу: аб’ядноўваемся – і зажывяце прыпяваючы – можа трапіць на адпаведную глебу.

Заўтрашняя сустрэча Лукашэнкі з Пампэа – гэта таксама выклік Крамлю. Але Амерыка не стане забяспечваць Менск таннымі энэргарэсурсамі. Амерыканцы – з тых, хто гатовы даць вуду, але не карміць халявной рыбай.

Крамлю гэтая дэманстрацыя шматвектарнасці напэўна не даспадобы. Але ў цэлым Масква пакуль, хутчэй за ўсё, назірае за геапалітычнымі манеўрамі беларускага партнёра з думкай «куды ён падзенецца з падводнай лодкі».

Чытайце таксама:

Аляксандр Класкоўскі/АА, палітычны аглядальнік – для belsat.eu

Чытайце іншыя тэксты аўтара ў рубрыцы «Меркаванні»

Рэдакцыя можа не падзяляць меркавання аўтара.

Стужка навінаў