У паветры даўно нервова лятала пытанне: калі ўжо ўлада праявіць ініцыятыву і фантазію ў барацьбе з патэнцыйнымі кандыдатамі? Ініцыятыва нарэшце была праяўленая пры затрыманні Сяргея Ціханоўскага ў Горадні. Праўда, з фантазіяй, як заўсёды, атрымалася туга. Пастаноўка атрымалася не якасная : акторы падкачалі, рэжысура смярдзела старымі метадамі. Станіслаўскі бы сказаў: не веру!
Магчыма калісьці будзе пастаўленая п’еса па матывах Выбараў-2020. Думаю, што наперадзе шмат цікавых падзей, якія маглі бы быць матэрыялам для будучых літаратараў і сцэнарыстаў. Я прапаноўваю вам толькі кароткія замалёўкі для магчымай пʼесы.
«Неверагодныя прыгоды блогера ў горадзе над Нёмнам».
Трагікамічная пʼеса ў адным дзеянні.
Дзейсныя персанажы:
Сяргей Ціханоўскі, 41 год, апазіцыйны блогер, на твары маска з надпісам «Страна для жизни».
Алена, дзяўчына пышных формаў, каля 40 гадоў, апранута ў легінсы на 2 памеры большыя.
Дзяўчына ў акулярах, каля 30 гадоў, ціхая і амаль незаўважная на фоне пышнай і гучнай Алены.
Першы міліцыянт.
Другі міліцыянт.
Трэці міліцыянт (без словаў).
Апызіцыйна настроены натоўп гарадзенцаў (кажуць хорам, ва ўнісон).
Журналісты (без словаў).
Месца і час дзеяння
29 траўня 2020 году. Рэспубліка Беларусь. Горад Горадня. Плошча Савецкая. Сонечны халодны дзень. Апазіцыйна настроеныя гарадзенцы прыйшлі на сустрэчу з апазіцыйным блогерам. Некалькі актывістаў збіраюць подпісы. Хтосьці ў натоўпе грае на гітары песню Сяргея Міхалка «Грай». Амаль усе – у антывірусных масках.
Ціханоўскі (гучна): Стоп, Таракан!
Натоўп гарадзенцаў (радасна): Стоп, Таракан!
Хтосьці з натоўпу: Сяргей, а можна з Вамі зрабіць сэлфі?
Ціханоўскі: Канешне! Давайце!
Гарадзенцы актыўна сэлфяцца з блогерам. Праз натоўп праціскаецца Алена разам Дзяўчынай у акулярах.
Алена (падміргваючы Ціханоўскаму): Мужчына! А можна з Вамі пазнакоміцца? За апрэдзелённую сумму, канешне!
Ціханоўскі: Як можна? Я – жанаты чалавек! Тым больш, што мая жонка – будучы прэзідэнт!
Дзяўчына ў акулярах (ціха, штурхаючы Алену ў бок локцям): Алена! Што ты нясеш? Нас пра іншае прасілі запытацца!
Алена: Ой! Я забылася саўсем, што я не на асноўнай рабоце, а на падработке! Так вот! Аб’ясніце мне, мужчына: пачаму ва ўрэмя каронавіруса вы збіраеце тут талпу?
Ціханоўскі: А хто забараняў збірацца? У нас няма каранціну! Таракан забараніў каранцін!
Дзяўчына ў акулярах (шэпча Алене): Голым азадкам такога не возьмеш! Раскручвай яго!
Алена: Вы лучшэ раскажыце пра сваю супругу! Нам очэнь інцярэсна!
Ціханоўскі: Пра маю жонку вы можаце пачытаць у інтэрнэце!
Алена: Нет! Вы скажыце мне, мужчына! Пачаму вы, жанаты чалавек, а вот вашай жаны нет радам з вамі? Выставілі какой-та манікен уместа яе! А вакруг ходзіт столька красівых адзінокіх жэншчын, кстаці!
Ціханоўскі (адыходзячы): Я ўжо з вамі дастаткова паразмаўляў! Мне трэба з іншымі людзьмі пагутарыць!
Натоўп гарадзенцаў: Жанчына! Пакіньце ў спакоі спадара Сяргея!
Алена (бяжыць за блогерам): А вот я чытала ў інтэрнэце, што Вас спансірует журнал Playboy! Вы староннік свабоднай паліцічэскай любві?
Ціханоўскі: Пакіньце мяне ў спакоі са сваімі фантазіямі! Вы – правакатар!
Алена: Нет! Вы атвецце на мой вапрос!
Натоўп гарадзенцаў: Правакатарка!
Ціханоўскі: Жанчына! Навошта вы за мной увесь час бегаеце? Я ўжо стаміўся колы наразаць па плошчы! Я ўжо вам патлумачыў: я кахаю сваю жонку!
Алена (схапіўшы за руку блогера): Мужчына! Я сколька раз вам пісала на вашым канале! Я сколька раз прэдлагала устрэціцца на пару часоў, і адзін на адзін абсудзіць саўрэменныя беларускія паліцічэскія ігры! Вы меня усё врэмя ігнарыравалі, а патом ваабшчэ заблакіравалі!
Ціханоўскі (вырываючы руку): Прыбярыце свае рукі! Пакінь мяне ў спакоі, старая!
Алена: Эта я старуха? Да вы ахрэнелі, мужчына! Вы меня ў бане відзелі, штоб такое гаварыць?
Дзяўчына ў акулярах (упершыню гучна, і звяртаючыся да ўсіх): Вы перайшлі ўсе межы! Мы тут сваімі грудзьмі на амбразуру кідаемся! Дзве бабы, прабачце, стаяць, хочуць атрымаць канкрэтны адказ на канкрэтна пастаўленае пытанне! А двухметровы жлоб проста стаіць і нічога не можа зрабіць!
Натоўп гарадзенцаў: Правакацыя!
Дзяўчына ў акулярах (ціха Алене): Усё! Пачынаем аперацыю «Завалі лася»! (штосьці шэпча нягучнае ў кішэнь паліто)
На сцэне раптам зʼяўляюцца трое міліцыянтаў у форме. Усе ў масках, але па вачах бачна, што чакаецца суворая мужчынская размова.
Першы міліцыянт: Добры дзень! Старшы ўчастковы міліцыі!
Натоўп гарадзенцаў: Прыбярыце яе, калі ласка!
Алена (горача): Я задала вапрос чалавеку, а он ад мяне убегает! Я хачу палучыць атвет! Панімаеце? Проста палучыць атвет!
Другі міліцыянт: Пайдзёмце, жэншчынка! Сейчас мы з ім разбяромся! Сейчас он атвеціт на ўсе пастаўленыя вапросы!
Міліцыянты прарываюцца праз натоўп да Ціханоўскага.
Першы міліцыянт (Ціханоўскаму): Мужчына! Атвецце на вапрос!
Ціханоўскі (спрабуе сысці): Я не збіраюся з вамі размаўляць!
Другі міліцыянт: А вот і не палучыцца ўйці ад пастаўленых вапросаў!
Міліцыянты хапаюць Ціханоўскага і цягнуць за сабой. Натоўп пачынае гаманіць і спрабаваць адбіць блогера. Пачынаецца валтузня. Праз паўхвіліны чуецца адчайны крык праз шум натоўпу. Натоўп разыходзіцца. Пасярэдзіне сцэны, на баку, ляжыць Трэці міліцыянт. Фуражка валяецца побач з галавой. Міліцыянт ляжыць нерухома, толькі правая рука ў блакітнай пальчатцы трошкі дрыжыць. Вочы заплюшчаныя.
Алена (вельмі гучна): Забілі!!! Забілі чалавека!!!
Нямая сцэна.
Парцьера.
Рэдакцыя можа не падзяляць меркавання аўтара.
