Пераход на новы часавы пояс меў для краіны пэўны сэнс: мы ўсе не глядзелі навагодні зварот Уладзіміра Пуціна. Ну, не зусім усе, зразумела: некаторыя заўзятыя прыхільнікі крамлёўскага летуценніка і палітычныя мазахісты маглі ўключыць адзін з расейскіх інтэрнэт-каналаў і паслухаць, што ён там кажа.
Аналагічны кантэнт Аляксандра Лукашэнкі можна было не слухаць: за мінулыя гады ўсе ведаюць пра што, што і каму ён скажа. Нечаканасць у дадзеным выпадку выключаная. Сапраўды, ён жа не Ельцын які-небудзь. І не пацан. Таму гук ў многіх маіх знаёмых быў у тэлевізары выключаны, і гледачы, радасна тыцкаючы пальцам у экран, звярталі ўвагу на тое, як вочы кіраўніка дзяржавы перабягаюць з радка на радок телесуфлёра.
А раніцай, на адносна цвярозую галаву, можна было ўключыць кампутар і паглядзець першы навагодні зварот прэзідэнта Украіны Уладзіміра Зяленскага.
Так, сябры мае, на постсавецкай прасторы з’явіўся новы заканадавец мод. Замест стомленых старых дзядзькоў, сівых, з мяшком пад вачыма, з’явіўся малады сучасны чалавек, у «водолазцы», на якім добра сядзіць гарнітур, што не нагадвае пра звычку насіць бронекамізэльку, і які казаў свабодна і ўпэўнена. Як акцёр, які старанна вывучыў і адрэпеціраваў сваю ролю.
Праўда, праз акцёрскае мінулае яго словы не здаваліся менш шчырымі.
Прэзідэнт Украіны прадставіў сябе Валодзем Зяленскім, якія прыехаў дадому пасля карпаратыву і катэгарычна не жадае чуць нічога, акрамя навагодняга віншавання. Гэта значыць, віншаванні і пажаданні – так, а вось справаздачы аб праведзенай працы і ўсю іншую лухту – дакладна не. Так што зварот прэзідэнта Уладзіміра Аляксандравіча Зяленскага да народа быў адначасова і зваротам да самога сябе, да сярэднестатыстычнага украінца, які хоча аднаго – міру, асабістага шчасця і, нарэшце, эканамічнай стабільнасці. І з гэтага пункту гледжання можна толькі папляскаць спічрайтэрам прэзідэнта Украіны, якія дакладна адчулі, чаго хоча большасць украінцаў. Тых самых, сярэднестатыстычных.
Жывы, рухомы, свабодна размаўляе на дзяржаўнай мове, устаўляе ў тэкст некалькі фраз на мове ключавых нацыянальных меншасцяў (акрамя польскай). Зяленскі пацвярджаў свой вобраз «неформала ва ўладзе». І галоўным словам яго выступу было слова «мір».
Ён не апраўдваўся з нагоды няўдач. Ён радаваўся удачам і заклікаў сваіх суграмадзян, якія працуюць і ваююць, ды галасуе «за» ці «супраць» яго і яго партыі, радавацца таму ж.
І яшчэ. Зяленскі заклікаў да адзінства. Не да аб’яднання вакол аднаго чалавека або адной палітычнай платформы. Наадварот. Ён казаў пра адрозненні, якія здаюцца прынцыповымі, – сацыяльныя, этнічныя, культурныя, рэгіянальныя – але якія зусім не адмяняюць таго, што з’яўляецца агульным, а часам і агульначалавечым.
Для сённяшняй Украіны гэта надзвычай важна. Але Зяленскі і яго тэхнолагі разумеюць, што яшчэ больш важна – не толькі сказаць пра адзінства, але і прадэманстраваць гэтае адзінства. І ў кадры з’яўляюцца ўраджэнцы розных рэгіёнаў – ад тэлевядучага да генпракурора і прэм’ер-міністра, папулярныя акцёры, спевакі і прэзідэнт Нацыянальнага алімпійскага камітэта. З’яўляецца і першы прэзідэнт Украіны Леанід Краўчук, стаўленне да якога ў большасці украінцаў надзвычай складанае, але заслугі якога ў набыцці незалежнасці краінай прызнаюць усе.
Гэта і было галоўным пасланнем: пра што б не казаў Зяленскі – пра надзею на вяртанне «дамоў» Данбаса і Крыма, вяртанне з палону маракоў і ўкраінскіх патрыётаў, якія змагаліся за цэласнасць краіны, – ці пра мовы.
Зрэшты, ён не казаў аб мовах. Паўтаруся: ён казаў на мовах меншасцяў. Што павінна было азначаць: памятаем пра вас, не бойцеся, вы захаваецеся такімі, якімі хочаце. Таму што Украіна любіць вас.
І імёны стаўпоў ўкраінскай культуры прыйшліся дарэчы – таму што менавіта культура павінна выканаць вядучую аб’яднаўчую ролю. І той факт, што асабіста прэзідэнт займаў на экране менш за палову адведзенага на віншаванне часу, таксама падкрэслівала: у навагоднюю ноч забудзем пра палітыку. Будзем памятаць пра Украіну і ўкраінцаў.
Можа быць таму, што палітыка пацяснілася ў гэты момант, хацелася верыць Зяленскаму.
Хай у яго атрымаецца. Хай у Украіны атрымаецца. Хай украінцы будуць шчаслівыя, і свет прыйдзе ў іх дамы. Усе дамы. Незалежна ад адрозненняў.
Аляксандр Фядута/АА
Рэдакцыя можа не падзяляць меркавання аўтара.
