У Менску на плошчы Незалежнасці адбылася акцыя пратэсту.
Акцыя мела дэцэнтралізаваны характар: людзі не гуртаваліся ў адным месцы, а рассяродзіліся па ўсёй плошчы. Апазіцыйныя актывісты Яўген Афнагель, Максім Вінярскі ды іншыя зладзілі каля помніка Леніну адкрыты мікрафон: кожны жадаючы мог выказацца. Аднак гэтыя прамовы чула толькі мізэрная частка пратэстоўцаў – некалькі сотняў чалавек. Астатнія перыядычна самі пачыналі пляскаць у ладкі скандаваць традыцыйныя лозунгі: «Жыве Беларусь», «Верым. Можам. Пераможам», «Сыходзь», «Лукашэнку – у аўтазак» ды інш.
Некаторыя проста шпацыравалі і размаўлялі паміж сабой, сядзелі на лаўках, бардзюрах і нават на зямлі. Хтосьці граў на гітары, а хтосьці нават танчыў. Дэманстранты прынеслі з сабою сотні бел-чырвона-белых сцягаў і плакатаў, у якіх асуджалі гвалт і заклікалі да адстаўкі Лукашэнкі.
Праз дэцэнтралізаваны характар акцыі агульную колькасць удзельнікаў падлічыць было вельмі цяжка. Але па самых мінімальных ацэнках на плошчы сабраліся да 10 тысяч дэманстрантаў.
На плошчы Незалежнасці ў тым ліку былі рабочыя, некаторыя ў спяцоўках. Тэма пратэсту рабочых была адна з асноўных падчас акцыі. Дэманстранты перыядычна пачыналі скандаваць «Забастоўка» і назвы заводаў, якія ўжо падтрымалі пратэсты – МТЗ, БелАЗ, Белшына і г. д. Пра важнасць забастоўкі і неабходнасць яе падтрымаць казалі і людзі, якія выступалі з прамовамі ў фармаце адкрытага мікрафона.
Помнік Леніну дэманстранты абляпілі шматлікімі плакатамі. Калі сцямнела, пратэстоўцы ўключылі на тэлефонах тысячы ліхтарыкаў. Людзі скандавалі «Кожны дзень», падкрэсліваючы сваю гатовасць пратэставаць да перамогі. Калі дэманстранты разыходзіліся, аўтамабілісты на праспекце Незалежнасці сігналілі ім у падтрымку.
Ігар Ільяш Belsat.eu
