Апошняе, што Захар Кудзін апублікаваў у сваім Facebook – спасылка на артыкул аб перапрацоўцы кававай гушчы ў посуд для шматразовага выкарыстання. На наступны дзень, 29 снежня, яго не стала. Сям’я мастака папрасіла нашу рэдакцыю не публікаваць інфармацыю пра абставіны смерці Захара.
Захар Кудзін пайшоў з жыцця ва ўзросце Ісуса. Яму было ўсяго толькі 33. Усе, хто яго ведаў, да гэтага часу не вераць, што яго больш няма. Сябры Захара падзяліліся з Belsat.eu, сваімі ўспамінамі пра яго.
Адам Глобус, пісьменнік і мастак:
Яўгенія Манцэвіч, галоўны рэдактар DownShifter.by:
Захар быў унікальным. І вельмі таленавітым мастаком, які ведаў сабе цану. І я ў яго верыла. Не толькі таму, што бачыла яго талент, а таму, што бачыла, наколькі любіць і падтрымлівае яго сям’я. Яго як мастака і вельмі тонкага чалавека прыгнятала беларуская дзяржаўная сістэма, але ён змагаўся з ёй, як мог, і настырна ствараў. Без перадышкі, без жалю да сябе.
Сяргей Шабохін, мастак:
Максім Швед, рэжысёр:
Месяц таму мы з Захарам былі на паказе нашага фільма і пасля вырашылі зайсці ў краму за півам. Прадавачка ў чарзе пазірала на яго неяк дзіўна і мы з сябрамі жартавалі, што, маўляў, напэўна пазнала мастака і героя фільма, зараз аўтограф папросіць. А касірка папрасіла ў Захара пашпарт, не хацела прадаваць піва непаўналетняму. У 33 гады! Захар назаўжды застанецца маладым. Гэта прыгожа, але вельмі сумна.
Кацярына Маркавец, рэжысёр дакументальных праектаў:
Я вучылася разам з Захарам у мастацкай школе. Я ставілася да яго трохі з асцярогай, адразу было бачна і зразумела – геній. У яго заўсёды было сваё бачанне, ён ведаў, якім пэндзлем пісаць, якія мазкі наносіць, тварыў заўсёды рашуча і вельмі смела. Апантана. З дзяцінства ён быў для мяне Куртам Кабэйнам. Такім Куртам Кабэйнам, які жыве са мной у адзін час, тут і зараз…
Памятаю, як сустрэла Захара на фестывалі Sprava мінулым летам. З пусткі да мяне накіроўвалася фігура зморанага вандроўніка-мастака. Толькі па голасе змагла пазнаць Захара, увесь перамазаны ў гліне… твар, шыя. Ён, здавалася, зліўся з ландшафтам.
– Захар, што здарылася?
– Я тут скульптуру раблю ўжо другі дзень з дрэва і гліны! Прыгожа?
– Ээээээ…
Прыглядаюся, не бачу скульптуры, бачу шмат гліны і дрэва, і нейкую неверагодную магію ў гэтым усім. Пакуль я была зачараваныя і спрабавала разгадаць таемныя сэнсы, Захар паспеў адабраць мой кактэйль і выпіць да дна. А потым зайшоўся гучным дзіцячым смехам.
Хачу запомніць цябе такім: апантаным, дзёрзкім, які ўмее браць ад жыцця ўсё… Ты жыў ярка, прыгожа, вольна, і мне вельмі складана перажыць твой сыход. Але Курт Кабэйн жывы, як ты, Захар, у памяці людзей, якія цябе любілі і любяць да гэтага часу. Светлая памяць…
Ядвіга Адамчык, фатограф:
Захар быў выдатным сябрам, заўсёды ўмеў радавацца за іншых і вельмі высока цаніў падтрымку ў цяжкую хвіліну. Гэта ў нас было агульнае. Апошнім часам мы рэдка размаўлялі, часцей за ўсё я тэлефанавала паміж паездкамі павіншаваць Захара з чарговым праектам. Апошні раз мы бачыліся каля двух тыдняў таму, мімаходам у бары «Свабоды 4», пажадаўшы адзін аднаму добра адзначыць святы… Гэта незаменная страта не толькі для ўсіх, хто ведаў Захара, але і для беларускага мастацтва ў цэлым.
Хто такі Захар Кудзін?
Захар Кудзін нарадзіўся ў 1986 годзе. У 2007 годзе скончыў Менскі дзяржаўны каледж мастацтваў імя А.К. Глебава. Жыў і працаваў у Менску.
Шэсць гадоў таму праз глаўкому Кудзін пачаў бачыць навакольны свет скажона: аб’екты і людзі знікалі, трансфармаваліся, мігцелі, змяняючы колер. Гэткае ўспрыманне рэчаіснасці ён прадставіў у сваёй серыі «Жывапіс левым вокам». Карціна «Subway» з гэтага цыклу прадаецца на artcenter.by за Br 40 432.
Пазалетась Кудзін звяртаўся да менскіх уладаў з прапановаю ўсталяваць на вуліцах ягоныя абстракцыйныя скульптурныя кампазіцыі.
ЮВ/ІР belsat.eu
