Журналіст «Белсату» Зміцер Ягораў апублікаваў справаздачу пра збор сродкаў для Алеся Чобата – невідушчага паэта, які ў адзіноце жыве пад Горадняй.
Акцыя распачалася дзякуючы артыкулу на belsat.eu – Алесь Чобат. Сляпы паэт у стогадовай хаце
Пабачыўшы хвалю каментароў у сацыяльных сетках з прапановаю дапамогі, наш журналіст вырашыў арганізаваць збор сродкаў. Агулам на дапамогу паэту ўдалося сабраць амаль 1 500 рублёў, ахврадаўцамі выступілі дзясяткі асобаў з Беларусі і замежжа. Сёння на сваім акаўнце ў сацыяльных сетках Зміцер Ягораў апублікаваў фінансавую справаздачу і падзяліўся сваймі ўражаннямі ад акцыі:
«Сябры, я гэты пост абдумваў і пісаў некалькі дзён. Гэта справаздача па акцыі дапамогі Алесю Чобату. На гэтым я перагарну пэўную «старонку». Але мушу адрэфлексаваць і адсправаздачыцца.
Я раней пісаў, што ніколі падобнымі рэчамі не займаўся. І калі ўзяўся, не верыў да канца ў тое, што грошы атрымаецца сабраць. «Нам так бракуе салідарнасці». «Лайкі не канвертуюцца ў рэальную справу». Так я думаў. І што ж, вельмі часта гэта сапраўды так. «Беларусы – самая адзінокая нацыя. У нас няма такой салідарнасці, як у вас, украінцаў – тлумачыў я Annie Veits з Луганску, па дарозе з Варшавы да Вільні. – Мы – група адзінак, мы рэдка дапамагаем адзін аднамо, бо не верым ва ўласную салідарнасць. І дарма». І я такім быў да таго, як пачаў збор для паэта. Я не верыў у НАС. Я верыў толькі ў сябе і быў перакананы, што ўсё скончыцца тым, што грошы пойдуць з Natallia Yahorava сямейнага бюджэту і быў папярэдне згодны на гэта. Бо ўзяўся за справу. А за першыя ж 24 гадзіны мы сабралі на Талацэ 90% ад патрэбнай сумы.
Прабачце, што я не верыў у вас, мая шаноўная беларуская грамада. Я імкнуся дапамагаць іншым людзям: сваім часам, сваймі сіламі і натхненнем, сваймі грошамі. І так рэдка разлічваў на тое, што хтосьці можа да мяне далучыцца. Я думаю, у Беларусі шмат такіх, як я. І нам трэба яднацца. Вялікія добрыя справы, якія не пацягнуць у адзіночку, разам – зможам рабіць. Дзякуй.
Агулам да справы спрычыніліся больш за сотню асобаў. Хто грашыма, хто высілкамі. Пісалі артыкулы (з Белсатаўскага артыкулу ўсё і пачалося ды прапановы Yauheni Klishevich зарганізаваць збор на Платформа Talaka), дапамагалі складаць спіс патрэбаў, кантактавалі з паэтам, перавозілі рэчы з Варшавы ў Вільню а потым у Беларусь. Куплялі рэчы ў Беларусі. Перадавалі грошы гатоўкаю і банкаўскімі пераводамі. Узялі на сябе фінансавую адказнасць за электронны гаманец. Ездзілі да Чобата ў рэшце рэштаў.
У гэтым пасце я «затэгаю» шмат людзей, але напэўна не ўсіх, хто спрычыніўся. Бо некаторых я нават не ведаю! Так, я ўклаў высілкі і ўласны час у гэта ўсё, але я не адчуваў сябе лакаматывам, паравозам ці клячай, якая ўсё цягне на сабе. Я адчуваў вашую падтрымку ўвесь час!
Дапамагалі людзі з Беларусі – хто 5 рублёў, хто 50. З замежжа таксама. Геаграфія фантастычная: Беларусь, Польшча, Літва, Нямеччына, Францыя, Чэхія. Можа і яшчэ іншыя краіны, я проста не ведаю ўсіх ахвярадаўцаў асабіста. Дзякуй за вашую дапамогу, дзякую вам ад імя паэта. І дзякую ад свайго імя. Для мяне гэта была вялікая навука пра салідарнасць і пра нас, беларусаў.
На жаль, мы не змянілі кардынальна жыццё спадара Чобата. Але мы зрабілі добрую справу. Жыць яму стала лепш, камфортней, зʼявіліся тыя рэчы першай неабходнасці, якіх катастрафічна бракавала. Я не збіраюся неяк «прыватызаваць» права на дапамогу.
Больш за тое, я заклікаю ўсіх неабыякавых: калі вы маеце ідэю, як дапамагчы Чобату, гатовыя «ўпрагчыся» – спрабуйце! Але не парадамі ў каментарах, а рэальнай справай: пастаўце мэту і задачы, распрацуйце план, шукайце аднадумцаў. І вы пабачыце, што памочнікаў на добрую справу вы знойдзеце больш, чымся маглі ўявіць у самых смелых марах!
Я па меры магчымасцяў далучуся, я не прайду міма.
Увесну гарадзенскія валанцёры збіраюцца дапамагчы з рамонтам Чобату. Там патрэбныя не толькі грошы – патрэбныя рукі і час.
«Я пра адно толькі прашу. Не толькі мне дапамагайце. дапамагайце ўсім, каму можаце дапамагчы. Дзяліцеся», – гэта сказаў Алесь Чобат, калі да яго прыехалі валанцёры… Я думаю, гэта вельмі важныя словы».
Глядзіце таксама: Як валанцёры ездзілі да Алеся Чобата
ДП, belsat.eu