Беларускія чыноўнікі і беларусы абыякава сустрэлі байкераў Пуціна.
Яшчэ тры гады таму Хірурга сустракаў Віктар Лукашэнка і чыноўнікі, сёлета яны імкнуцца гэтага пазбягаць: на Лініі Сталіна, у Пінску і Берасці ніхто з вертыкалі ўлады не захацеў мець з адыёзнымі матацыклістамі нічога агульнага. Здаецца, у Беларусі пачынаюць разумець, якую пагрозу нясуць такія госці.
Пакуль падобныя акцыі не забараняюць, але ўжо ім не спрыяюць. Два гады таму Хірурга ў Берасцейскай крэпасці сустракаў дырэктар мемарыялу і намеснік старшыні пастаяннай камісіі Савету Рэспублікі Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь па міжнародных справах і нацыянальнай бяспецы Рыгор Бысюк – з велізарнай георгіеўскай стужкай на грудзях. Гэтым разам чыноўнік быў без стужкі, а ўбачыўшы камеру «Белсату», нават не стаў падыходзіць да «Начных ваўкоў».
Без дапамогі па беларускай лініі, расейцам давялося падключыць сваіх дыпламатаў – Расейскі цэнтр навукі і культуры ў Берасці і расейскі кансулат, якія арганізавалі ў Берасцейскай крэпасці фестываль творчага і асобаснага развіцця дзяцей і моладзі «Дзеці 21 стагоддзя», прывезлі на яго сваіх дзяцей і музыкаў, а апафеозам усяго гэтага стаў з’яўленне ля вечнага агню Берасцейскай крэпасці Хірурга і консула Расеі ў Берасці Ігара Канякіна.
Не суправаджае Хірурга больш і расейскія каналы, як і дзяржаўныя беларускія СМІ, таму ўсё даводзіцца рабіць самім. А прадстаўнік прэсавае службы «Начных ваўкоў» пасля таго як журналістаў «Белсату» не пусцілі на прэс-канферэнцыю, прапаноўваў ім пазнаёміцца «по хорошему» і патрабаваў назваць асабістыя нумары тэлефонаў.
Не адважыліся «ваўкі» прывезці ў Беларусь і сімволіку ДНР і ЛНР, як абяцалі раней.
Калі раней байкеры адчувалі ў Беларусі сябе поўнымі гаспадарамі і маглі кінуць свае байкі і пайсці ў поўным складзе ў Берасцейскую крэпасць, то цяпер вымушаныя пакідаць каля матацыклаў сур’ёзную ахову, разумеючы, што ў Беларусі яны – непажаданы госць. У Берасці пуцінскім байкерам адмовілі ў засяленні ў гатэль, у якім яны планавалі жыць.
У выніку байкеры нават не паспрабавалі прарвацца праз польскую мяжу. З двух дзясяткаў матацыклаў у Польшчу адправіліся толькі чатыры – з польскай і славацкай рэгістрацыяй. Іншыя пакінулі горад – імаверна, вярнуўшыся ў Расею.
Алесь Ляўчук, фота – Мілана Харытонава