Каляды працягнуцца ажно да 14 студзеня. А як было б цудоўна паспяваць, павіншаваць людзей і атрымаць за гэта смачняхі! Мы паставілі эксперымент: сабралі мінітэатр з людзей, якія раней ніколі не калядавалі. А потым ледзь данеслі дадому гэты мех падарункаў.
Калядаваць выправіліся ў прыватны сектар блізу Грушаўкі па завулку Вавілава і ваколіцах. Нашыя ўдзельнікі далі рады: спачатку запіналіся, але ўжо на трэцім двары так асмялелі, што пачалі імправізаваць і жартаваць. Вось тут пачаўся святочны цуд: гаспадары і спевакі стваралі ўнікальныя імпрэзы ды атрымлівалі асалоду адзін ад аднаго. Такой еднасці ў паўсядзённым жыцці не пабачыш. А тут чужыя людзі весяляцца разам з табой, танчаць, у некаторых ад замілавання ажно слёзы з’яўляліся на вачах.
Без асаблівай вакальнай падрыхтоўкі пачаткоўцаў хапіла, каб абыйсці 8 двароў і спыніць 3 машыны. Праўда, адна з іх была таксі – кіроўца хіба спужаўся, здаў задам ды з’ехаў.
А з другой машыны выйшлі людзі: частавалі нас і нават папрасілі сфатаграфавацца. Маленькая дзяўчынка ва ўсе вочы разглядала казу і зорку, бо раней такога не бачыла.
Дзверы адчынялі не ўсе гаспадары, некаторыя нават хаваліся. Але ж тыя, хто дазваляў нам пакалядаваць, а козачцы нашай паскакаць, зараджалі весялосцю. Адна пані так расчулілася, што абдымала калядоўшчыкаў, а ў іншай хаце нават заспявалі на развітанне ўкраінскія калядкі.
Хлопчык Саша, які гуляў ролю мядзведзіка, быў у захапленні: «Мне спадабалася выконваць заданні цыганкі і весяліць людзей. Калі ўсе смяюцца – гэта выдатна».
Марыя (козачка) троху стамілася скакаць і падаць, але засталася задаволеная: «Вельмі крута ўсё прайшло! Трэба памятаць народныя традыцыі. Для дзяцей асфальту – самае то».
Мікіта (механоша) не прызнаваўся, што яму цяжка: «Самае прыемнае з таго, што ў нас было, – калі спыняліся машыны, людзі давалі цукеркі, фоткаліся з намі. Такая спагадлівасць кранае».
Пашукайце кажухі, старыя футры, выверніце дублёнку. Маску можна набыць ці самім зрабіць з пап’е-машэ за вечар. Тут вырашае вобраз і каб было весела! А за гадзіну да выхаду праспявайце песенькі, каб навучыцца выконваць іх разам. Не хвалюйцеся пра ўзровень майстэрства: песні народныя, а вы – народ, так што спявайце ад душы.
Калядных спеваў вялікае мноства. Але восем кароценькіх адолее кожны. Прыклад выканання ёсць у вольным доступе. Гэтак, «Учора звячора» можаце спяваць па дарозе ці каля нечыяй хаты, «Добры вечар шчодры вечар» для вітання з гаспадарамі, а «Ішла Каляда», «Над вакном чорна хмара ўецца», «Прыехала Каляда» і «Тупу тупу на памосце» дадуць гаспадарам зразумець, што вы прыйшлі не толькі віншаваць іх, але і атрымаць за гэта нештачка. Пад «Го-го-го каза» патанчыць і паваліцца шчасліўца ў ролі казы, а пад «Будзь ваша здароў» вы сыходзіце з хаты ці са двара.
Каза танчыць пад песеньку і падае напрыканцы. Дзед (баба) пачынае яе шкадаваць і лямантаваць «каб каза ўстала, трэба казе сала» – ці што там вашая каза захоча. Яшчэ можа быць цыган(ка) з вучоным мядзведзем, зорканоша і механоша – 6 чалавек. Большай колькасцю весялей, а меншай – прасцей змясціцца ў хаце.
Як бы там ні было, але хваляванне перад першым выступам будзе. То дамоўцеся завітаць да якога суседа, каб на ім паэксперыментаваць са сваёй праграмай.
Гэта падаецца, што цукеркі, мандарыны, піражкі і гарэлка – лёгкія! Праз некалькі выступаў чалавек з накалядаваным ужо перастае заходзіць у хату, бо натуральна не ўлазіць і стаміўся.
Бярыце дзяцей і ідзіце калядаваць. Нават калі вы штосьці зробіце не паводле плану, для іх гэта будзе незвычайны досвед, а для гаспадароў – нечаканыя ўражанні і крутыя відэа для «Інстаграма».
Марыя Грыц, фота Ірына Арахоўская Belsat.eu