Горад Ветка на Гомельшчыне пераважна асацыюецца ў беларусаў з музеем народнай творчасці. Але ж працуюць веткаўцы збольшага на прамысловых прадпрыемствах – будматэрыялаў, лёгкай ды харчовай прамысловасці. Дакладней – працавалі яшчэ да нядаўна. Бо толькі за апошні год у горадзе збанкрутавала 2 заводы – малочны і бавоўнапрадзільны.
«Цяпер, паколькі меншымі сталі пастаўкі бавоўны, праца стала нерэнтабельнаю, фабрыка стала нерэнтабельнаю», – гаворыць звольненая працаўніца бавоўнапрадзільнага заводу.
На бавоўнапрадзільнай фабрыцы ўвялі чатырохдзёнку, але прадпрыемства нічога не выпускае, бо ідзе працэдура банкруцтва. Частку плошчаў здаюць у арэнду, і прыкладна палова са ста пяцідзесяці былых працаўнікоў уладкаваная там.
Фабрыка, між тым, яшчэ тры гады таму лічылася адным з градаўтваральных прадпрыемстваў. Закрыўся і малочны завод, які працаваў у дзве змены ды прадаваў вырабы не толькі на мясцовым і гомельскім рынку, але і гандляваў з Расеяй.
«Завод закрылі, зрабілі рэканструкцыю. Нейкая фірма рагачоўская тут вядзе рамонтныя працы, веткаўскім месца няма. Так што мы ўсе веткаўскія «балдзеем». Чакаем, калі можа з’явяцца новыя працоўныя месцы хаця б у ахову ці грузчыкам», – гаворыць былы працаўнік малочнага заводу Леанід Татункевіч.
Увогуле ж за апошнія гады збанкрутавала амаль уся гарадская вытворчасць. Працы ў Ветцы практычна няма, гавораць мясцовыя жыхары:
– Хто куды прыстасоўваецца, а хто і беспрацоўны сядзіць, вельмі шмат беспрацоўных.
– Пазачынялі, людзі без працы сядзяць, хіба вы не ведаеце?
– Працаваць езджу ў Гомель, у Ветцы працы няма.
Нават чарнобыльская катастрофа, што шчодра засыпала радыенуклідамі Веткаўшчыну трыццаць гадоў таму, аказалася не настолькі разбуральная для раёну, як цяперашняя эканамічная палітыка ды безгаспадарчасць мясцовых уладаў.
ІД, «Белсат»