Мы далі слова тым, хто страціў блізкіх людзей, – сваякам загінулых.
Яна працавала медсястрой, адпаведна яна калола ўсіх. Калі іх толькі перапрафілявалі, яна прыйшла дадому, сказала пра гэта. Кажа: «Я ў шоку, я не ведаю, што рабіць». Людзі, медсёстры ходзяць у аднаразовых масках і ўсярэдзіну падкладаюць штодзённую пракладку, змочаную настойкай праполісу. Гэта абарона ад віруса ў XXI стагоддзі? Што гэта такое? Гэта дзяржава не паклапацілася аб тым, каб забяспечыць медыцыну ўсім неабходным. Чамусьці, ведаеце, пажарных не адпраўляюць тушыць пажары ў адных майтках. А медыцына ў нас зусім ніяк не забяспечаная.
Ну што, добра я, мне 27, а дзіцё, якому сем, будзе цяпер усё жыццё выхоўвацца без маці. Дзякуючы каму? Дзякуючы нашаму паважанаму Аляксандру Рыгоравічу. Дзякуй яму вялікі за гэта!
Яна не павінна была памерці. Не павінна. Але каронавірус стаў тварам смерці для яе. Тое, што я стаяла побач з чалавекам, які прыехаў з Італіі, з Мілану, з выставы, і прыйшоў на прадпрыемства, і я з ім побач стаяла, дваццаць-трыццаць сантыметраў, і павіталася проста – гэта магло быць прычынаю, што я стала пераносчыкам для маёй маці. І гэта стала рэальна смерцю для маёй маці, бо яна ў групе рызыкі. Яна не выблыталася з сітуацыі.
Гэта крывадушнасць – утойваць і казаць, што ў нас каронавіруса няма, што людзі паміраюць ад сваіх хваробаў. Ёй паставілі ў снежні дыягназ «бранхіяльная астма». Пры сваёй хваробе яна б заставалася жывая яшчэ 15–20 гадоў.
Праграма «Кожны з нас» выходзіць кожную пятніцу а 18:35. Глядзіце праз спадарожнік «Астра 4A» (ранейшая назва «Sirius 4»), онлайн, на YouTube-канале «Белсат Life» і на нашай старонцы.