«Дзень сурка» ў медсясцёр: 4 гадзіны на вахце, 4 – на адпачынку, і гэтак цэлыя содні
Не вядома, што будзе, як настане спёка – скардзяцца медсёстры, якія гадзінамі не здымаюць абаронных халатаў. Адна з медсясцёр распавяла «Белсату» пра арганізацыю працы персаналу ва ўмовах неабвешчанай эпідэміі ды пра паводзіны пацыентаў.
Гомельская гарадская клінічная больніца № 2 у Медгарадку ў яшчэ нядаўна была падзеленая на гінекалагічнае, кардыялагічнае, неўралагічнае, уралагічнае аддзяленні, а таксама аддзяленне анестэзіялогіі і рэанімацыі. Цяпер усе яны перапрафіляваныя пад пацыентаў (у тым ліку з вобласці) з сімптомамі ВРВІ – дарослых і дзяцей. Кожнаму робяць некалькі тэстаў на каронавірус. «Станоўчых» пераводзяць у Гомельскую інфекцыйёнку. Інтэрв’ю «Белсату» на ўмовах ананімнасці дала медсястра Таццяна (імя змененае).
Як пачынаецца зараз вашая працоўная змена?
Я працую содні праз трое. Аддзяленне ўралогіі вылучылі ў т.зв. «чыстую зону», куды прыходзіць пераапранацца медычны персанал: лекары, медсёстры і санітаркі з усёй больніцы. Мы разам заходзім у гэтае памяшканне на змену, апранаем адмысловыя касцюмы.
Медсёстры знаходзяцца на вахце 4 гадзіны, пакуль не зменіць напарніца. Наступныя 4 гадзіны адпачынак, потым зноўку 4 гадзіны працы і зноў адпачынак. Гэтак поўныя содні. Агулам працую 12 гадзінаў. Адпачыць не атрымліваецца.
Ці хапае вам сродкаў індывідуальнай абароны? Як вы працуеце ў поўным супрацьвірусным рыштунку?
Нам выдаюць супрацьчумны халат, акуляры, маску, бахілы, пару пальчатак, фартух, нарукаўнікі. Але лекавыя сродкі для самаабароны (кроплі, якія ўвільгатняюць вочы пасля нашэння маскі, аква – спрэй у нос) мы куплялі за свае грошы. Спачатку была блытаніна страшная – прыходзіць, напрыклад, касцюм, а там маскі звычайныя марлевыя. Я адмовілася ісці ў такой экіпіроўцы працаваць, сказала «хоць звальняйце, не пайду». Дык тады адразу знайшлі некалькі рэспіратараў.
Вельмі цяжка працаваць у гэтых халатах. Дзяўчаты часта выходзяць з аддзялення і плачуць, гэтак ім цяжка ў іх працаваць. Акуляры, маска. Мы ўсе мокрыя, а яшчэ ж не спякотна! Страшна падумаць, што будзе падчас спёкі. У прыбіральню я гэтыя 4 гадзіны не хаджу, трываю, каб не апранаць пялюшку (г. зв. памперс). Бо падчас дзяжурства касцюм здымаць нельга.
Як вы ацэньваеце працу кіраўніцтва шпіталя?
Галоўны лекар шпіталя Міхаіл Мікалаевіч Міхасёў кінуў усё на волю лёсу. Маўляў, самі вырашайце як арганізаваць працу: харчаванне хворых, вываз адкідаў, бруднай бялізны. Ніколі не спусціўся, каб падтрымаць медперсанал, а слова супраць скажаш – на звальненне. Галоўная сястра ня вытрымала – звольнілася.
Ці былі выпадкі заражэння каронавірусам медперсаналу ў вашым шпіталі?
Пакуль не, але нас, прынамсі медсёстраў і санітарак, і не правяралі на каронавірус, вось толькі збіраюцца на днях праверыць. Так што цяжка дакладна сказаць, можа нехта бессімптомна хварэе і не ведае пра гэта.
Колькі вы чакаеце вынікаў тэсту на каронавірус?
Мы робім тэст на каронавірус кожнаму пацыенту. Праз два дні прыходзіць вынік, але такіх тэстаў мы можам рабіць і тры, і чатыры для дакладнага выніку.
А якое лекаванне для вашых пацыентаў?
Ды ніякага, робім тэст і назіраем за станам здароўя. Калі высокая тэмпература – збіваем.
Праблема яшчэ такая – дзеці і дарослыя ляжаць разам і карыстаюцца адной прыбіральняю. А спецыфіка працы з дзецьмі іншая. Дзеці, напрыклад, ляжаць са звычайнай пнеўманіяй, а цягам лекавання чапляюць і «карону». А ў дзіцячым шпіталі па вул. Жаркоўскага ёсць жа спецыяльныя дзіцячыя аддзяленні з абсталяванымі боксамі…
Ці дапамагаюць медперсаналу валанцёры?
З «Макдоналдсу» некалькі разоў на тыдзень прывозяць нам абеды. Я аднойчы ўзяла ссабойку і прынесла яе дадому, бо нас пакармілі. Але такі стан на працы, што есці абсалютна не хочацца.
Ці былі думкі звольніцца?
Не, бо гэта ж несумленна. Калі медыкі будуць звальняцца, хто ж будзе працаваць? Калі я звольнюся, на маіх калегаў будзе большая нагрузка. Цяпер я хаджу содні праз трое. Калі спатрэбіцца, буду выходзіць і часцей. «За свой рахунак», дарэчы, кіраўніцтва не адпускае.
Ці атрымліваеце вы абяцаныя даплаты за працу ва ўмовах фактычнай эпідэміі?
Не, яшчэ не атрымалі нічога і людзі апасаюцца, што ад абяцанай сумы нешта зрэжуць. Напрыклад, са змены залічаць толькі 12 гадзінаў фактычнага знаходжання ў аддзяленні, а не ўсе 24 гадзіны дзяжурства.
Як паводзяць сябе пацыенты, як адгукаюцца?
Пацыенты вельмі незадаволеныя ўсёй гэтаю гісторыяй. Іх сабралі ў кучу, і яны не ведаюць, з кім яны ляжаць у палаце – а раптам з хворым на Ковід-19? Мужчына адзін апрануў сваё адзенне, паслаў медперсанал лесам, маўляў, ён у труне бачыў гэтую больніцу і пайшоў дадому. Калегі паведамілі пра яго ўцёкі ў міліцыю. Хворым няма дзе паліць, яны вельмі злуюцца і паляць у туалетах. Іншыя пацыенты на іх скардзяцца, а тыя зноў абураюцца, дзе ім паліць. Замкнёнае кола.
Як арганізавана харчаванне?
Таксама галаву ламалі, як прымаць харчаванне для пацыентаў. Кабета, якая працуе на раздачы, не мае права выйсці з аддзялення ў касцюме па ежу. Дык зараз ежу ў мяхах пакідаюць ля дзвярэй.
Хворым вельмі багата перадаюць прадуктаў. Бо ляжыць чалавек у гэтым шпіталі, і ўсе сваякі яго лічаць героем, гэта раз, і адначасова чалавекам, якому наканавана памерці. Таму прадуктаў не шкадуюць. Зойдзеш у палату, хворыя сядзяць каўбасу топчуць і смяюцца.
Ганна Кавальчук Belsat.eu
