41-гадовы намеснік начальніка ізалятару часовага ўтрымання (ІЧУ) УУС Віцебскага аблвыканкаму Сяргей Каўрыга звольніўся з працы на мінулым тыдні. «Служить бы рад, прислуживаться тошно… Честь имею!» – напісаў ён на сваёй старонцы ў «Фэйсбуку» над фотаздымкам службовага пасведчання. Да заканчэння кантракту яму заставалася даслужыць 5 месяцаў. У інтэрв’ю «Белсату» Сяргей Каўрыга прызнаўся, што служыць далей стала зусім невыносна…
«Проста калісьці прыходзіць канец чалавечай цярплівасці. І ўжо далей проста не можаш», – кажа ўжо былы намеснік начальніка віцебскага ІЧУ маёр міліцыі Сяргей Каўрыга.
Міліцыянт расказаў, што звальняць яго са згоды бакоў кіраўніцтва адмовілася, бо не скончыўся кантракт. І тады ён заявіў, што проста не выйдзе на працу. Быў у выніку звольнены загадам ад 27 жніўня за невыкананне ўмоваў кантракту. Маёр міліцыі пайшоў на такі крок нягледзячы на тое, што цяпер будзе вымушаны вярнуць дзяржаве грошы, атрыманыя пры падпісанні кантракту – каля 4,6 тыс. рублёў.
«Але гэта было цалкам свядомае рашэнне. Чым матываванае? Тым, што, у першую чаргу, мы, праваахоўнікі, мусім кіравацца нормамі права і выконваць іх у поўным аб’ёме. Але цяпер часта бываюць такія сітуацыі, што неяк вельмі цяжка глядзець на рэчы, якія адбываюцца. Асабліва ў буйных гарадах, у Менску і ў Віцебску. Калі з нейкіх незразумелых прычынаў у ІЧУ апынаюцца паважаныя палкоўнікі, пенсіянеры. Былы намеснік начальніка УУС Сяргей Міхайлавіч Міхасёў – гэта мой былы начальнік, паважаны чалавек, юрыст. І калі я яго бачу ў ІЧУ – узнікае стан кагнітыўнага дысанансу. Мне не зразумела, за што ён там сядзеў…» – тлумачыць былы намеснік начальніка віцебскага ІЧУ.
Між тым, міліцыянт сцвярджае, што 9–11 жніўня ў ізалятары часовага ўтрымання ў Віцебску ніхто не здзекаваўся з затрыманых, ніхто не біў людзей, як гэта было ў Менску. Чаму ж дайшло да крыві ў сталіцы?
«Як гэта сфармуляваць? Міліцыянты – гэта ж таксама грамадзяне нашай дзяржавы. Відавочна, былі нейкія адпаведныя загады рабіць тое ці іншае. Таму, калі я гэта ўбачыў, – проста вачам сваім не паверыў, бо ў Віцебску такога не было. Таму за Менск нічога не магу казаць. А ў віцебскім ІЧУ ніхто не біў людзей. Рэч у тым, як яны туды траплялі. Таксама: хто і з якіх прычынаў складаў на іх пратаколы?..» – задае пытанні Каўрыга.
Адказаў ён пакуль не мае. Пры тым, што Каўрыга мае вышэйшую юрыдычную адукацыю і добра знаёмы з сістэмай. Праслужыў у міліцыі 23 гады. Прайшоў шлях ад міліцыянта патрульна-паставой службы і ўчастковага да супрацоўніка крымінальнага вышуку і намесніка начальніка ІЧУ.
https://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=104264914739677&id=100054685062483
Прызнаецца, што калегі адрэагавалі на ягонае рашэнне па-рознаму.
«Шмат розных меркаванняў выказвалі. Але паверце: у міліцыі служыць шмат сумленных супрацоўнікаў, і ў тым жа АМАПе, і ва ўсіх падраздзяленнях. Не ўсюды, але большасць – нармальныя людзі. Натуральна, розныя бываюць сітуацыі, дык і некаторыя цывільныя людзі бываюць жа неадэкватныя. З калегамі ў мяне былі заўсёды добрыя стасункі. Але… карацей, я больш не магу», – прызнаецца маёр міліцыі.
Асаблівага ціску пасля звальнення Сяргей Каўрыга пакуль не адчувае. Але чакае, што яго паспрабуюць скампраметаваць. Такая спроба ўжо была: у пабліках, блізкіх да сілавых структураў, пісалі пра тое, што ён п’яніца, а Сяргея Міхасёва папракалі за тое, што выхаваў такога афіцэра.
«Ну, прымітывізм нейкі. Я б папрасіў, калі ў наступны раз будуць такія пасты выкладваць пра мяне і паважанага палкоўніка Міхасёва, няхай не забываюцца пра адказнасць за распаўсюд паклёпу і знявагі. Хачу, каб пачулі мяне», – папярэджвае Каўрыга.
Але зрабіць нейкі афіцыйны зварот да калегаў у сувязі з тым, што цяпер адбываецца ў краіне, ён адмовіўся.
«А што я буду ім казаць? Я ж не ідэолаг нейкі – прапаганду разводзіць! Калегі самі ведаюць, што трэба рабіць: прытрымлівацца законнасці, працаваць у межах службовых абавязкаў. Усё», – кажа Сяргей Каўрыга.
Суразмоўца «Белсату» гаворыць, што меў моцнае маральнае падтрыманне ад многіх сумленных людзей. Галоўнае ж, яго цалкам разумее і падтрымлівае жонка ды 11-гадовы сын.
«Буду шукаць працу, не стары яшчэ – 41 год. І будзем неяк жыць», – кажа ён на развітанне.
Зміцер Казакевіч, фота аўтара belsat.eu