Смаўжы, суп з бычыных хвастоў і чорнае марозіва. Журналісты «Белсату» пакаштавалі 5 нештодзённых страваў на фестывалі «Vulitsa Ezha» у Горадні і дзеляцца ўражаннямі ды коштамі.
Другі год запар гарадзенцы маюць магчымасць пазнаёміцца з незвычайнай вулічнай ежай. Мы доўга не думалі, што рабіць на выходныя, а адразу вырушылі на дэгустацыю.
У Горадню гэтых малюскаў прывёз Уладзімір Рабкоў, які разам з жонкай трымае ўласную смаўжовую ферму ў Карэліцкім раёне. Разаграваючы для нас слімакоў, Уладзімір распавядае, што вырошчваць іх для ежы трэба ажно 3-4 гады. Гадуе ён адмысловыя фермерскія слімакі, звычайныя садовыя смаўжы таксама можна есці, але мяса адрозніваецца, як дзікая качка і хатняя. Працэс падрыхтоўкі да прыгатавання таксама нялёгкі. Шмат часу займае раздзелка і інгрэдыенты пры варцы.
Для булёну Уладзімір дадае самаробныя яблычны сідр, які ўплывае на смак.
Для нас кухар паклаў тры смаўжы з гарчычным соусам, з базілікам і папрыкай. Зубачысткай выкалупваем невялічкі цёмны камок мяса. На смак – як мяса малюска, мяккая кансістэнцыя, нешта сярэдняе паміж грыбам і гумай. Смак смаўжа цяжка пазнаць, але адмысловыя соусы сапраўды робяць страву вельмі сакавітай і смачнай. Ідзем далей!
«Я вялікі фанат нашых лакальных беларускіх прадуктаў. А бычыныя хвасты мы мала дзе выкарыстоўваем. А мы ўзялі падсмажылі гэтыя бычыныя хвасты і 12 гадзінаў гатавалі з іх булён. Далей паклалі туды хатнюю лапшу, ялавічыну, чырвоную цыбулю, спецыі, шмат зеляніны – кінзу, пятрушку. Тут ёсць нейкае падабенства з в’етнамскім супам Фо. Толькі я зрабіў яго на беларускі манер. Суп вельмі карысны, павышае імунітэт і палягчае стан пасля алкаголю», – распавядае Арцём Ракецкі, шэф-кухар кавярні-гасцёўні «Чэхаў» у Менску.
Што цікава, мяса з хвастоў цяжка адрозніць ад звычайных кавалачкаў ялавічыны. Суп востранькі, мае насычаны смак, дзякуючы травам і спецыям. Сапраўды, пасля вясёлай ночы, ад якой баліць галава, – самае тое. Сытна і смачна. Раім паспрабаваць заўтра зранку. Што далей?
Пасля супу спрабуем нешта больш сур’ёзнае. І тут раптам – дранік-бургер!
«З улікам таго, што ў Беларусі паўсюдна пачалі адчыняцца бургерныя, мы вырашылі зрабіць адказ у беларускім фармаце. Навошта есці шмат белай мукі, калі можна зрабіць гэта ўсё з нашымі нацыянальнымі дранікамі. І людзям спадабалася, яны падтрымалі гэтую ідэю. Паўтары гады мы ўжо робім такую страву. Пакуль што мы яе абкатваем па імпрэзах у сталую продаж яшчэ не запускаем, вывучаем попыт», – распавядае кухар Аляксей Патапаў.
За восем рублёў мы атрымалі дран-бургер з двума дранікамі замест печыва, мясістымі скваркамі пасярэдзіне, у дадатку салат з салёнымі агуркамі, усё прыпраўлена гарчыцай і кетчупам. Паспрабаваўшы дран-бургер, можна сказаць, што ідэя файная. Аднак у жыцці есці такі бургер не вельмі зручна, бо ўсё ж такі дранік у руку не возьмеш – тлусты. Апроч таго для мяне больш звыкла спажываць дранікі са смятанай, а не з кетчупам і гарчыцай. Але кожнаму сваё. Рухаемся далей.
Раз ужо пачалі «па-панску», мы вырашылі пакаштаваць мяса перапёлкі, якая даўней была звыклай стравай на шляхецкім стале.
«Гэта як рак – не кожны купіць кілаграм ракаў, каб паесці. Тут асабліва не наясіся. Але сядзець і смакаваць можна. Гэта дыетычная страва, без халестэрыну. У нашай краіне дзве фабрыкі ўсяго гадуюць перапёлак – у Салігорску і ў Менску, у асноўным прадукцыя ідзе на экспарт» – кажа кухар Іван Вераб’ёў.
Як аказалася, у птушачкі вагою 100 г мяса сапраўды не шмат. Вельмі шмат касцей. Мяса цёмнае. На смак – не курыца, бліжэй да качкі. Каб наесціся мужчыне, патрэбна такіх штук пяць. Што на дэсерт?
Калі-небудзь спрабавалі чорнае марозіва? Аказваецца, каб атрымаць такі нязвыклы колер, дадаецца харчовы вугаль.
Марозіва, хоць і чорнае, зусім не са смакам нафты, а салёнай карамелі. Вафельны ражок можна выбраць любога колеру, мне дастаўся – блакітны, пасля чаго – блакітныя язык.
Фестываль «Vulitsa Ezha» праходзіць на стадыёне «Нёман» 25–26 траўня. У праграме – музычная сцэна, кулінарная школа, зона адпачынку з барамі і кальянамі, дызайнерскія вырабы, вялікая зона для дзетак, а таксама вулічны кінатэатр.
Уваход платны – Br 5 руб.
ПВ belsat.eu