Гэты каментар мог з’явіцца раніцай 30 чэрвеня, але я вырашыў сёе-тое ўдакладніць. Пацікавіцца меркаваннем тых, каго прынята называць «радавымі выбаршчыкамі» нашай суверэннай да сінявокасці краіны.
Справа ў тым, што 29 чэрвеня адбылася надзвычайнае падзея. Упершыню з 1994 года дзеючая ўлада вырашыла выкарыстаць супраць аднаго з кандыдатаў у прэзідэнты, так бы мовіць, кампрамат інтымнага характару. У 1994 годзе – нагадаю – у тэлевізары з’явілася нейкая сцюардэса, якая сарамліва распавядала пра тое, што дэпутат Аляксандр Лукашэнка скраў у яе ў самалёце фен і кулёк з цукеркамі. Чальцы той жа ўрадавай дэлегацыі строілі кепікі, што ў дзяўчыны, хутчэй за ўсё, быў не новы фен кітайскай вытворчасці, якіх ужо ў самой Беларусі было колькі хочаш, а, хутчэй за ўсё, вібратар. Яго, мусібыць, і павінен быў скрасці, паводле мудрагелістай распрацоўкі тагачаснага прэс-сакратара прэм’ер-міністра – а служыў прэс-сакратаром цяперашні нябожчык Уладзімір Замяталін – дэпутат Лукашэнка. Але прэм’еру Вячаславу Кебічу гісторыя з вібратарам, кажуць, неяк «не пайшла» і абмежаваліся фенам.
Затое гісторыя «пайшла» на карысць самому Лукашэнку і так парадавала яго, што Замяталін даслужыўся пры ім да званняў віцэ-прэм’ера і першага намесніка кіраўніка Адміністрацыі прэзідэнта. Пайшла на карысць – паколькі агаліла ўсю гніласць сістэмы, што не грэбавала нават такімі подласцямі.
Цяпер Замяталін памёр, але справа яго жыве. Новым палкоўнікам здалося замала абвінаваціць Валерыя Цапкалу ў карупцыі. Вуснамі сына турэцка-падданага Цапкалу абвінавацілі таксама ў тым, што хабар ён браў не шчанюкамі харта, але прастытуткамі ў памеры тысячы долараў у тыдзень.
Вось і давялося мне пагутарыць з дасведчанымі людзьмі. Не, не з прастытуткамі і не з сутэнёрамі нават. З простым, можна сказаць, народам.
Народ пачаў шалёна спачуваць і зайздросціць Валерыю Цапкалу.
Па сцвярджэнні двух кіроўцаў таксі, на такія грошы можна было выклікаць да сябе двух не самых танных прастытутак штодня. Але для таго, каб грошы не сыходзілі на вецер, якая ж павінна была быць патэнцыя ў гэтага палавога гіганта?!
Пра тое ж задаліся пытанням і доблесныя супрацоўніцы адной з бухгалтэрый. Яны нават пазайздросцілі жонцы Валерыя Вільямавіча, бо зразумелі, што гаворка ідзе пра дашлюбны перыяд жыцця экс-дырэктара Парку высокіх тэхналогій.
«Майстар па жалезе», хуценька прайшоўшыся па спецыялізаваных сайтах, паведаміў мне, што кошт падобнага роду выдаткаў у апісаны турэцка-падданым даносчыкам перыяд у Менску відавочна завышаны – калі знізіць колькасць спажытых паслуг з двух да адной дзяўчыны па выкліку. Гэта, па яго словах, павінны быць нейкія элітныя і добра заканспіраваныя б…дзі. Хоць, кажуць, у спадара Цапкалы, заўсёды быў добры густ.
Карацей, да Валерыя Вільямавіча гэта ўсё неяк не прыліпла. Па-першае, таму, што ўсе ўпэўненыя: турэцка-падданы відавочна напісаў адпаведныя абзацы ў сваім даносе калі не пад гарачую руку, то відавочна пад чужую дыктоўку. Бо, прабачце, хабар у 600 тысяч долараў яшчэ можна неяк паспрабаваць даказаць (у чым асабіста я сумняваюся), а кошт катэджаў, якія выстаўляюцца на продаж былымі членамі лукашэнкаўскіх урадаў і зусім значна даражэйшым будзе, так што застаецца паспачуваць небараку Цапкала, які не наважыўся красці мільёнамі. А па-другое, народу зразумела: усё вылітае на надзвычайнага і паўнамоцнага пасла дзярмо відавочна выліта не з мэтай наступнага збору доказаў (сцюардэсу дваццаць шэсць гадоў таму ў тэлеэкран пасадзілі, можна і сёння пару-тройку б…дзей знайсці – чым не доказ?). Выліта – каб хоць што-небудзь прыліпла. І як раз разуменне гэтай прычыны з’яўлення вядра з дзярмом выклікала спачуванне да аб’екта цкавання і шчырую пагарду да тых, што цкуюць і кіруюць.
Мяркуючы па ўсім, самі яны зразумелі, што перабралі. Таму і не залічылі сабраныя подпісы. Бо нерэгістрацыя Цапкалы выводзіць усю гэтую смуродную гісторыю за межы грамадскай увагі. А калі пакінуць – што атрымліваецца? Генеральны пракурор дае Следчаму камітэту даручэнне расследаваць карумпаванасць Цапкалы. А там частка хабару – дзяўчынамі. Дык ўяўляеш сабе дыялог:
– Таварыш старшыня, там да вас сведкі па справе Цапкалы В.В.
– Хто менавіта?
– Б…дзі, сэр!
Рогат у зале. У астатні час Следчы вывучае купюры валютных прастытутак на прадмет наяўнасці на іх адбіткаў пальцаў амбасадара і турэцка-падданага. Ці і гэты від хабару даваўся па безнаяўным разліку і на замежны рахунак?
Увогуле, незалік подпісаў ёсць, з майго пункту гледжання, лепшым доказам невінаватасці Валерыя Цапкалы ў дадзеным пытанні. А калі ў гэтым, то, верагодна, і ў астатніх.
Зараз застаецца чакаць лёсу Віктара Бабарыкі. Хутчэй за ўсё, яго «здымуць» за дэкларацыю аб даходах. Сапраўды, чаго яшчэ чакаць ад банкіра, акрамя няўмення запоўніць дэкларацыю? Чаму? А вось такія дзіўныя людзі, гэтыя банкіры. Больш дзіўныя толькі дзяржаўныя прапагандысты, прыдумляюць падобнага роду паскудства. А чаму прыдумляюць? Б…дзі,сэр!
Аляксандр Фядута/АА belsat.eu
Рэдакцыя можа не падзяляць меркавання аўтара.
